SEABORD 3D FOUNT

Możemy wykreślić różne wzorce wykresów 3D z konfiguracją trójwymiarowych współrzędnych. Jedną z cech, które zachęca nas do dynamicznego oglądania wykresów, jest wykres 3D; Potrzebujemy go podczas korzystania z wciągającej grafiki. Możemy importować niezbędne biblioteki, które obejmują niektóre funkcje tworzenia wykresów trójwymiarowych. Ponieważ w module Seorborn nie ma wbudowanej funkcji w celu narysowania wykresów 3D, to wtyczka Matplotlib zależy od wykonania rzeczywistej pracy na trójwymiarowych wykresach. Dlatego możemy użyć Seaorn do dostosowania grafiki 3D. Zbadamy, jak narysować wiele różnych trójwymiarowych wykresów w tym samouczku.

Przykład 1

Grupa wykresów rozproszonych utworzonych przy użyciu kombinacji potrójnych jest najbardziej podstawowym wykresem 3D. Funkcja PLOT3D () i metoda Scatter3d (), podobnie jak częstsze wykresy 2D, są używane do ich rysowania. W tym przypadku narysujemy hiperboliczną helisę, z różnymi miejscami blisko linii.

importować Numpy jako NP
importować matplotlib.Pyplot as Plt
Importuj Seaorn jako SNS
Ryc = plt.postać()
ax = plt.osie (projekcja = „3d”)
Zline = np.Linspace (0, 20, 2000)
xline = np.Sin (Zline)
yline = np.cos (zline)
topór.Plot3d (Xline, Yline, Zline, „Gray”)
zdata = 15 * np.losowy.losowy (200)
xData = np.sin (zdata) + 0.1 * np.losowy.Randn (200)
ydata = np.cos (zdata) + 0.1 * np.losowy.Randn (200)
topór.scatter3d (xdata, ydata, zdata, c = zdata, cmap = „blues”);
plt.pokazywać()

Tutaj importujemy wymagane pliki nagłówka. Moduł Numpy jest wprowadzany jako NP, matplotlib.Pyplot jest wprowadzany jako PLT, a Searorn jest wprowadzany jako SNS. W następnym kroku wywoływamy funkcję rysunku (), aby narysować rysunek. Ta funkcja należy do Matplotlib.Biblioteka Pyplot. Teraz używamy funkcji AXES (), aby określić wartość projekcji.

Tutaj chcemy stworzyć 3-wymiarowy wykres, więc podaliśmy wartość 3D. Zdefiniujmy dane dla linii 3D. Deklarujemy trzy różne zmienne i przypisujemy je do wartości dla wszystkich trzech osi. Najpierw ustawiamy wartości odstępów dla osi Z, więc stosujemy funkcję LinesPace () pakietu Numpy. Za pomocą wartości odstępów osi Z wskazujemy wartości odstępów dla innych osi, x i y.

Teraz, aby narysować wykres 3D, stosujemy funkcję PTOT3D (). Tutaj zapewniamy odstępy wszystkich osi i kolor tła wykresu 3D jako argument funkcji. Ponadto ustawiamy dane dla punktów rozproszenia 3D. Oddzielnie nazywamy funkcję Randn () biblioteki Numpy dla wszystkich trzech osi. W ten sposób otrzymujemy punkty, z których rysujemy wykres rozproszenia.

Aby narysować wykres rozproszenia za pomocą tych punktów, wykorzystujemy metodę Scatter3d (). Ta funkcja zawiera kilka parametrów, które obejmują dane o osi x, y i z, a także wartość „cMAP”. Wartość parametru „CMAP” pokazuje kolor linii narysowany na wykresie 3D. Metoda show () jest wywoływana w celu zilustrowania mapy.

Przykład 2

Wszystkie dane wymagane dla metody contour3d () muszą znajdować się w stanie węzłów siatki 2D, a także danych Z analizowanych w każdym punkcie. Wykres konturu 3D funkcji okresowej pokazano na następującej ilustracji:

importować Numpy jako NP
importować matplotlib.Pyplot as Plt
Importuj Seaorn jako SNS
def f (x, y):
zwróć NP.grzech (np.sqrt (x ** 4 + y ** 4))
x = np.Linspace (-4, 4, 25)
y = np.Linspace (-4, 4, 25)
X, y = np.Meshgrid (x, y)
Z = f (x, y)
Ryc = plt.postać()
ax = plt.osie (projekcja = „3d”)
topór.contour3d (x, y, z, 40, cmap = „binary”)
topór.set_xlabel („x”)
topór.set_ylabel („y”)
topór.set_zlabel („z”)
plt.pokazywać()

Na początku programu włączamy biblioteki Numpy jako NP, Matplotlib.Pyplot jako PLT i Seaorn jako SNS. Teraz definiujemy funkcję f () o dwóch parametrach, które zwracają wartość za pomocą metody SQRT () biblioteki Numpy. Wskazujemy wartości odstępów zarówno dla osi x, jak i y za pomocą Linspace ().Ta metoda jest związana z frameworkiem Numpy.

