Porównanie systemu operacyjnego.System kontra podproces w Python

Moduł systemu operacyjnego oferuje możliwość skonfigurowania interakcji użytkownika z systemem. Możemy zaimplementować funkcje systemu operacyjnego, importując moduł OS. Aby wykonać program w PowerShell, użyj „OS.system". Procedura „System () standardowa C” jest wykorzystywana do wykonania tej metody, która podlega tym samym ograniczeniom. Podczas korzystania z tej techniki tworzona jest odpowiednia powłoka systemu operacyjnego i właśnie tam uruchamiany jest program. Natomiast Python używa podprocesów do uruchamiania nowych programów i kodów. Pozwala bezpośrednio tworzyć nowe aplikacje ze skryptu Python, który opracowujesz. Dlatego możesz uruchomić programy zewnętrzne z bazy kodu lub kodu ze skryptów C lub C ++ za pomocą podproces w Python.

Przykład 1: Wykorzystanie systemu operacyjnego Pythona.Metoda systemu ()

Biblioteka OS Python zapewnia narzędzia do interakcji tylko z systemem systemu Windows. Podstawowe pakiety użyteczności Python zawiera OS. Ten pakiet zawiera zintegrowany sposób korzystania z funkcji schematu operacyjnego. Instrukcja „ciągu” jest uruchamiana metodą systemu () w subshell. Najważniejszą procedurą oprogramowania, która działa na urządzeniu, jest system operacyjny. Zarządza przeglądarką, procesami, programami i sprzętem. Nawet jeśli nie rozumiesz mowy komputera, możesz z nim wchodzić w interakcje za pomocą tej metody. Użytkownicy mogą projektować interfejsy dla swoich systemów operacyjnych za pomocą modułu Python OS. Oferuje szeroką gamę przydatnych funkcji systemu operacyjnego, które mogą być używane do wykonywania wersji zadań Windows i uzyskania ważnych systemów operacyjnych, takich jak informacje o systemie Windows.

Korzystanie z polecenia wersji systemu operacyjnego, aby znaleźć wersję GIT

Używamy polecenia GIT w „OS.System () ”funkcja odzyskania wersji git. Oprócz zarządzania modyfikacjami różnych rodzajów plików, takich jak HTML i struktury danych w Gitlab, GIT jest aplikacją do kontroli wersji.

Zacznijmy wdrażać skrypt od importowania biblioteki „OS” z Pythona. Python zawiera już ten pakiet dla systemu operacyjnego, więc nie musimy instalować żadnych rozszerzeń, aby uruchomić polecenie. Następnie wprowadzane jest polecenie „wersja git”, aby odzyskać wersję w utworzonej zmiennej, o nazwie „cmd.„Następnie nazywamy„ OS.system () ”funkcjonuj i przekazuj„ cmd ”jako wejście do niego, ponieważ polecenie jest tam zapisane. Używamy tego, aby zwrócić kod wyjściowy w UNIX. Teraz zmienna „Wartość zwrócona” zawiera wynik, który otrzymujemy z „OS.system". Funkcja „print ()” w Pythonie jest następnie używana w następującym kroku do wyświetlenia instrukcji lub wyniku funkcji. Dlatego dostarczamy zdanie, które chcemy zobaczyć na ekranie, „Wartość zwrócona” i przekazuje wartość zwracaną jako argumenty w nawiasach tej funkcji.

Wyświetla wersję GIT i wartość zwracaną na wyświetlaczu wyjściowym, jak widać na poniższym obrazie. Wersja Git to „7.34.0 ”i zwraca wartość„ 0 ”. Wartość wyjścia programu jest szyfrowana przez „OS.system () ”i jest zwracany. „0” wskazuje na osiągnięcie. Wartość zwracana w uruchomionym systemie to status wyjścia procesu wyrażany za pomocą formatu oczekiwania.

Wywołując system operacyjny.Funkcja systemu () w celu uzyskania bieżącej daty systemu

Korzystanie z „OS.Funkcja systemu ”znajdziemy bieżącą datę systemu w tej sekcji. Zacznijmy od zaimportowania modułu „OS” Python przed wdrożeniem kodu. W tym kodzie należy uzyskać bieżącą datę. Następnie, w poniższym kroku, do wykonania używamy polecenia systemu Windows „OS”. Używamy więc polecenia „Data” i umieszczamy je w stworzonej przez nas zmiennej „polecenie”. Następnie nazywamy „OS.System () ”i przejść zmienną„ polecenie ”, w której mieliśmy polecenie daty zapisane w jej nawiasach. Teraz uruchom ten skrypt, aby zobaczyć wyniki na ekranie.

Ekran wyjściowy ujawnia dzisiejszą dokładną datę, jaką jest bieżący dzień. Format daty to „dzień/miesiąc/data/rok”. Dlatego obecna data to „Czw 11/17/2022.”Zasadniczo wskazuje to, że jest czwartek, 17 listopada 2022 r. - dzień i rok. Po uruchomieniu wyżej wymienionego skryptu w systemie, wyjście jest inne i zawiera bieżącą datę.

