Jak używać polecenia LDD w Linux

W systemach Linux stale pracujemy z plikami wykonywalnymi w aplikacjach terminalowych lub graficznych. Ukonywanie zawierają współdzielone biblioteki, które są plikami, które są udostępniane i ponownie wykorzystywane w ramach programów. W systemie Windows są one zwykle w postaci plików DDL. Jednak w Linux są one w postaci .o lub .Więc pliki.

Ten przewodnik pokaże, jak korzystać z narzędzia linii poleceń LDD do wyświetlania udostępnionych obiektów i zależności w wykonywanym.

Co to jest ldd

LDD to potężne narzędzie wiersza polecenia, które pozwala użytkownikom przeglądać zależności obiektów udostępnionego pliku wykonywalnego. Biblioteka odnosi się do jednego lub więcej skompilowanych zasobów, takich jak funkcje, podprogram, klasy lub wartości. Każdy z tych zasobów jest łączony w celu tworzenia bibliotek.

W Linux pliki biblioteczne są powszechnie znajdujące się w katalogach /lib lub /usr /lib. Biblioteki pomagają zaoszczędzić czas, ponieważ programy mogą je przeznaczyć i wykorzystywać, jak uważają za stosowne.

Istnieją dwa rodzaje bibliotek:

• Biblioteki statyczne
• Biblioteki dynamiczne lub wspólne

Jak zainstalować polecenie LDD

Zazwyczaj znajdziesz polecenie LDD dostępne w prawie każdym dystrybucji Linux. Jeśli jednak jest niedostępny, możesz go zainstalować za pomocą polecenia:

sudo apt-get instaluj libc-bin

Po zainstalowaniu polecenia możemy zacząć go używać.

Podstawowe użycie polecenia LDD

Ogólna składnia polecenia LDD jest dość proste. Domyślnie wykonywanie polecenia LDD pokazuje zależności wspólnego obiektu udostępnionego.

Składnia jest jak:

LDD [opcje]

Na przykład, aby wyświetlić współdzielone zależności biblioteki binarnej baszy, używamy polecenia:

sudo ldd /bin /bash

Powyższe polecenie pokazuje zależności jako:

Pierwsza sekcja pokazuje wirtualny dynamiczny obiekt współdzielony (VDSO). Druga linia pokazuje ścieżkę tłumacza elfa, który jest skodowany do wykonywania, a końcowa część pokazuje pamięć, w której biblioteka jest ładowana.

Opcje LDD

Używamy opcji LDD do modyfikacji zachowania polecenia. Obsługiwane opcje obejmują:

• -v - Tryb wetbose, który drukuje wszystkie informacje.
• -u - Pokazuje nieużywane bezpośrednie zależności
• -D - Wykonuje przeniesienie danych i pokazuje brakujące obiekty ELF.
• -R - Wykonuje przeniesienie danych i funkcji oraz pokazuje brakujące obiekty i funkcje ELF.

Pokaż szczegółowe dane wyjściowe

Aby pokazać zależności binarnego ze szczegółowymi informacjami, możemy przekazać flagę -V do polecenia LDD jako:

sudo ldd -v /bin /bash

LDD pokazuj nieużywane bezpośrednie zależności

Pokaż nieużywane bezpośrednie zależności z flagą -u jako:

sudo ldd -u /bin /grep

NOTATKA: LDD działa tylko z dynamicznymi elementami wykonywalnymi. Jeśli zostanie użyty na wykonywalnym wykonywaniu, wyświetli błąd jako:

sudo ldd -v /bin /ldd

Podsumowując

Ten samouczek obejmował sposób korzystania z polecenia LDD w systemie Linux i otrzymywać udostępnione informacje o zależności od biblioteki dla dynamicznych wykonywalnych. Jeśli nauczyłeś się czegoś z tego samouczka, podziel się nim z innymi.

Jeśli szukasz szczegółowych informacji, rozważ następujące strony człowieka:

• https: // man7.org/linux/man-pages/man1/ldd.1.html
• https: // man7.org/linux/man-pages/man7/vdso.7.html
• https: // man7.org/linux/man-pages/man7/libc.7.html
• https: // man7.org/linux/man-pages/man8/ld.Więc.8.html