W następnym wierszu zastosujemy funkcję MeshGrid (), aby utworzyć siatkę siatki na wykresie 3D. Ta funkcja zawiera wartość odstępów linii osi x i y jako jej parametry. Tutaj używamy funkcji matplotlib figury ().Biblioteka Pyplot, aby utworzyć rysunek. Aby zdefiniować poziom projekcji, używamy metody AXES (). Musimy skonstruować mapę trójwymiarową, więc podajemy wartość 3D do funkcji. Teraz stosujemy metodę Contour3D ().

Jako parametr funkcji dajemy mu odstępy wszystkich osi i odcień wykresu 3D. Następnie określamy podpisy wszystkich trzech osi, aby metoda set_label () była wywoływana odpowiednio dla wszystkich osi. Aby zademonstrować wykres, stosuje się funkcję show ().

Przykład 3

W tym przypadku tworzymy wykres powierzchniowy na trójwymiarowym wykresie za pomocą metody PLOP_SURFACE ().

Importuj Seaborn jako SB
importować matplotlib.Pyplot jako fabuła
importować Numpy jako NP
def func_z (x, y):
Return50 - (x ** 2 + y ** 2)
sb.set_style („Whitegrid”)
N = 50
X_val = np.Linspace (-5, 5, n)
Y_val = np.Linspace (-5, 5, n)
X1, y1 = np.MeshGrid (x_val, y_val)
Z1 = func_z (x1, y1)
osie = wykres.osie (projekcja = „3d”)
osie.Plot_surface (x1, y1, z1)
działka.pokazywać()

Po pierwsze, integrujemy moduły Seaorn, Matplotlib.Pyplot i NP. Definiujemy funkcję dla osi Z i ta funkcja jest dostarczana z osi x i y. Ta funkcja zwraca wartość osi Z. W następnej fazie stosujemy metodę set_style (), aby dostosować układ fabuły. Ustawiliśmy jego wartość na Whitegrid.

Teraz deklarujemy zmienną i przypisujemy jej wartość. Metoda Linspace () jest wywoływana w celu wskazania odstępu osi x i y. Rysujemy Meshgrid do osi Z, więc używamy metody MeshGrid (). Ta funkcja pochodzi z pakietu Numpy. Nazywamy funkcję wartości osi Z. W przypadku wykresu 3D obowiązkowe jest określenie wartości projekcji. W tym celu stosujemy funkcję osi ().

Aby narysować wykres powierzchniowy, wykonywana jest funkcja PLOT_SURFACE (). Ta funkcja zawiera wartość wszystkich trzech osi. Przed zakończeniem kodu używamy metody show () do przedstawienia sfinalizowanego wykresu.

Przykład 4

Tutaj używamy metody sztruta () do narysowania szkieletu na wykresie 3D.

importować Numpy jako NP
importować matplotlib.Pyplot as Plt
Importuj Seaorn jako SNS
Ryc = plt.postać()
ax = plt.osie (projekcja = „3d”)
Zline = np.Linspace (0, 20, 2000)
xline = np.Sin (Zline)
yline = np.cos (zline)
topór.Plot3d (Xline, Yline, Zline, „Gray”)
zdata = 15 * np.losowy.losowy (200)
xData = np.sin (zdata) + 0.1 * np.losowy.Randn (200)
ydata = np.cos (zdata) + 0.1 * np.losowy.Randn (200)
topór.Scatter3d (xdata, ydata, zdata, c = zdata, cmap = „blues”)
plt.pokazywać()

Po wprowadzeniu niezbędnych frameworków identyfikujemy funkcję osi Z, która jest dostępna z osiami X i Y. Wartość osi Z jest uzyskiwana przez ten proces. Używamy funkcji set style () do modyfikacji konstrukcji wykresu w następnym kroku. Jego wartość jest skonfigurowana do Whitegrid. Teraz zainicjujemy zmienną n i nadajemy jej wartość.

Aby określić odstępy między osiami x i y, zastosowano technikę Linspace (). Używamy funkcji MeshGrid (), ponieważ chcemy przedstawić Meshgrid do osi Z. To jest technika zestawu narzędzi Numpy. Uwzględniono komponent wartości osi Z. Wartość projekcji musi być określona dla wizualizacji 3D. Używamy do tego metody AXES (). Metoda sztruta () jest stosowana do utworzenia wykresu szkieletowego. Wartość wszystkich trzech osi jest włączona do tej metody. Zastosujemy funkcję show () do wyświetlenia całego wykresu na końcu.

Wniosek

W tej sekcji przeszliśmy przez różne podejścia używane do stworzenia fabuły 3D z ramą Seaorn. Nauczyliśmy się również, jak rysować mapy konturowe 3D, jak narysować szkielet na trójwymiarowej tabeli i jak utworzyć wykres powierzchniowy na wykresach 3D. Nie ma zintegrowanej trójwymiarowej funkcji w ramach Seaorn.