Zainstaluj Arch Linux w VirtualBox

Arch Linux może nie być dla wszystkich. Większość nowych użytkowników prawdopodobnie wolałaby rozwiązanie poza pudełkiem, takie jak Debian lub Fedora. Jednak posiadanie instalacji arch.

Podobnie do naszej instalacji Gentoo Ta konfiguracja wykorzystuje VirtualBox w celu instalacji wolnej od ryzyka. Rozkład jest wystarczająco lekki, aby pracować w maszynie wirtualnej i nie musielibyśmy się martwić określonymi problemami sterownika sprzętowego. To świetny sposób na eksperymentowanie, a gdy będziesz wystarczająco pewny siebie, możesz iść naprzód i zainstalować go na Bare Metal, jeśli chcesz.

Jedną różnicą od instalacji gentoo będzie to, że będzie ona znacznie szybsza, ponieważ nie zamierzamy skompilować jądra i innych narzędzi od zera. Zamiast tego użyjemy po prostu pakowanych binarii, aby stworzyć nasze nowe /(źródło) środowisko

Zaczęlibyśmy od pierwszego uruchomienia arch. Następnie rzeźbimy partycję rozruchową z naszego wirtualnego dysku twardego i instalujemy na nim system podstawowy arch. Następnie Chroot w naszym niedoszłym korzeni wprowadzamy pewne zmiany, takie jak wybór języków, mapowanie klawiatury, strefa czasowa i wybór zegara sprzętowego, a my uruchamiamy się w nowo zainstalowanym systemie, który pozbywa się .Dysk ISO.

Tworzenie maszyny wirtualnej

Można to łatwo zrobić za pomocą interfejsu VirtualBox. Wybierać Nowy Opcja i nadaj swojemu VM nazwa, wybierz typ jako Arch Linux 64-bit i przydzień co najmniej 2 GB pamięci RAM do maszyny wirtualnej

Następnie tworzymy wirtualny dysk twardy o wielkości co najmniej 8 GB. W tym miejscu system operacyjny zostanie zainstalowany wraz z katalogiem głównym i innymi danymi użytkownika.

Możesz iść naprzód i uruchomić maszynę wirtualną, która poprosi o rozruch, ponieważ właśnie utworzony dysk twardy jest pusty i nie rozruchowy. Więc wybieramy już pobrane arch Linux ISO z naszego eksploratora plików do uruchamiania.

To jest z grubsza, co byś zobaczył, tutaj musisz wybrać pierwszą opcję uruchamiania Arch Linux, ponieważ pozwala sformatować nowo utworzony dysk wirtualny i zainstalować łuk na nim. Teraz, gdy zobaczymy monit powłoki, możemy iść naprzód i zaktualizować naszą bazę danych pakietów, jest to podobne aktualizacja apt w systemach Debian.

root@archiso ~# Pacman -syy

Pacman jest menedżerem pakietu dla Arch and the Flag -S Oznacza synchronizację, w której próbuje zsynchronizować łuk z oficjalnymi repozytoriami, a flaga -yy, zmusza ją do pobrania nowego pakietu baz danych, nawet jeśli system jest na bieżąco (możesz pominąć -yy, jeśli chcesz).

Ponieważ jest to maszyna wirtualna, sieci jest domyślnie dostępne, pod warunkiem, że system hosta jest podłączony do Internetu. Teraz możemy przejść do podziału dysku twardego.

Partycjonuj dysk twardy

Będziemy partycjonować, nie używając schematu GPT, ale raczej oldschool dos etykieta, abyś mógł podwójnie brzeć, jeśli zdecydujesz się uruchomić na swoim komputerze. Aby poznać węzeł urządzenia dysku, uruchom polecenie:

# Fdisk -l

Wyjście wskazuje, który węzeł urządzenia reprezentuje Twój docelowy wirtualny dysk twardy.

Oczywiście ten o rozmiarze 128 GB to nasz dysk docelowy, ponieważ jest to rozmiar, który wybraliśmy wcześniej. Jego węzeł urządzenia to /dev/sda które będą używane do interfejsu z dysku. Zróbmy rozruchę dysku i do tego użylibyśmy cfdisk pożytek.

#cfdisk /dev /sda

To otwiera interfejs z prośbą o typ etykiety. Pójdziemy z dos. Następnie zobaczymy interaktywną sesję, aby ułatwić nam wszystko.

Wybór [Nowy] (Za pomocą klawiszy strzałek i naciskanie ) niezwłocznie utworzyłby pierwszą (aw naszym przypadku jedyną) partycję, którą musimy utworzyć.

Uderzyć Aby zaakceptować wybrany rozmiar partycji, aw następnym wierszu wybierz typ partycji [podstawowy] . To tworzy nową partycję z węzłem urządzenia /dev/sda1. Jak pokazano niżej:

Na koniec wybierz opcję rozruchowego i przełącz ją, aby uruchomić rozruch partycji.Kolumna „rozruch” miałaby gwiazdkę wskazującą, że partycja jest rozruchowa. Teraz, aby zmiany były ostateczne, od najniższego rzędu przejdź do [Pisać], uderzyć i wpisz tak, gdy interfejs podpowiada, aby to zrobić.

