Jak dodać wyrażenia w ciągu?

Interpolacja łańcucha jest procesem używania wywołań funkcji, zmiennych i wyrażeń arytmetycznych bezpośrednio w ciągu. Przed interpolacją łańcucha, cechy zmiennych JavaScript, wywołania wyrażenia i funkcji są osadzone w ciągu za pomocą sekwencji ucieczki, literałów obiektowych i procesu konkatenacji, co czyni kod nieuporządkowane i mniej zrozumiałe.

W tym artykule omówimy interpolację ciągów w JavaScript z następującymi wynikami uczenia się:

• Jak używać interpolacji ciągów w Javie
• Różnica między interpolacją łańcuchową a połączeniem
• Jak używać interpolacji ciągów z instrukcjami warunkowymi?
• Jak używać interpolacji ciągów z operatorami logicznymi?

Jak używać interpolacji ciągów w JavaScript

W JavaScript interpolacja ciągów odbywa się za pomocą literatu szablonu. Te szablony literały używają odwrotności ("), aby owinąć sznur w środku i $ Podpisz parą kręconych nawiasów służy do osadzania wyrażenia w literale szablonu do interpolacji ciągu.

Składnia:

„To jest proces interpolacji ciągów $ wyrażenie”

Jak używać operatorów arytmetycznych w interpolacji ciągów

W interpolacji strunowej możemy osadzić operatorów arytmetycznych $ i kręcone aparaty ortodontyczne, jak pokazano poniżej

Kod:

var a = 2;
var B = 3;
const First = 'String Interpolacja Przykład w JavaScript $ A+B'
konsola.log (pierwszy);

Tutaj bierzemy dwie zmienne A I B i zainicjuj je, a następnie bierzemy inną zmienną Pierwszy w którym używamy tworzenia się do osadzania ciągów i ekspresji.

Wyjście:

W powyższym przykładzie wyrażenie jest obliczane wewnątrz literału szablonu, który powraca 5 w wyniku.

Różnica między połączeniem ciągu a interpolacją ciągu

Interpolacja łańcucha i łączenie ciągów, oba są używane do łączenia ciągów, wywołań funkcyjnych i wyrażeń arytmetycznych w jednym ciągu. Poniższe przykłady pokazują różnicę między obiema technikami łączenia ciągu.

String Conatenacja:

Poniższe przykłady pokazują, w jaki sposób osadzamy ciągi i zmienne przed interpolacją ciągu.

Kod:

const name = „John”;
Const Age = 26;
Information = „Nazywam się„ + nazwa + ”, a ja„ + wiek + „lata”;
konsola.log (informacje);

Tutaj bierzemy zmienną nazwa, wiek I Informacja. Następnie zainicjujemy nazwę o wartości ciągu, wiek z wartością liczb całkowitą, a w zmiennej informacyjnej wykonywamy Contatenacja ciąg.

Wyjście:

Wyraźnie widać, że używamy znaku (+) do łączenia ciągów i zmiennych, co czyni kod nieuporządkowane i mniej jasne.

Interpolacja łańcucha:

Weźmy powyższy przykład i wykonajmy interpolację ciągów, aby jasno zrozumieć różnicę.

Kod:

const name = „John”;
Const Age = 26;
Information = 'Mam na imię $ Nazwa i mam $ wiek lat.';;
konsola.log (informacje);

Tutaj używamy $ podpisać z parą kręcone aparaty ortodontyczne, aby osadzić zmienne w ciągu.

Wyjście:

Za pomocą literatu szablonu wykonujemy interpolację ciągów, co sprawia, że ​​kod jest czysty, łatwo czytelny i zrozumiały.

Teraz zrozumiałeś wyraźną różnicę między połączeniem ciągu a interpolacją ciągu. Rzućmy okiem na przykłady kodu interpolacji ciągu w różnych scenariuszach.

Jak używać interpolacji ciągów z instrukcjami warunkowymi

Poniższy przykład pokazuje użycie interpolacji ciągu z instrukcjami warunkowymi.

Kod:

const x = 3;
konsola.log ('$ x to $ x%2 === 0 ? 'nawet dziwne'');

Tutaj dodaliśmy operatora trójskładnikowego, aby sprawdzić, czy liczba jest równa, czy dziwna za pomocą interpolacji ciągów.

Wyjście:

Kod działał tak, jak się spodziewaliśmy.

Jak używać operatorów logicznych z interpolacją ciągów

Możemy również używać operatorów logicznych, takich jak &&, ||, ? z interpolacją struny. W poniższym przykładzie używamy && operator z interpolacją strunową.

Kod:

Const Age = 20;
konsola.log („jesteś $ wiek> 10 && wiek<18 ? 'a teenager':'an adult'');

Tutaj sprawdzamy, czy dana osoba jest dorosły czy nastolatek z pomocą operatora w interpolacji string.

Wyjście:

Z pomocą operatora i operatora trójskładnikowego w interpolacji ciągów, otrzymaliśmy pożądany wynik.

Wniosek

Interpolacja łańcucha jest bardzo przydatną i ważną funkcją ES6, która pozwala użytkownikom osadzać wyrażenia, zmienne, ciągi i wywołania funkcji bezpośrednio w łańcuchu bez użycia żadnych sekwencji ucieczki, prymitywów i konkatenacji.