Pandas wyświetla maksymalne wiersze

Pandy należą do najpopularniejszych narzędzi używanych obecnie przez naukowców danych do analizy danych tabelarycznych. Aby poradzić sobie z treścią tabelaryczną, oferuje szybszy i bardziej skuteczny interfejs API. Ilekroć przeglądamy ramy danych podczas analizy, pandy automatycznie ustawiają różne zachowania wyświetlające na wartości domyślne. Te zachowania wyświetlające obejmują liczbę wierszy i kolumn do wyświetlenia, dokładność pływaków w każdej ramce danych, rozmiarach kolumn itp. W zależności od wymagań możemy czasami musieć zmodyfikować te wartości domyślne. Pandy mają różne podejścia do zmiany domyślnych zachowań. Wykorzystanie atrybutu „Opcje” pandy umożliwiło nam zmianę tego zachowania.

Pandas wyświetla maksymalne wiersze

Ilekroć próbujesz wydrukować ogromną ramkę danych, która zawiera więcej wierszy i kolumn niż predefiniowany próg, wyjście zostanie przycięte. Aby pokazać wszystkie wiersze w ramce danych, dowiesz się, jak modyfikować opcje wyświetlania pandy w tym samouczku. Pandy domyślnie nakładają limit liczby kolumn i rzędów, które wykazuje. Chociaż może to być przydatne do czytania treści, często powoduje frustrację, jeśli informacje, które musisz wyświetlić. Tutaj będziemy używać poniższych metod z ich składnią do wyświetlania wszystkich kolumn DataFrame.

to_string ()

set_option ()

option_context ()

Dowiemy się wykorzystania wszystkich tych metod z praktyczną implementacją w celu wyświetlania maksymalnych wierszy w dostarczonej ramce danych.

Przykład nr 1: Wykorzystanie metody pandy to_string ()

Ta demonstracja nauczy nas wyświetlać maksymalne wiersze w ramce danych na terminalu za pomocą metody pand „to_string ()”.

Do kompilacji i wykonania przykładowych programów wybraliśmy narzędzie „Spyder”. W tym przewodniku użyjemy tego narzędzia do wykonania wszystkich naszych przykładów. Uruchomiliśmy narzędzie „Spyder”, aby rozpocząć pisanie skryptu Pythona. Począwszy od kodu, najpierw musimy załadować niezbędne biblioteki do naszego pliku Python, abyśmy mogli używać jego funkcji. Biblioteka modułów, której tutaj potrzebujemy, to „pandy”. Zaimportowaliśmy go do naszego pliku Pythona i aliasowaliśmy do „PD”.

Ponieważ głównym działaniem tego artykułu jest wyświetlanie maksymalnych wierszy danych danych, najpierw potrzebujemy ramki danych. Teraz od Ciebie zależy, czy wolisz generować ramkę danych, czy importować plik CSV. Zaimportowaliśmy przykładowy plik CSV. Do odczytania pliku CSV w programie Python wykorzystaliśmy pandę „PD.funkcja read_csv () ”. Pomiędzy nawiasami tej funkcji dostarczyliśmy plik CSV, który chcemy odczytać wyświetlacz, który jest „przemysłem.CSV ”. Skonstruowaliśmy zmienną „DF” do przechowywania danych wyjściowych wygenerowanych z odczytu dostarczonego pliku CSV. Następnie wywołaliśmy metodę „print ()” do wyświetlania DataFrame.

Kiedy uruchamiamy ten program Python, trafiąc na opcję „Uruchom plik”, na konsoli wystawionoFrame. Możesz zauważyć, że w poniższym wyniku jest 43 rzędy, ale wyświetlane są tylko dziesięć. Jest tak, ponieważ domyślna wartość domyślna biblioteki pandy to tylko 10 wierszy.

Użyjemy metody pandas „to_string” do wyświetlania wszystkich wierszy tutaj. Najprostszym sposobem pokazania maksymalnych wierszy z ramki danych jest ta technika. Ponieważ jednak przekształca pełną ramkę danych w jeden ciąg, nie jest on zalecany dla bardzo dużych zestawów danych (w milionach). Niemniej jednak działa to skutecznie w przypadku zestawów danych, które są na długości tysięcy.

Postępowaliśmy zgodnie z powyższą składnią dla funkcji „to_string ()”. Po prostu wywołaliśmy metodę „to_string ()” o nazwie naszej danych danych. Następnie umieściliśmy tę metodę w funkcji „print ()”, aby wyświetlić ją po wywołaniu.

Migawka wyjściowa pokazuje nam ramkę danych z wyświetlaniem wszystkich wierszy na terminalu.

