Metoda Python String Isprintable

„Pracując z strinami w języku programowania Pythona, napotkasz kilka przydatnych funkcji. Ponieważ wbudowane funkcje są tak proste w użyciu, możesz szybko zapoznać się z nimi wszystkimi. W tym samouczku przejdziemy do funkcji isprintable (). Chociaż praca z Strings w języku Python jest dość łatwa w porównaniu z innymi językami programowania, wbudowana funkcja dostępna dla stringów w Python sprawia, że ​​jest łatwiejsza i bardziej interesująca. Nauczmy się więc funkcji ISPRINTABLE () w tym przewodniku."

Jaka jest metoda Python String Isprintable ()?

Funkcja ISPRINTABLE () to wbudowana funkcja dostarczana w języku programowania Python, który ma być używany z ciągami. Jest to funkcja obsługi ciągów. Nie wymaga żadnego parametru jako wejścia i zwraca wynik w postaci wartości „true” lub „fałszywych”. Służy do sprawdzenia, czy każda znak w ciągu jest możliwa do wydrukowania, czy nie. Jak sama nazwa wskazuje, „jest do wydrukowania”, funkcja sprawdza ciąg znaków do wydrukowania i zwraca „True” na wypadek, gdyby wszystkie znaki można wydrukować i zwraca „false”, jeśli jeden lub więcej niż jeden znak w ciągu nie można wydrukować.

Składnia funkcji isprintable ()

Składnia języka programowania Pythona jest bardzo prosta i łatwa do zrozumienia. Składnia jest podana poniżej dla twojego zrozumienia:

Funkcja nie przyjmuje żadnego parametru wejściowego i zwraca wartość „True” lub „Fałsz”. Zwróci „prawdziwe” dla wszystkich znaków do wydrukowania. Znaki do wydrukowania obejmują 0-9 cyfr, A-Z i A-Z, wszystkie znaki interpunkcyjne, przestrzenie i puste sznurki. Zwróci „Fałsz”, jeśli jakakolwiek znak w ciągu nie jest możliwa do wydrukowania, a postać niepwarcia zawiera wszystkie znaki białych przestrzeni oprócz przestrzeni. Zobaczmy kilka prostych i podstawowych przykładów, aby zrozumieć działanie funkcji isprintable () w języku programowania Python.

Przykład 1

W pierwszym przykładzie użyjemy bardzo podstawowego przykładowego kodu, aby nie mieć problemu ze zrozumieniem funkcji metody Python String isprintable (). Przykładowy kod podano poniżej:

String = 'String do wydrukowania?'
PRNT = String.isprintable ()
Drukuj ('czy ten ciąg można drukować? \ n ', prnt)

Ciąg jest przypisany do zmiennej „ciąg”, a drugi wiersz zawiera funkcję ISPRINTABLE (). Wynik zwrócony przez funkcję ISPRINTABLE () jest przypisany do zmiennej „PRNT”. I wreszcie instrukcja print () służy do wydrukowania wyniku funkcji isprintable (). Teraz zobaczmy wynik przykładowego kodu poniżej:

Zauważ, że funkcja zwraca „prawdziwe”, ponieważ wszystkie znaki danego ciągu można wydrukować.

Przykład 2

W drugim przykładzie przetestujmy funkcję isprintable () z pustym sznurkiem i przestrzenią. Sprawdź przykładowy kod podany poniżej:

pusty = "
Space = "
pusty1 = pusty.isprintable ()
Space1 = przestrzeń.isprintable ()
Drukuj ('to pusty sznurka do wydrukowania? \ n ', puste 1)
Drukuj ('jest drukowane w kosmosie? \ n ', Space1)

Tutaj zdefiniowaliśmy dwie zmienne, „puste” i „przestrzeń”. „Pustna” zmienna zawiera pusty ciąg, a zmienna „przestrzeni” zawiera miejsce w ciągu. Następnie zdefiniowaliśmy dwie kolejne zmienne, „puste 1” i „Space1”. Zmienna „pusta 1” zawiera wynik funkcji ISPRINTABLE () zastosowany do ciągu „pustego”. Zmienna „Space1” zawiera wynik funkcji ISprintable () zastosowany do ciągu „Space”. I na koniec użyliśmy dwóch instrukcji print () do wydrukowania wyniku z funkcji isprintable () dla obu ciągów. Zobaczmy wyjście przykładowego kodu podanego na zrzucie ekranu poniżej:

Zauważ, że funkcja isprintable () zwróciła „true” zarówno dla ciągów „pustych”, jak i „przestrzeni”. Ponieważ oba ciągi są prawidłowe, funkcja zwróciła dla nich „prawdziwa”.

