Jak używać funkcji Reshape Python Numpy

Biblioteka Numpy ma wiele funkcji do pracy z tablicą wielowymiarową. Funkcja reshape () jest jedną z nich, która służy do zmiany kształtu dowolnej istniejącej tablicy bez zmiany danych. Kształt określa całkowitą liczbę elementów w każdym wymiarze. Wymiar tablicy można dodać lub usunąć, a liczbę elementów w każdym wymiarze można zmodyfikować za pomocą funkcji reshape (). Jednowymiarową tablicę można przekonwertować w tablicę wielowymiarową, ale tablicy wielowymiarowej nie można przekształcić w jedną wymiarową tablicę za pomocą tej funkcji. Jak działa funkcja reshape (), a jej zastosowania są wyjaśnione w tym samouczku.

Składnia

Składnia funkcji reshape () podano poniżej.

NP_ARRAY NUMPY.Reshape (np_array, new_shape, order = 'c')

Ta funkcja może wziąć trzy argumenty. Pierwsze i drugie argumenty są obowiązkowe, a trzeci argument jest opcjonalny. Tablica Numpy to wartość pierwszego argumentu (np_array) To zostanie przekształcone. Kształt tablicy jest ustawiony jako drugi argument (nowy kształt) wartość, która może być liczbą całkowitą lub krotką liczb całkowitych. Zamówienie tablicy jest ustawione przez trzeci argument (zamówienie) Wartość używana do zdefiniowania położenia elementu przez przekształconą tablicę. Wartość trzeciego argumentu może być 'C' Lub 'F' Lub 'A.„Wartość zamówienia”C„Służy do zamawiania indeksu w stylu C, gdy ostatni indeks osi zmienia się szybciej, a pierwsza zmiana indeksu osi wolniej. Wartość zamówienia 'F„Służy do zamawiania indeksu w stylu Fortran, w którym szybciej zmienia się pierwszy indeks osi, a ostatnia zmiana indeksu osi wolniej. Obydwa 'C' I 'F„Zamówienia nie używają pamięci. Wartość zamówienia ”A„Działa jak”F,„Ale używa pamięci.

Użycie funkcji reshape ():

Musisz zainstalować bibliotekę Numpy przed ćwiczeniem przykładów tego samouczka. Różne zastosowania funkcji Reshape () pokazano w części tego samouczka.

Przykład-1: Konwersja jednowymiarowej tablicy na tablicę dwuwymiarową

Poniższy przykład pokazuje funkcję Reshape () do konwersji jednowymiarowej tablicy Numpy na dwuwymiarową tablicę Numpy. Funkcja arange () jest używana w skrypcie do utworzenia jednowymiarowej tablicy 10 elementów. Pierwsza funkcja reshape () służy do konwersji jednowymiarowej tablicy na dwuwymiarową tablicę 2 wierszy i 5 kolumn. Tutaj funkcja reshape () jest wywoływana za pomocą nazwy modułu, NP. Druga funkcja reshape () służy do konwersji jednowymiarowej tablicy na dwuwymiarową tablicę 5 wierszy i 2 kolumn. Tutaj funkcja reshape () jest wywoływana przy użyciu nazwanej tablicy Numpy np_array.

# Importuj Numpy
importować Numpy jako NP
# Utwórz Numpy tablicę wartości zakresu
np_array = np.Arange (10)
# Wydrukuj wartości macierzy Numpy
Drukuj („Wartości Numpy Array: \ n”, np_array)
# Przekształć tablicę z 2 wierszami i 5 kolumnami
new_array = np.Reshape (np_array, (2, 5))
# Wydrukuj wartości przekształconych
Drukuj („\ n THE RESHAPAPLE z 2 wierszami i 5 kolumnami: \ n”, New_Array)
# Przekształcenie tablicy z 5 wierszy i 2 kolumnami
new_array = np_array.Reshape (5, 2)
# Wydrukuj wartości przekształconych
Drukuj („\ n THE RESHAPAPE z 5 wierszy i 2 kolumnami: \ n”, New_Array)

Wyjście:

Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu. Pierwsze wyjście pokazuje główną tablicę. Druga i trzecia wyjście pokazuje przekształconą tablicę.