Przykład nr 2: Wykorzystanie metody set_option pandas

Drugą metodą, którą będziemy ćwiczyć w tym przewodniku, jest pandy „set_option ()”, aby wyświetlić maksymalne wiersze dostarczonej ramki danych.

W pliku Pythona zaimportowaliśmy bibliotekę panda, aby uzyskać dostęp do wyżej wymienionej funkcji. Użyliśmy pandy „PD.read_csv () ”, aby odczytać dostarczony plik CSV. Przywołaliśmy „PD.read_csv () ”z nazwą pliku CSV, którego chcemy użyć między jego nawiasami, którym jest„ Sampledata.CSV ”. Podczas importowania pliku CSV pamiętaj o bieżącym katalogu roboczym programu Python. Twój plik CSV musi być umieszczony w tym samym katalogu; W przeciwnym razie otrzymasz komunikat o błędzie „Nie znaleziono pliku”. Utworzyliśmy zmienną „próbkę” do przechowywania ramki danych z pliku CSV. Nazwaliśmy metodę „print ()”, aby wyświetlić tenframe.

Tutaj mamy wyjście, w którym wyświetlane są tylko dziesięć wierszy. Maksymalna liczba wskazanych wierszy to 99. Wszystkie pozostałe rzędy między pierwszymi 5 a ostatnimi pięcioma rzędami są obcięte.

Aby wyświetlić maksymalne wiersze, które wynoszą 99 dla tej formy danych, użyjemy funkcji „set_option ()” modułu pandas. Pandy są wyposażone w system operacyjny, który pozwala zmienić zachowanie i wyświetlanie. Ta metoda pozwala nam ustawić wyświetlacz w celu wykazania pełnej ramki danych, a nie obcięty. Pandy podają funkcję „set_ option ()” do wyświetlania wszystkich wierszy ramki danych.

Przywołaliśmy „PD.set_option () ”. Ta funkcja ma parametry „Wyświetlacz.max_rows ”. Wyświetlacz.max_rows ”określa maksymalną liczbę wierszy, które zostaną wystawione podczas wyświetlania ramki danych. Wartość „max_rows” jest domyślnie ustawiona na 10. Jeśli wybrano „brak”, oznacza to wszystkie wiersze w ramce danych. Ponieważ chcemy wyświetlać wszystkie wiersze, dlatego ustawiamy je na „Brak”. Na koniec użyliśmy funkcji „print ()” do wyświetlania ramki danych z maksymalnymi wierszami.

To daje wynik podany w migawce poniżej.

Przykład nr 3: Wykorzystanie metody pand option_context ()

Ostatnią metodą, o której tu omawiamy, jest „Option_context ()”, aby wyświetlić wszystkie wiersze DataFrame. W tym celu zaimportowaliśmy pakiet Pandy do pliku Python i zaczęliśmy pisać kod. Użyliśmy „PD.odczyt_csv () ”do odczytania określonego pliku CSV. Utworzyliśmy zmienną „DALTA” do przechowywania ramki danych z określonego pliku CSV. Następnie po prostu wydrukowaliśmy ramkę danych metodą „print ()”.

Wynik, który uzyskaliśmy po wykonaniu powyższego kodu, pokazuje nam ramkę danych z obciętymi wierszami.

Teraz zastosujemy pandy „PD.option_context () ”na tej danych danych. Ta funkcja jest identyczna z „set_option ()”. Jedyną różnicą między tymi dwoma podejściami jest to, że „set_option ()” zmienia ustawienia na stałe, podczas gdy „opcja _Context ()” po prostu zmieniła je w swoim zakresie. Ta metoda również wymaga wyświetlania.maksymalne wiersze jako parametr, który ustawiamy na „Brak”, aby renderować wszystkie wiersze ramki danych. Po wywołaniu tej funkcji właśnie wyświetliśmy ją metodą „print ()”.

Tutaj możemy wyświetlić pełną ramkę danych z maksymalnym wierszem, które wynoszą 2747.

Wniosek

Ten artykuł koncentruje się na opcjach wyświetlania pandy. Czasami musimy wyświetlić pełną ramkę danych na terminalu. Pandy dają nam różne opcje w tym celu. W tym przewodniku zastosowaliśmy trzy z tych strategii. Pierwszy przykład był oparty na użyciu metody „to_string ()”. Nasza druga instancja uczy nas wdrażania „set_option ()”, podczas gdy ostatnia ilustracja wykonuje metodę „option_context ()”. Wykazano wszystkie te techniki, aby zapoznać się z alternatywnymi sposobami, w jakie pandy zapewniają nam do osiągnięcia wymaganego wyniku.