Jak utworzyć tablice rajdowe za pomocą MDADM na Ubuntu

Jak utworzyć tablice rajdowe za pomocą MDADM na Ubuntu
RAID to platforma wirtualizacyjna do przechowywania danych, która integruje kilka fizycznych napędów dysków w jedną lub więcej logicznych jednostek. W oparciu o wymagany poziom niezawodności i wydajności dane są rozproszone na napędach na jeden z wielu sposobów, określany jako poziomy RAID. Różne systemy są znane jako „RAID”, a następnie liczba całkowita, taka jak RAID 0 lub RAID 1. Każdy system lub poziom RAID zapewnia inną równowagę między kluczowymi celami, i.mi. stabilność, użyteczność, wydajność i siła.

RAID używa metod lustrzania dysk lub paski na dysku, odzwierciedlenie na więcej niż jednym dysku skopiowałoby podobne dane. Partiction Striping umożliwia dystrybucję danych na wielu dyskach dysku. Pojemność przechowywania każdego napędu jest podzielona na jednostki od sektora (512 bajtów) do wielu megabajtów. Poziomy RAID wyżej niż RAID 0 oferują ochronę przed nieporadnymi błędami odczytu w terenie, a także przed całymi niepowodzeniami napędu fizycznego.

Urządzenia RAID są wdrażane za pośrednictwem sterownika aplikacji. Linux Software Raid Array obsługuje obecnie RAID 0 (pasek), RAID 1 (Mirror), RAID 4, RAID 5, RAID 6 i RAID 10. MDADM to narzędzie Linux używane do sterowania i zarządzania urządzeniami RAID dla aplikacji. Kilka podstawowych trybów roboczych MDADM jest montowanych, budują, tworzą, podążaj, monitorując, rozwijają, przyrostowe i automatyczne wykrywanie. Nazwa pochodzi z węzłów wielu urządzeń (MD), które kontroluje lub zarządza. Spójrzmy na tworzenie różnych rodzajów tablic rajdowych za pomocą MDADM.

Tworzenie tablicy RAID 0:

RAID 0 to mechanizm, za pomocą którego dane są podzielone na bloki, a bloki te są rozproszone przez różne urządzenia magazynowe, takie jak dyski twarde. Oznacza, że ​​każdy dysk przechowuje część danych i przy uzyskiwaniu dostępu do tych danych, odwołuje się kilka dysków. W RAID 0, ponieważ bloki są w paski, jego wydajność jest doskonała, ale z powodu braku strategii lustrzanej, pojedyncza awaria urządzenia zniszczy wszystkie dane.

Aby rozpocząć, musisz najpierw zidentyfikować urządzenia komponentów za pomocą następującego polecenia:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ lsblk -o nazwa, rozmiar, typ, typ

Mamy dwa dyski bez systemu plików, każdy o wielkości 50 g, jak widać na zrzucie ekranu. W takim przypadku identyfikatory /dev /ch1 i /dev /ch2 zostały przekazane tym urządzeniu na tę sesję. Są to surowe elementy, których będziemy używać do tworzenia tablicy.

Aby użyć tych komponentów, aby utworzyć tablicę RAID 0, podaj je w komendzie -create. Musisz zdefiniować nazwę systemu, którą chcesz zbudować (w naszym przypadku /dev /mCH0), poziom RAID, i.mi. 0 i liczba urządzeń:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo mdadm -Create --verbose /dev /mCH0 -Level = 0
--RAID-devices = 2 /dev /ch1 /dev /ch2

Testując dziennik /proc /mdstat, możemy zagwarantować, że nalot został pomyślnie utworzony:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ cat /proc /mdstat

System /dev /mCH0 został utworzony za pomocą urządzeń /dev /ch2 i /dev /ch1 w konfiguracji RAID 0. Teraz zamontuj system plików w tej tablicy za pomocą następującego polecenia:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo mkfs.ext4 -f /dev /mCH0

Teraz utwórz punkt mocowania i zamontuj system plików według następujących poleceń:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo mkdir -p /mnt /mCH0
Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo Mount /dev /MCH0 /MNT /MCH0

Sprawdź, czy jest dostępne nowe miejsce, czy nie:

ubuntu@ubuntu: ~ $ df -h -x devtmpfs -x tmpfs

Teraz musimy zmienić/etc/mdadm/mdadm.plik CONF, aby upewnić się, że lista jest automatycznie ponownie złożona w rozruchu. Przeszukasz bieżącą tablicę automatycznie, podłączysz plik i zaktualizować początkowy system plików RAM według następującej sekwencji poleceń:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo mdadm - -detail - -scan | sudo tee -a/etc/mdadm/mdadm.conf
Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo aktualizacja initramfs -u

Aby automatycznie zamontować podczas rozruchu, dodaj nowe opcje montowania systemu plików w pliku ETC/FSTAB:

Każdy rozruch może teraz automatycznie dodać tablicę RAID 0 i zamontować.

Tworzenie tablicy RAID 5:

Tablice RAID 5 są tworzone poprzez usunięcie danych wraz z różnymi urządzeniami. Zmierzony blok parzystości to jedna część każdego paska. Blok parzystości i pozostałe bloki zostaną użyte do określenia brakujących danych w przypadku awarii urządzenia. System uzyskiwania bloku parzystości jest obracany w taki sposób, aby dla każdego urządzenia znajduje się zrównoważona suma parytetu. Chociaż informacje o parzystości są udostępniane, wartość przechowywania jednego dysku może być używana do parzystości. W stanie uszkodzonym, RAID 5 będzie cierpieć z powodu bardzo słabych wyników.

Aby utworzyć tablicę RAID 5, musimy najpierw zidentyfikować urządzenia komponentów, jak zidentyfikowaliśmy w RAID 0. Ale w RAID 5 powinniśmy mieć co najmniej 3 urządzenia pamięci masowej. Znajdź identyfikatory tych urządzeń za pomocą następującego polecenia:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ lsblk -o nazwa, rozmiar, typ, typ

Użyj polecenia -Creatu, aby utworzyć tablicę RAID 5, ale użyj wartości 5 dla „poziomu” w tym przypadku.

Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo mdadm -Create --verbose /dev /md0 -Level = 5
--RAID-devices = 3 /dev /sda /dev /sdb /dev /sdc

Może to zająć określony czas, nawet w tym czasie można użyć tablicy. Testując dziennik /proc /mdstat, możesz śledzić postęp tworzenia:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ cat /proc /mdstat

Teraz utwórz i zamontuj system plików w tablicy, wykonując następującą sekwencję poleceń:

Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo mkfs.ext4 -f /dev /md0
Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo mkdir -p /mnt /md0
Ubuntu@ubuntu: ~ $ sudo Mount /dev /md0 /mnt /md0

Po tym montażu możesz potwierdzić, czy jest dostępny, czy nie ::

ubuntu@ubuntu: ~ $ df -h -x devtmpfs -x tmpfs

W celu automatycznego montażu i montażu tablic RAID 5 przy każdym rozruchu musisz dostosować initramfs i dodać niedawno utworzony system plików do pliku FSTAB, wykonując te polecenia:

Wniosek:

RAID zapewnia wydajność i stabilność poprzez połączenie wielu dysków twardych. W ten sposób daje systemowi jeden dysk twardy o dużej pojemności z znacznie lepszą prędkością niż normalne dyski partycjonalne. Z drugiej strony nie ułatwia nadmiarowości i tolerancji błędów, a na wypadek utraty wszystkich danych.