Przykład 3

Do tej pory przetestowaliśmy funkcję ISPRINTABLE () z prawidłowymi i do wydrukowania ciąży; Przetestujmy funkcję z postacią niepodlegającą drukowaniem. W przykładowym kodzie tutaj zapewnimy jeden niepul nadwarty do przetestowania funkcji metody isprintable (). Zobacz przykładowy kod poniżej, aby zrozumieć metodę:

string = 'String do wydruku \ n?'
PRNT = String.isprintable ()
Drukuj ('czy ten ciąg można drukować? \ n ', prnt)

Jeśli zauważysz, użyliśmy tego samego przykładowego kodu, co w pierwszym przykładzie. Niedawno zmieniliśmy ciąg. Łańcuch jest rozszerzany przez znak, którego nie można wydrukować. Zrobiono to, abyś zrozumiał, że jeśli ciąg zawiera nawet tylko jeden nieprinteczny znak, wówczas funkcja isprintable () zwróci wartość „fałszywą”. Aby dać ci jasny obraz, użyliśmy tego samego przykładowego kodu, abyś mógł porównać wyniki. Zobaczmy teraz dane wyjściowe:

Jak widać, dodając tylko jedną nie do nadrukowania postaci, w rezultacie mamy wartość „fałszywą”. Ponieważ znak „\ n” nie jest obsługiwany przez funkcję ISPRINTABLE (), więc zwróciła wartość „fałszywą”.

Przykład 4

Teraz użyjmy funkcji ISPRINTABLE () w odrobinie złożonego praktycznego przykładu. Tutaj używamy pętli „dla”, aby pominąć znaki nieprillowe i wydrukować ciąg bez nich.

string = 'is \ b ten \ r \ fprintable \ n ciąg?'
newStr = "
c = 0
dla ITR w ciągu:
if (ITR.isprintable ()) == false:
C+= 1
newStr+= "
w przeciwnym razie:
newStr+= ITR
drukuj („Niezroczne znaki w ciągu są = ', c)
drukuj („ciąg do wydrukowania to =”, newStr)

W przykładowym kodzie podanym powyżej, pierwszy wiersz zawiera ciąg, który należy sprawdzić za pomocą funkcji ISPRINTABLE (). Druga linia zawiera pusty ciąg, który będzie używany w programie do dalszego przetwarzania. Zainicjowaliśmy zmienną „C” z „0”, aby zliczyć liczbę znaków nieokreślonych w ciągu. Następnie zdefiniowaliśmy pętlę „dla”, aby zliczyć znaki nie do nadrukowania i wyodrębnić ciąg do wydrukowania.

W pętli „dla” używana jest instrukcja „If” do sprawdzenia każdego znaku ciągu. Gdy w ciągu pojawia się postać niepul, a funkcja ISPRINTABLE () zwraca „false”, zostanie wykonany pierwszy warunek instrukcji „If”. Tutaj zmienna zliczania „C” zostanie zwiększona o 1, a przestrzeń zostanie dodana w pustym ciągu „Newstst”. Gdy znak do wydruku pojawi się w ciągu, a funkcja ISprintable () zwraca „true”, drugi warunek instrukcji „If” zostanie wykonany. Tutaj postać do wydrukowania zostanie dodana do pustego ciągu „Newstr”.

I wreszcie, do drukowania liczby znaków nie do nadrukowania i sznurka do wydruku jest używana. Zobaczmy wyjście kodu podanego na zrzucie ekranu poniżej:

Możesz policzyć, że w ciągu jest 4 znaki nieprillowe. Niezwrotne znaki są usuwane, a reszta łańcucha jest drukowana tak jak jest.

Wniosek

Zaprojektowaliśmy ten artykuł, aby uzyskać szybki przegląd funkcji ISPRINTABLE () w języku programowania Python. Funkcja isprintable () to wbudowana funkcja używana do sprawdzenia, czy ciąg można wydrukować, czy nie. Wyjaśniliśmy działanie funkcji ISprintable () za pomocą przykładów.