Jak używać stałej PI w C++?
Omówmy różne sposoby dostępu do wartości PI.
Metoda 1: Korzystanie z zmiennej stałej biblioteki CMath.
W tej metodzie użyjemy stałej zmiennej, która jest predefiniowana dla wartości PI.
Składnia:
Zmienna nie ma żadnej składni. Po prostu ma nazwę, ponieważ nasza stała PI to:
M_pigdzie wartość dziesiętna, którą utrzymuje, wynosi „3.141592653589793 ”.
Przykład nr 01:
W tym przykładzie postaramy się obliczyć objętość kuli. Aby obliczyć objętość kuli, konieczne jest posiadanie wartości stałej PI i promienia również. Do użycia wartości PI w obliczeniach użyjemy predefiniowanej zmiennej biblioteki CMATH „M_PI”. W przypadku promienia zdefiniujemy zmienną i przypisamy ją wartość, możemy również przyjąć wartość od użytkownika jako wejścia. Ale w naszym przypadku przypisamy mu wartość, deklarując zmienną promienia. Przejdźmy do naszego kodu. Po pierwsze, dołącz pliki nagłówka „CMATH” i „iostream”, ponieważ zamierzamy korzystać z wbudowanej zmiennej biblioteki CMATH, aby umieścić jego plik nagłówka, chyba że kompilator wyświetli błąd niezdefiniowanej zmiennej typu. „Iostream” służy do wykonywania operacji wejściowych.
Nurkując w naszej głównej funkcji, zadeklarowaliśmy zmienną o nazwie „rad”, która przypisuje się wartość liczbową „18”. Druga zmienna zmiennoprzecinkowa „VOL”, która będzie utrzymywała wartość zwracaną naszych obliczeń. Powodem utworzenia wartości zmiennoprzecinkowej jest to, że nasza wartość PI jest wartością zmiennoprzecinkową; Podczas mnożenia wartości zmiennoprzecinkowej wartością liczb całkowity. Jeśli nie utworzyłeś zmiennej pływowej, wyświetli błąd niezdefiniowanego typu liczb całkowitych. W następnym wierszu po prostu wydrukowaliśmy wartość promienia „rad”, a następnie zastosowaliśmy formułę lub objętość „Tom = 4/3 * M_pi * rad3". W naszym kodzie przypisaliśmy formułę objętości do zmiennej „VOL” na końcu za pomocą instrukcji Cout i wyświetliliśmy wynikową wartość lub objętość kuli.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
int rad = 18;
float vol;
Cout<< "The value of radius is: "<< rad <
Cout<< " The volume is : " << vol <
Znajdźmy wyjście, jak pokazano na fragmencie poniżej. Promień i objętość kuli są z powodzeniem drukowane bez żadnego błędu. Nie musimy przekazać długoterminowej stałej PI.
Metoda 2: Za pomocą metody ACOS ().
ACOS () to wbudowana metoda, która zachowuje wartości od -π do π lub możemy powiedzieć, że zwraca odwrotny cosinus liczby. Ale użycie ACOS () w kodzie zwraca wartość dla π/2.
Składnia:
ACOS (0.0)Składnia do zastosowania tej metody jest jak pokazana powyżej.
Przykład nr 02:
W tym przykładzie użyjemy funkcji ACOS (), aby uzyskać wartość stały PI i wyświetlić ją, w tym pliki nagłówka „bity/stdc++.h ”, który zawiera każdą standardową bibliotekę. Jest używany, gdy chcemy zaoszczędzić czas na rozwiązywanie problemów. Teraz przejście do naszej głównej funkcji, w której zamierzamy zainicjować podwójną zmienną o nazwie „PI”, do której przypisaliśmy „2* ACOS (0.0) ”. W tym pomnożyliśmy 2 z funkcją ACOS (), ponieważ funkcja ACOS () zwraca wartość π/2. Aby uzyskać wartość PI, pomnorzyliśmy ją za pomocą „2”. Następnie, używając instrukcji printf (), wyświetliśmy wynikową wartość, którą uzyskaliśmy z funkcji ACOS ().
W instrukcji wydruku przekazaliśmy „%f”, co oznacza wartość zmiennoprzecinkową, która ma być wydrukowana, gdzie „pi” jest zmienną, którą zadeklarowaliśmy do przechowywania wartości zwracanej. Na końcu kodu zwróciliśmy Null.
#include ”bity/stdc++.H"za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
podwójne PI = 2 * ACOS (0.0);
printf („Wartość stały PI to:”);
printf („%f \ n”, pi);
powrót 0;
Jak pokazano na poniższym fragmencie, pomyślnie wykonaliśmy program i wyświetliśmy wartość PI.
Metoda 3: Za pomocą metody asin ().
Asin () służy do obliczenia sinusu łukowego dowolnej wartości liczbowej i zwraca wartość od -π do π. Jest bardziej podobny do metody ACOS (), którą omówiliśmy powyżej.
Składnia:
asin (1.0)Powyższe to składnia do wywoływania metody asin ().
Przykład nr 03:
W tym przykładzie omówimy inną metodę uzyskania wartości PI, w której użyjemy funkcji asin (), która jest używana do obliczenia wartości dowolnego numerycznego, a wynikową wartość, która jest otrzymana, to -π/2, π/2. Przejdźmy do naszego kodu, w którym po ogłoszeniu plików nagłówka zadeklarowaliśmy zmienną „PI”, do której przypisaliśmy naszą metodę Asin (), która jest mnożona przez wartość „2”, aby uzyskać wartość „PI”. Następnie, używając instrukcji PrintF, wyświetliśmy wartość uzyskiwaną za pomocą metody asin (). Wartość „Pi” jest zawsze w punkcie dziesiętnym, dlatego właśnie przekazaliśmy „%f” w instrukcji printf (), co oznacza, że wartość pływaka zostanie wydrukowana. Lub danych zmiennej będzie pływać.
#include ”bity/stdc++.H"za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
podwójne PI = 2 * asin (1.0);
printf („Wartość stały PI to:”);
printf („%f \ n”, pi);
powrót 0;
Jak widać na zrzucie ekranu, który jest podany poniżej wartości „PI”, jest wyświetlana bez żadnych błędów.
Wniosek
W tym samouczku zbadaliśmy użycie stałej PI w C ++ oraz sposób jej używanego i jak możemy zdefiniować wartość PI lub poprzez uzyskanie jej od użytkownika. Wdrażając wiele przykładów, wyjaśniliśmy to od prostego do złożonego, czasami musimy dokonywać wielu obliczeń, które wymagają wartości PI.