Jak wydrukować wektor w C ++

Wektory są identyczne z macierzami płynnymi, z wyjątkiem tego, że mogą zmienić rozmiar. Wektory to jednostki sekwencyjne, które mogą rosnąć lub kurczyć się po dodaniu lub usuwaniu elementów. Kontenery to podmioty, które przechowują informacje tego samego rodzaju. Wektory mogą odłożyć dodatkowe miejsce do przyszłego rozwoju komponentów wektora.

Przylegająca pamięć służy do zapasu elementów wektorowych. Dlatego postanowiliśmy napisać ten artykuł dla tych naiwnych użytkowników, którzy nie wiedzą, jak wyświetlać wektory na powładzie za pomocą C++.

Zacznijmy od otwierania pocisku terminala przez skrót „Ctrl+alt+t”. Musisz mieć nano edytor i kompilator G ++ skonfigurowany w systemie Linux, ponieważ pracowaliśmy nad Ubuntu 20.04.

Przed rozpoczęciem naszych przykładów będziemy tworzyć nowy prosty plik C ++ i otworzyć go z edytorem Nano. Oba polecenia są pokazane poniżej.

Przykład 01: Za pomocą pętli „for”

Zacznijmy od pierwszego przykładu wyświetlania lub drukowania struktury danych wektorowych w Ubuntu 20.04 Shell podczas pracy w języku C ++. Rozpocznij swój kod od dodania niektórych głównych nagłówków C++. Pierwszy to standardowy „iostream” do wykorzystania strumienia wejściowego i wyjściowego. Inną biblioteką nagłówka musi być „wektor”, aby wykorzystać struktury danych wektorowych w naszym kodzie. Przestrzeń nazw „STD” dla języka C ++ należy dodać, aby użyć standardowych instrukcji „CIN” i „Cout” w skrypcie.

Funkcja main () pojawia się po standardowej przestrzeni nazw. Zaczęło się od inicjowania wektora typu liczb całkowitych „V” przyjmujących w nim 5 wartości całkowitej. Ten wektor jest zmienny. Klauzula standardowa Cout jest tutaj, aby poinformować nas, że wektor zostanie wyświetlony. Pętla „for” rozpoczyna się od 1. indeksu wektora do jego końca za pomocą funkcji „rozmiar”.

Klauzula Cout wykorzystuje funkcję „at ()” do iteracji wartości wektora za pomocą indeksów i.mi. „Ja” i drukuj wszystkie wartości wektora „V”.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
wektorv = 12,14,16,18,20;
Cout <<"Vector 'v' : ";
dla (int i = 0; i Cout <Cout<

Zapisz ten kod za pomocą „Ctrl+S” i zrezygnuj z tego pliku C ++ za pomocą „Ctrl+X”, aby wyjść z edytora. Gdy wróciliśmy do powłoki, nadszedł czas, aby wykorzystać kompilator „G ++”, aby skompilować nasz nowo wykonany kod.

Użyj nazwy pliku wraz ze słowem kluczowym „G ++”. Kompilacja będzie postrzegana jako udana, jeśli nie pokaże żadnego wyjścia. Nadchodzi „./A.OUT „Instrukcja Ubuntu 20.04 Aby wykonać skompilowany kod.

Korzystanie z obu poleceń w naszym systemie Linux prowadzi nas do wyjścia pokazującego elementy wektorowe na powładzie.

Przykład 02: Używanie pętli z elementem „każdy”

Rzućmy okiem na nowy przykład, aby użyć pętli „for” w inny sposób. Tym razem będziemy przyjmować ten sam kod z drobnymi zmianami. Pierwsza zmiana, którą robiliśmy, jest na linii inicjalizacji wektorowej.

Zmieniliśmy cały wektor wraz z jego typem. Użyliśmy wektora typu znakowego „V” z 5 wartościami znaków, i.mi., alfabety. Druga zmiana została dokonana w pętli „for”. Zainicjowaliśmy element „każdy” jako „e” przyjmujący wektor „V” jako źródło, aby uzyskać elementy jeden po drugim.

Każdy element „E” zostanie wyświetlony za pomocą instrukcji „Cout”. Po zakończeniu pętli „dla” otrzymaliśmy przerwę na linii, a kod jest zakończony.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
wektorv = „a”, „b”, „c”, „d”, „e”;
Cout <<"Vector 'v' : ";
dla (int e: v)
Cout<Cout<

Ten kod został skompilowany za pomocą tego samego kompilatora „G ++” Ubuntu 20.04 dla c++. Po uruchomieniu tego skompilowanego kodu na powładzie mamy wynik jako liczby. Oznacza to, że pętla „dla” zawsze konwertuje wargi lub wartości znaków wektora na liczby przed wyświetleniem.

Przykład 03:

Zobaczmy, jak pętla „podczas” będzie działać na wektorach, gdy jest używany. W ten sposób ponownie używamy tego samego samego kodu. Pierwszą zmianą jest inicjowanie liczby całkowitej „I” do 0. Zastosowany jest ten sam wektor typu znakowego.

Dopóki wartość „i” nie będzie niższa niż rozmiar wektora, instrukcja Cout w pętli „While” będzie nadal wyświetlać określoną wartość indeksu wektora i przyrost „I” o 1. Skompilujmy ten kod z G ++, aby zobaczyć wyniki.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
wektorv = „a”, „b”, „c”, „d”, „e”;
Cout <<"Vector 'v' : ";
While (int i Cout<i ++;
Cout<

Po uruchomieniu tego kodu po kompilacji widzieliśmy, że wartości znaków wektora „V” są wyświetlane za pomocą pętli „While”.

Przykład 04:

Spójrzmy na ostatni przykład, aby użyć funkcji kopiowania i iteratora, aby wyświetlić zawartość/wartości wektora. Po pierwsze, aby użyć funkcji iteratora i funkcji kopii (), musisz dodać algorytm i nagłówek iteratora po bibliotece iostream i bibliotece wektorowej za pomocą „#Include”.

Wektor liczb całkowitych „V” jest inicjowany, a funkcja kopii () uruchamiana jest z funkcjami „begin ()” i „end ()”, aby wziąć udział. Ostream_iterator jest tutaj, aby iterować wartości wektora i wykorzystuje instrukcję „cout” do wyświetlania wszystkich wartości.

#włączać
#włączać
#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
wektorv = 12,14,16,18,20;
Cout <<"Vector 'v' : ";
Kopia (v.początek (), v.end (), ostream_iterator(cout, „”));
Cout<

Wszystkie wartości wektorowe zostały wyświetlone na powładzie Ubuntu podczas wykonywania i kompilacji.

Wniosek:

Chodziło o inicjowanie i drukowanie iteratora w kodzie C ++ za pomocą Ubuntu 20.04 System. Przyjęliśmy w sumie 4 różne metody uzyskania podobnych wyników, i.mi., dla pętli, dla każdej pętli, podczas gdy pętla, funkcja kopiowania i iteratora. Możesz skorzystać z tych przykładów w dowolnym środowisku C ++.