„DD” to narzędzie Linux CLI. Teraz obecna wersja „DD” jest częścią GNU Coreutils, to ta, którą cecha każdy system UNIX/Linux. Podstawowym celem tego narzędzia jest konwersja i kopiowanie plików. Jest jednak zupełnie inny niż inne narzędzia do kopiowania plików, takie jak „CP”.
Funkcje DD
„DD” może być używane do różnych celów:
Korzystając z „DD”, możliwe jest bezpośrednio odczytanie i/lub zapisywanie/do różnych plików, pod warunkiem, że funkcja jest już zaimplementowana w szanowanych sterownikach.
Jest bardzo przydatny do celów, takich jak kopie zapasowe sektora rozruchowego, uzyskiwanie danych losowych itp.
Konwersja danych, na przykład przekształcenie ASCII na kodowanie EBCDIC.
DD Zastosowanie
Oto niektóre z najczęstszych i interesujących użycia „DD”. Oczywiście „DD” jest o wiele bardziej zdolne niż te rzeczy. Jeśli jesteś zainteresowany, zawsze polecam sprawdzenie innych szczegółowych zasobów na „DD”.
Lokalizacja
Który dd
Jak wskazuje wyjście, ilekroć uruchamia „DD”, uruchamia się z „/usr/bin/dd”.
Podstawowe użycie
Oto struktura, którą podąża „DD”.
DD, jeśli = o =
Na przykład utwórzmy plik z losowymi danymi. Istnieje kilka wbudowanych specjalnych plików w systemie Linux, które pojawiają się jako normalne pliki, takie jak „/dev/zero”, które wytwarzają ciągły strumień zerowych, „/dev/losowych”, który tworzy ciągłe dane losowe.
dd if =/dev/urandom o = ~/komputer/losowy.TXT BS = 1m liczba = 5
Pierwsze opcje są oczywiste. Oznacza to użycie „/dev/urandom” jako źródła danych i „~/komputer/losowy.txt ”jako cel. Jakie są inne opcje?
Tutaj „BS” oznacza „rozmiar bloku”. Kiedy DD pisze dane, pisze w blokach. Za pomocą tej opcji można zdefiniować rozmiar bloku. W tym przypadku wartość „1m” mówi, że rozmiar bloku to 1 megabajt.
„Count” decyduje o liczbie bloków do napisania. Jeśli nie jest to naprawione, „DD” będzie kontynuować proces pisania, chyba że strumień wejściowy zakończy się. W takim przypadku „/dev/urandom” będzie nadal generować dane nieskończenie, więc ta opcja była najważniejsza w tym przykładzie.
Backup danych
Za pomocą tej metody można użyć „DD” do zrzucania danych całego dysku! Wszystko, czego potrzebujesz, to powiedz napędowi jako źródło.
DD, jeśli = o =
Jeśli idziesz na takie działania, upewnij się, że Twoje źródło nie jest katalogiem. „DD” nie ma pojęcia, jak przetwarzać katalog, więc rzeczy nie zadziała.
„DD” wie tylko, jak pracować z plikami. Tak więc, jeśli potrzebujesz tworzenia kopii zapasowej katalogu, użyj TAR, aby najpierw go archiwizować, a następnie użyj „DD”, aby przenieść go w pliku.
TAR CVJF DEMO.smoła.xz Demodir/
dd if = demo.smoła.xz of = ~/komputer/kopia zapasowa.img
W następnym przykładzie będziemy wykonywać bardzo wrażliwą operację: tworzenie kopii zapasowej MBR! Teraz, jeśli twój system używa MBR (główny rekord rozruchu), znajduje się on na pierwszych 512 bajtach dysku systemowego: 466 bajtów dla bootloader, inne dla tabeli partycji.
