Linux Uruchom wiele poleceń równolegle

Równoległe przetwarzanie to koncepcja uruchamiania wielu procesów jednocześnie. Ta koncepcja jest sednem dzisiejszych nowoczesnych systemów komputerowych. W ten sam sposób można również uruchomić wiele poleceń równolegle, a dziś dowiemy się, jak to zrobić w systemie Linux Mint 20.

Metody uruchamiania wielu poleceń równolegle w Linux Mint 20

Do uruchamiania wielu poleceń równolegle w Linux Mint 20 możesz skorzystać z jednej z następujących metod:

Metoda nr 1: Korzystanie z operatora półklonowego

Aby używać operatora półkolonu do uruchamiania wielu poleceń równolegle w Linux Mint 20, musisz oddzielić wiele poleceń, które chcesz uruchomić równolegle z półkolisem w terminalu w sposób pokazany poniżej:

$ whoami; PWD; LS

Tutaj możesz mieć tyle poleceń, ile chcesz biegać równolegle oddzielone przez półkolony.

Po naciśnięciu klawisza „Enter”, aby wykonać tę instrukcję w swoim terminalu, będziesz mógł zauważyć z wyjścia, że ​​wszystkie te polecenia zostały wykonane równolegle, jak pokazano na poniższym obrazku:

Metoda nr 2: Za pomocą skryptu Bash

Aby używać skryptu bash do uruchamiania wielu poleceń równolegle w Linux Mint 20, będziesz musiał utworzyć plik bash, i.mi., plik z „.rozszerzenie sh ”w katalogu domowym. Możesz nazwać ten plik zgodnie z preferencjami. W naszym przypadku nazwaliśmy to „równolegle.cii". W tym pliku musisz podać wszystkie te polecenia, które chcesz uruchomić równolegle w osobnych wierszach, a następnie symbol „&”. Chcieliśmy trzykrotnie uruchomić polecenie „LS” równolegle, jak widać z obrazu pokazanego poniżej:

Po napisaniu tego skryptu i zapisaniu go możesz wykonać go w terminalu za pomocą następującego polecenia:

$ bash równolegle.cii

Po naciśnięciu klawisza „Enter”, aby wykonać ten skrypt, będziesz mógł przeanalizować z wyjścia, że ​​określone polecenia w skrypcie Bash działały równolegle, jak pokazano na poniższym obrazku:

Wniosek

W tym artykule nauczyliśmy dwóch różnych metod uruchamiania wielu poleceń równolegle w systemie Linux Mint 20. Pierwsza metoda była dość prosta, ponieważ po prostu musiałeś uruchomić wszystkie polecenia oddzielone półkolonami w terminalu. Jednak w przypadku drugiej metody musiałeś utworzyć skrypt bash, aby służyć temu samemu celowi.