Możesz teraz rzucić interfejs partycjonowania. Aby upewnić się, że zmiany się powiodły, uruchom Fdisk -l Jeszcze raz i zobaczysz wpis dla /dev /sda1.

Musimy teraz sformatować go za pomocą systemu plików, który w naszym przypadku będzie ext4.

#mkfs.ext4 /dev /sda1

Zamontować urządzenie, abyśmy mogli zapisać do niego dane, byłoby to potrzebne do zainstalowania systemu podstawowego na nim.

#mount /dev /sda1

Teraz dane, które są zapisywane /MNT folder byłby przechowywany w SDA1 przegroda.

Instalowanie systemu podstawowego

Aby zainstalować system podstawowy i podstawy, użyjemy Pactrap narzędzie, które są dostarczane z Arch Linux ISO. Zainstalujmy pakiety bazowe i devel bazowe dla naszego nowego środowiska Arch.

#packstrap -i /mnt bazowy devel

Po zsynchronizacji baz danych skłoniłby użytkownika do wybrania niezbędnych pakietów z listy dostępnych. Domyślną opcją jest zainstalowanie wszystkich, czego będziemy używać. Śmiało to, uderzając i kontynuuj instalację. Zajmie to trochę czasu, ponieważ pakiet podstawowy zostanie pobrany (~ 300 MB pobierania) i rozpakowany.

Okej, zanim pójdziemy dalej, zrozummy, że /MNT/ będzie naszym nowym /(źródło). Oznacza to wszystkie katalogi, których można się spodziewać w ramach / katalog jak /itp jest pod /mnt/itd obecnie. Ważne jest, aby zrozumieć, ponieważ podczas wprowadzania modyfikacji tutaj wchodzimy do środka /MNT Directory bardzo.

Najpierw musielibyśmy wygenerować plik FSTAB, który oznacza tabelę systemu plików, która informuje system operacyjny, jakie partycje i dyski muszą być montowane automatycznie podczas procesu rozruchu.

#GenfStab -u -p /mnt >> /mnt /etc /fstab

To zrobiłoby wpis dla /dev/sda1 Aby zamontować w procesie rozruchu. Możesz sprawdzić zawartość /mnt/etc/fstab Aby zobaczyć, że partycja jest rozwiązana przez jej UUID. Teraz jesteśmy w stanie /MNT Aby ustawić preferencje językowe, mapowanie kluczy i strefy czasowe.

#arch-chroot /mnt /bin /bash

W tym nowym korzeni otwórz plik /itp./lokalizację.gen

#nano /itp.gen

I odkształcenie linii „en-us.UTF-8 UTF-8 ”

Po zapisaniu pliku możesz uruchomić polecenie:

#generacja lokalizacji

I nastąpiłyby zmiany. Obok Set Time Zone, musimy utworzyć następujący symbol:

#ln -sf/usr/share/zoneinfo/Europe/London/etc/localtime

Twoja strefa czasowa byłaby inna i aby zlokalizować odpowiednią strefę czasową, możesz zbadać Zoneinfo katalog za pomocą karty zakończenia.

Następnie włącz zegar sprzętowy i pozwól systemowi systemu operacyjnego zrozumieć, że działa w UTC.

#hwclock - -Systohc --utc

Musimy również ustawić nazwę hosta i wypełnić pliki hostów. Wybraliśmy nazwę jako archlinux, ale możesz wybrać dowolną nazwę, którą preferujesz.

#echo archlinux >> /etc /hostName
#nano /etc /hosts

W pliku hostów dodaj następujące wiersze na dole (zastępując „Archlinux” dowolną nazwą hosta, którą wybrałeś powyżej):

Chcielibyśmy również włączyć klienta DHCP, aby mógł porozmawiać z routerem domowym (lub maszyną hosta):

#SystemCtl Włącz DHCPCD

Na koniec musimy utworzyć hasło dla naszego użytkownika root.

#Passwd

Wprowadź i ponownie wprowadź hasło, zgodnie z montażem systemu.

4. Instalowanie bootloader

Jako ostatni krok będziemy instalować GRUB jako nasz bootloader. Byłoby odpowiedzialne za wybranie, z którego systemu operacyjnego się uruchamia, na wypadek, gdybyś miał wiele zainstalowanych systemów operacyjnych, a także zostanie wygenerowany plik konfiguracyjny, aby GRUB zrozumiał układ systemu. Aby zainstalować Grub Run:

#Pacman -s Grub

Uruchom polecenie Grub-Install, aby to zrobić /dev/sda's Loader boot (nie /dev /sda1, ale cały dysk /dev/sda !)

#Grub-install /dev /sda

Teraz możemy wygenerować i zapisać plik konfiguracyjny GRUB w katalogu /rozruchu.

#Grub -MkConfig -o/boot/Grub/Grub.CFG

Wreszcie, wychodzimy z naszego środowiska chroot-ed i unmount /dev /sda1 przed ponownym uruchomieniem do naszego nowo zainstalowanego środowiska Arch Linux.

#Wyjście
#umount /dev /sda1
#ponowne uruchomienie

Stąd możesz iść naprzód i zbadać środowisko łukowe. Możesz zainstalować GUI lub uruchomić go jako niestandardowy serwer plików, w zależności od preferencji.