Uruchom to polecenie, aby wykonać kopię zapasową rekordu MBR.
dd if =/dev/sda o = ~/komputer/mbr.IMG BS = 512 Liczba = 1
Przywracanie danych
W przypadku każdej kopii zapasowej konieczny jest sposób przywrócenia danych. W przypadku „DD” proces przywracania jest nieco inny niż jakiekolwiek inne narzędzia. Musisz ponownie zapisać plik kopii zapasowej w podobnym folderze/partycji/urządzeniu.
Na przykład mam „kopię zapasową.plik IMG ”zawierający„ demo.smoła.plik xz ”. Aby go wyodrębnić, użyłem następującego polecenia.
dd if = tworzenie kopii zapasowych.img of = demo.smoła.xz
Ponownie upewnij się, że zapisujesz dane wyjściowe do pliku. „DD” nie jest dobre z katalogami, pamiętaj?
Podobnie, jeśli „DD” został użyty do utworzenia kopii zapasowej partycji, wówczas przywrócenie jej wymagałoby następującego polecenia.
DD, jeśli = o =
Na przykład, co powiesz na przywrócenie MBR, które wcześniej wsparliśmy?
dd if = mbr.IMG o =/dev/sda
Opcje „DD”
W pewnym momencie tego przewodnika spotkałeś się z niektórymi opcjami „DD”, takimi jak „BS” i „Count”, prawda? Cóż, jest ich więcej. Oto krótka lista na temat tego, kim są i jak z nich korzystać.
OBS: Określa wielkość danych do zapisywania jednocześnie. Wartość domyślna to 512 bajtów.
CBS: Określa wielkość danych do konwersji jednocześnie.
IBS: Określa rozmiar danych do odczytania jednocześnie.
Liczba: kopiuj tylko N bloków
szukaj: pomiń N bloków na początku wyjścia
Pomiń: pomiń N bloków na początku wejścia
COND = ASCII: Konwertuje wejście pliku z EBCDIC na ASCII
conv = ebcdic: konwertuje wejście pliku z ASCII na ebcdic
conv = ibm: konwertuje wejście pliku z ASCII w alternatywne ebcdic
CONV = LCES: Konwertuje dane wejściowe pliku z wielkimi na małe litery
COND = UCES: Konwertuje dane wejściowe pliku z małej na wielki
COND = Swab: zamień każdą parę wejściową
Dodatkowe opcje:
NOCREAT: Nie tworz pliku wyjściowego
notruc: nie obcinaj pliku wyjściowego
Noerror: Kontynuuj operację, nawet po błędach
FDATASYNC: Zapisz dane do przechowywania fizycznego przed zakończeniem procesu
FSync: Podobnie do fdatasync, ale także pisze metadane
IFLAG: Popraw operację na podstawie różnych flag. Dostępne flagi obejmują: Dodatek do dołączania danych do wyjścia
Dodatkowe opcje:
KATALOG: W obliczu katalogu zawodzi operację
DSYNC: zsynchronizowane we/wy dla danych
synchronizacja: podobna do DSYNC, ale zawiera metadane
Nocache: żądania zrzucania pamięci podręcznej.
Nofollow: Nie śledź żadnego symboli
Dodatkowe opcje:
Count_Bytes: Podobnie jak „Count = n”
Seek_Bytes: Podobnie jak „Seek = n”
Skip_Bytes: Podobnie jak „Skip = n”
Jak widziałeś, możliwe jest układanie wielu flag i opcji w jednym poleceniu „DD”, aby dostosować zachowanie operacyjne.
dd if = demo.txt of = demo1.TXT BS = 10 liczba = 100 CONT = EBCDIC iflag = append, nocache, nofollow, synchronizacja
Końcowe przemyślenia
Przepływ pracy „DD” jest dość prosty. Jednak aby „DD” naprawdę zabłysnąć, to zależy od ciebie. Istnieje mnóstwo sposobów, w jakie można wykorzystać „DD” do wykonywania sprytnych interakcji.
Aby uzyskać szczegółowe informacje o „DD” i wszystkich jego opcjach, skonsultuj się ze stroną mężczyzny i informacji.
