C ++ nieskończoność

C ++ nieskończoność jest zapisywana jako „Inf” i nalicza się w wyniku podziału dodatniej wartości liczbowej przez wartość zerową lub obliczenie wartości liczbowej, która jest większa niż większa liczba naszego systemu, który może być reprezentowany w 64 bitach. W Instytucie Inżynierii Elektrycznej i Elektronicznej (IEEE) najsłynniejszą binarną demonstracją wartości liczbowych tutaj jest wartość dodatniej nieskończoności ze wszystkimi bitami zbioru wspomagające. Styl, który służy do wyświetlania nieskończoności, jest zdefiniowany na implementację.

Wraz z wdrożeniem niesławionych bezsensowników, a także pozytywną niesławioną i dodatnią niesławioną. Z drugiej strony wykonanie nie dba o pływające nieskończoności, a makro nieskończoność powiększa optymistyczną wartość ubezpieczoną, aby zwolnić typ danych pływakowych w czasie kompilacji.

Przypisz wartość nieskończoności do zmiennej:

Jeśli potrzebujemy nieskończoności, użyj wartości liczbowych podwójnych lub zmiennoprzecinkowych; Możesz łatwo zdobyć nieskończoność. Jeśli wykonanie pomoże podwójnie nieskończoności typu danych, makro nieskończoność rozwija się do ciągłego wyglądu typu podwójnego, co szacuje pozytywną i niezidentyfikowaną nieskończoność. Spójrz na ten przykład:

#włączać
#włączać
Float Calcula (Double X, Double Y)

if (x> y) return infinity;
else / * twój else, jeśli masz jeden * /

int main ()

Double A = 4.0, B = 2.0;
podwójne ret;
ret = isinf (calcula (a, b));
Cout<<"Return value is %f"<powrót 0;

Używamy pliku nagłówka. „#include i #include, które opisują jedno makro i kilka rodzajów funkcji matematycznych. Ta biblioteka zawiera wszystkie funkcje, których potrzebujemy w bibliotece, które zwracają dwukrotnie w wyniku podwójnego argumentu i jak widać w kodzie. Gdy konsekwencja obiektu nie jest reprezentowana jako zmienna wartość liczbowa, używamy makra. W głównym ciele zainicjowaliśmy zmienne z typem danych podwójnej nazwy odpowiednio „a”, „b” i „ret”. Następnie przypisujemy funkcję „isinf” do „ret” z parametrami „a” i „b”. Następnie wyświetlamy zestaw.

Ustawienie int nieskończoność:

Liczby całkowite są z natury skończone; Dlatego nie możemy ich zdefiniować w odpowiedniej nieskończoności. Pobliska wartość, którą możemy uzyskać, jest inicjowanie „int” do jej ekstremalnej wartości. Najbliższe, które możemy uzyskać, ustawiając zmienną na maksymalną wartość, która jest podwójna „a = std: numeric_limits :: max ();”. Który byłby 231-1, jeśli ma 32 bity szerokości naszej wdrożenia. Dzięki temu wyrażeniu możemy przypisać tę zmienną do maksymalnej wartości INT, co oznacza, że ​​może być równa lub większa niż jakakolwiek inna wartość całkowitą.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

int a = std :: numeric_limits::nieskończoność();
Cout<<"the value of a is\t"<powrót 0;

Integrujemy plik nagłówka #Include i #Include . Tego rodzaju biblioteki definiują elementy z cechami typów arytmetycznych. Bardziej szczegółowo, opisuje liczbową klasę limitu i specjalizację dla osób typów. W głównym organu kodu zainicjowaliśmy zmienną z typem danych całkowity. Nazywa się to również dodatnią nieskończonością, ponieważ wartość „A” jest równa zero. Następnie wyświetlamy wynik, jak powiedzieliśmy wcześniej, że liczby całkowite nie są skończone, i nie możemy ustawić go na prawdziwą nieskończoność.

Ustawianie nieskończoności pływakowej:

Jedynymi prawdziwymi nieskończonościami w C ++ są typowe dane o zmiennym punkcie, jeśli Twoja platforma obsługuje koncepcję pływaka; Jak wspomniano wcześniej, jeśli potrzebujemy nieskończoności, użyj typu liczby zmiennoprzecinkowej, takiej jak pływak i podwójny, otrzymamy nieskończoność.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

float f = std :: numeric_limits::nieskończoność();
Cout<<"the value of f is\t"<powrót 0;

Przede wszystkim używamy dwóch plików nagłówka „#include i #include . Następnie piszemy główny korpus kodu, w którym zainicjowaliśmy zmienną z typem danych pływakowych i przypisaliśmy jej limit liczbowy z float; Możesz także użyć podwójnego w miejscu pływaku i zdobyć nieskończoność. Na końcu stosujemy również nieskończoność, przypisując limit za pomocą typu danych zmiennoprzecinkowych. Następnie drukujemy wyjście i widać, że pływające typy to prawdziwe nieskończoności.

Negatywna nieskończoność:

Wynik negatywnej nieskończoności jest mniejszy niż zero, więc dla typu danych liczb całkowitych nie ma ono wartości nieskończoności, a raczej możemy użyć „std :: numaric_limits :: infinity ();” Aby uzyskać maksymalną wartość liczby całkowitej.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

int b = std :: numeric_limits::nieskończoność();
Cout<<"the value of b is\t"<powrót 0;

Przede wszystkim napisaliśmy dwa pliki nagłówka „#include i #include . Następnie uruchamiamy główny korpus kodu, w którym zainicjowaliśmy zmienną z typem danych pływakowych i przypisaliśmy jej limit liczbowy za pomocą float; Możesz także użyć podwójnego w miejscu pływaku i zdobyć nieskończoność. Przypisując limit z typem danych zmiennoprzecinkowych, na końcu stosujemy nieskończoność. Następnie drukujemy dane wyjściowe i widać, że typy danych liczb całkowitych z podwójnymi lub pływakowymi typami danych powodują ujemną granicę wartości całkowitej.

Wniosek:

W tym artykule definiujemy nieskończoność i składnię nieskończoności z różnymi typami danych. Omawiamy, że nieskończoności nie można zdefiniować wyłącznie pod względem liczby lub kombinacji wartości liczbowych z przykładami różnych rodzajów nieskończoności. Dochodzimy do wniosku, że typ danych liczb całkowitych nie jest dobry dla nieskończoności, ale float i podwójne są odpowiednimi typami danych dla nieskończoności.