Uruchamianie notatnika z systemem operacyjnym.Metoda systemu ()

W tym przykładzie używamy systemu operacyjnego.System () technika uruchamiania lub otwierania notatnika. Zacznijmy wdrażać skrypt, aby otworzyć lub uruchomić notatnik w systemie. Zacząć pakiet „OS”, aby rozpocząć. Następnie, aby otworzyć notatnik, używamy polecenia systemu systemu Windows „Notepad” i przechowujemy go w utworzonej przez nas zmiennej „polecenie”. Wreszcie, w poniższym kroku, nazywamy „OS.System () ”i przejść zmienną„ polecenie ”, która zawiera polecenie notatnika.

Jeśli wykonasz ten program, ekran pokazuje notatnik.

Przykład 2: Wykorzystanie podprocesów w Pythonie

Rozpoczynając nowe procesy, nowe programy i skrypty można skonfigurować za pomocą podproces Paymon Pakiet. Umożliwia użytkownikom uruchamianie zupełnie nowych aplikacji prosto z programu Python, który opracowujesz. Dlatego możesz wykonać zewnętrzne programy Python z danych programu kontroli wersji, C lub C ++ za pośrednictwem podproces. Za pomocą pakietu podprocesowego możemy uruchomić i kontrolować podprocesy prosto z Python. Praca z kodami powrotnymi, urządzenie wyjściowe „stdout” i urządzenie wejściowe „stdin” jest do tego wymagane. Biorąc pod uwagę, że jest to element pliku źródłowego Python, nie musimy go instalować za pośrednictwem PIP.

Za pomocą podprocesów.Metoda call () do określenia wersji GIT

Chociaż „OS.System () ”funkcje w poprzedniej funkcji kodu dobrze, nie zaleca się ich używania do wykonywania poleceń powłoki. Korzystanie z „podproces.Funkcja call () ”, możemy teraz wykonać polecenia powłoki w tej sekcji.

Zacznijmy wprowadzać skrypt w działanie. Aby korzystać z funkcji podprocesowych, najpierw importujemy bibliotekę „podproces”. Nie ma potrzeby pobierania więcej rozszerzeń. Wersja jest następnie uzyskiwana w następnym etapie za pomocą polecenia „wersja git”, która jest zapisana w zmiennej „cmd”. Do uruchomienia aplikacji można użyć funkcji „call ()” podproces. Dlatego następnym krokiem jest wywołanie „podproces.Metoda call () ”. Pierwszym argumentem na liście parametrów, która jest parametrem, musi być nazwa programu. Mamy również jego parametr „shell = true” i zmienną „cmd” w środku, w której polecenie jest umieszczone. Jeśli jest obecny „powłoka = true”, oprogramowanie działa przez powłokę.

W przypadku niedostępności proces ten rozpoczyna się od razu. Wyjście tego „podproces.Call () ”Funkcja jest zapisywana w zmiennej„ Wartość zwrócona ”. Następnie używamy funkcji „print ()” z argumentem „Wartość zwrócona”.

Teraz jest to identyczne z wersją Git, którą otrzymaliśmy od „OS.system().”Ponadto zwraca„ 0 ”. Ma wersję „7.34.0 ”.

Korzystanie z podprocesów Python.Metoda Check_Output () w celu ustalenia daty i godziny oraz przechowywania wyników w zmiennej

W tej sekcji znajdziemy bieżącą datę i godzinę i przechowujemy dane w zmiennej. Rozpocznijmy kod, najpierw zaimportując podproces. Poniższy krok używa polecenia „Data”, aby uzyskać datę. Następnie nazywamy „podproces.Funkcja Check_Output () ”i przełóż zmienną„ polecenie ”, która zawiera datę i godzinę. Podajemy wynik jako ciąg bajtowy za pomocą „podproces.funkcja Check_Output () ”. Dane wyjściowe tej procedury jest przechowywane w nowo utworzonym parametrze „Wynik”. Następnie uruchamiamy funkcję „print ()”, przekazujemy argument „Obecna data to”, a wartość zwrotna z „Dekodem („ UTF-8 ”)”, która przekształca struny bajtów w struny.

Obecna data i godzina zostały pomyślnie pokazane, a ciąg bajtów jest przekształcany w ciąg.

Wniosek

W tym artykule omówiono porównanie systemu operacyjnego.Moduł systemowy i podproces w Python. System operacyjny Python może skonfigurować interakcję systemu operacyjnego użytkownika. Zapytanie w skrypcie PowerShell jest zaimplementowane przy użyciu „OS.technika systemu () ”. W dostarczonym przykładzie używamy Pythona „OS.System () ”Metoda wywołania polecenia w celu uzyskania wersji GIT i bieżącej daty. Wykazaliśmy również, jak używać polecenia, aby otworzyć notatnik w środowisku Unix. Oprogramowanie źródłowe i aplikacja są wykonywane przez podproces, uruchamiając nowy proces. W drugim przykładzie „podproces.Call () ”funkcja i„ podproces.stosowana jest metoda check_output () ”. Metoda „Decode ()” jest stosowana do przekształcenia sekwencji bajtów w ciąg.