Numpy cos

Funkcja Numpy COS reprezentuje trygonometryczną funkcję cosinus. Ta funkcja oblicza stosunek między długością podstawy (najbliższa strona do kąta) a długością hipotenu. Numpy cos znajduje trygonometryczny cosinus elementów tablicy. Te obliczone wartości cosinusowe są zawsze reprezentowane w radianach. Kiedy mówimy o tablicach w skrypcie Python, musimy wspomnieć o „Numpy”. Numpy to biblioteka oferowana przez platformę Python i umożliwia pracę z wielowymiarowymi tablicami i macierzami. Ponadto ta biblioteka działa również z różnymi operacjami macierzy.

Procedura

Metody wdrażania funkcji Numpy COS zostaną omówione i pokazane w tym artykule. W tym artykule przedstawia krótkie pochodzenie na temat historii funkcji Numpy COS, a następnie opracuje składnię na temat tej funkcji z różnymi przykładami zaimplementowanymi w skrypcie Python.

Składnia

$ Numpy. Cos (x, out) = brak)

Wspomnialiśmy o składni dla funkcji Numpy CO w języku Pythona. Funkcja ma łącznie dwa parametry, a one są „X” i „Out”. x jest tablicą mającą wszystkie swoje elementy w radianach, czyli tablicy, którą przejdziemy do funkcji cos (), aby znaleźć cosinus z jej elementów. Poniższy parametr jest „poza” i jest opcjonalny. Niezależnie od tego, czy go dasz, czy nie, funkcja nadal działa idealnie, ale ten parametr mówi, gdzie jest zlokalizowane lub przechowywane dane wyjściowe. To była podstawowa składnia dla funkcji Numpy COS. W tym artykule zademonstrujemy, w jaki sposób możemy użyć tej podstawowej składni i zmodyfikować jej parametr dla naszych wymagań w nadchodzących przykładach.

Wartość zwracana

Wartością zwracającą funkcji będzie tablica posiadająca elementy, które będą wartościami cosinus (w radianach) elementów obecnych wcześniej w oryginalnej tablicy.

Przykład 1

Teraz, gdy wszyscy znamy składnię i funkcję funkcji Numpy cos (), spróbujmy wdrożyć tę funkcję w różnych scenariuszach. Najpierw zainstalujemy „Spyder” dla Pythona, kompilatora Pythona z otwartym. Następnie wykonamy nowy projekt w Python Shell i uratujemy go w pożądanym miejscu. Zainstalujemy pakiet Python za pomocą okna terminala za pomocą określonych poleceń, aby używać wszystkich funkcji w Pythonie dla naszego przykładu. W ten sposób zainstalowaliśmy już „Numpy”, a teraz zaimportujemy ten moduł z nazwą „NP”, aby zadeklarować tablicę i zaimplementować funkcję Numpy cos ().

Po zastosowaniu tej procedury nasz projekt jest gotowy napisać na nim program. Zaczniemy pisać program, deklarując tablicę. Ta tablica byłaby 1-wymiarowa. Elementy w tablicy będą w radianach, więc użyjemy modułu Numpy jako „NP” do przypisania elementów do tej tablicy jako „NP. tablica ([NP. PI /3, NP. PI/4, NP. Liczba Pi ] )". Za pomocą funkcji cos () znajdziemy cosinus tej tablicy, abyśmy wywołali funkcję „NP. cos (array_name, out = new_Array).

W tej funkcji wymień nazwę array_name nazwa tej tablicy, którą zadeklarowaliśmy i określ, gdzie chcielibyśmy przechowywać wyniki z funkcji cos (). Fragment kodu dla tego programu jest podany na poniższym rysunku, który można skopiować do kompilatora Pythona i uruchomić, aby zobaczyć wyjście:

#Wportu na moduł Numpy
importować Numpy jako NP
#Deklarowanie tablicy
tablica = [np.PI / 3, NP.PI / 4, NP.Liczba Pi]
#Display oryginalna tablica
drukuj („tablica wejściowa:”, tablica)
#Applysing Funkcja COS
cosine_out = np.cos (tablica)
#Display zaktualizowana tablica
druk („cosine_values:”, cosine_out)

Wyjście programu, które napisaliśmy, biorąc pod uwagę tablicę w pierwszym przykładzie, został wyświetlony jako cosinus wszystkich elementów tablicy. Cosinusowe wartości elementów były w radianach. Aby zrozumieć radian, możemy użyć następującej formuły:

2 *Pi radian = 360 stopni

Przykład 2

Sprawdźmy, w jaki sposób możemy użyć wbudowanej funkcji cos (), aby uzyskać wartości cosinus dla liczby równomiernie rozłożonych elementów w tablicy. Aby rozpocząć przykład, pamiętaj o zainstalowaniu pakietu biblioteki dla tablic i macierzy, i.mi., „Numpy”. Po utworzeniu nowego projektu zaimportujemy moduł Numpy. Możemy albo importować Numpy taką, jaka jest, albo możemy nadać mu nazwę, ale wygodniejszym sposobem na wykorzystanie Numpy w programie jest importowanie go z jakąś nazwą lub prefiksem, abyśmy podali nazwę „NP”. Po tym kroku zaczniemy pisać program dla drugiego przykładu. W tym przykładzie zadeklarujemy tablicę do obliczenia jej funkcji cos () za pomocą nieco innej metody. Wcześniej wspomnieliśmy, że przyjmujemy cosinus równomiernie rozproszonych elementów, więc dla tego równego rozkładu elementów tablicy nazwiemy metodę „Linspace” jako „NP. Linspace (start, stop, kroki) ”. Ten typ funkcji deklaracji tablicy przyjmuje trzy parametry: po pierwsze, wartość „start” od wartości, które chcemy uruchomić elementy tablicy; „Stop” określa zasięg do miejsca, w którym chcemy zakończyć elementy; a ostatni jest „krokiem”, który określa kroki, zgodnie z którymi elementy są równomiernie rozmieszczone od wartości startu do wartości zatrzymania.

Przejdziemy tę funkcję i wartości jej parametrów jako „NP. Linspace (- (NP. PI), NP. PI, 20) ”i zapisuje wyniki z tej funkcji w zmiennej„ tablica ”. Następnie przejdź do parametru funkcji cosinus jako „NP. cos (tablica) ”i wydrukuj wyniki, aby wyświetlić wyjście.

Dane wyjściowe i kod programu są podane poniżej:

#Wportu na moduł Numpy
importować Numpy jako NP
#Deklarowanie tablicy
array = np.Linspace (-(NP.PI), NP.PI, 20)
#appllying cos () funkcja na tablicy
wyjście = np.cos (tablica)
#Display wyjście
Drukuj („równomiernie rozproszona tablica:”, tablica)
Drukuj („Out_Array z COS FUNC:”, wyjście)

Wniosek

Opis i wdrożenie funkcji Numpy cos () zostały pokazane w tym artykule. Omówiliśmy dwa główne przykłady: tablice z elementami (w radianach), które zostały zainicjowane i równomiernie rozmieszczone przy użyciu funkcji Linspace do obliczania ich wartości cosinus.