Przykład-2: Konwertuj tablicę jednowymiarową na trójwymiarową tablicę

Poniższy przykład pokazuje funkcję reshape () do konwersji jednowymiarowej tablicy Numpy na trójwymiarową tablicę Numpy. funkcja array () jest używana w skrypcie do utworzenia jednowymiarowej tablicy 12 elementów. Funkcja reshape () służy do konwersji utworzonej jednowymiarowej tablicy na trójwymiarową tablicę. Tutaj funkcja reshape () jest wywoływana przy użyciu nazwanej tablicy Numpy np_array.

# Importuj Numpy
importować Numpy jako NP
# Utwórz tablicę Numpy za pomocą listy
np_array = np.tablica ([7, 3, 9, 11, 4, 23, 71, 2, 32, 6, 16, 2])
# Wydrukuj wartości macierzy Numpy
Drukuj („Wartości Numpy Array: \ n”, np_array)
# Utwórz trójwymiarową tablicę z jednowymiarowej tablicy
new_array = np_array.Reshape (2, 2, 3)
# Wydrukuj wartości przekształconych
drukuj („\ n zmienione wartości tablicy 3D to: \ n”, New_Array)

Wyjście:

Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu. Pierwsze wyjście pokazuje główną tablicę. Druga wyjście pokazuje przekształconą tablicę.

Przykład-3: przekształcenie tablicy Numpy na podstawie zamówienia

Poniższy przykład pokazuje funkcję Reshape () do konwersji jednowymiarowej tablicy Numpy na dwuwymiarową tablicę Numpy z różnymi typami zamówień. Funkcja arange () jest używana w skrypcie do utworzenia jednowymiarowej tablicy 15 elementów. Pierwsza funkcja reshape () służy do utworzenia dwuwymiarowej tablicy 3 wierszy i 5 kolumn z zamówieniem w stylu c. Druga funkcja Reshape () służy do utworzenia dwuwymiarowej tablicy 3 wierszy i 5 kolumn z zamówieniem w stylu Fortran.

# Importuj Numpy
importować Numpy jako NP
# Utwórz Numpy tablicę wartości zakresu
np_array = np.Arange (15)
# Wydrukuj wartości macierzy Numpy
Drukuj („Wartości Numpy Array: \ n”, np_array)
# Przekształć tablicę na podstawie zamówienia w stylu C
new_array1 = np.Reshape (np_array, (3, 5), rzędu = „c”)
# Wydrukuj wartości przekształconych
Drukuj („\ n zmienione wartości tablicy 2D oparte z zamówieniem w stylu C to: \ n”, new_array1)
# Przekształć tablicę na podstawie zamówienia w stylu Fortran
new_array2 = np.Reshape (np_array, (3, 5), rzędu = „f”)
# Wydrukuj wartości przekształconych
Drukuj („\ n zmienione wartości tablicy 2D oparte na zamówieniu w stylu Fortran to: \ n”, new_array2)

Wyjście:

Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu. Pierwsze wyjście pokazuje główną tablicę wartości. Drugie wyjście pokazuje wartości tablicy z zamówieniem opartym na wierszach. Trzecie wyjście pokazuje wartości tablicy z zamówieniem opartym na kolumnie.

Wniosek

Sposoby przekształcania tablicy z jednego kształtu w inny kształt za pomocą funkcji reshape () zostały opisane w tym samouczku. Cel zastosowania funkcji reshape () zostanie wyczyszczony po ćwiczeniu przykładów tego samouczka, a czytelnicy będą mogli użyć tej funkcji w skrypcie Python.