Co to jest stdin w języku c
C to wszechstronny język programowania, który zapewnia użytkownikom różne funkcje, takie jak proste zestawy słów kluczowych, łatwy styl pisania i dostęp do pamięci niskiego poziomu. Ze względu na te cechy C jest jednym z najczęściej używanych języków programowania w różnych systemach operacyjnych. Istnieje wiele słów kluczowych, funkcji i typów danych używanych w językach programowania C. Wszystkie są korzystne dla różnych zastosowań. Wśród nich jest wskaźnik do typu pliku, nazywane słowo kluczowe „Stdin” Używany w kodzie C.
Jeśli nie masz pewności stdin W języku C możesz śledzić ten artykuł, aby uzyskać szczegółowe wytyczne.
Co to jest stdin w języku c
Termin „Stdin” oznacza „Standardowe wejście” i jest używany w języku C w odniesieniu do domyślnej lokalizacji, z której program komputerowy odczytuje dane. Te dane mogą pochodzić z klawiatury, pliku, modemu lub innego źródła. stdin jest standardowym sposobem na uzyskanie swoich danych i jest kluczowym elementem wielu aplikacji.
Możesz użyć stdin Na różne sposoby, w tym dostarczanie danych wejściowych do programu po raz pierwszy, takie jak nazwa użytkownika i hasło do celów uwierzytelniania, aktualizowanie parametrów programu, takie jak zmiana flag. Dalej możesz użyć go w interaktywnych interfejsach wiersza poleceń.
Po wykonaniu programu C będzie szukał stdin w tym samym miejscu za każdym razem. Często pochodzi z bufora klawiatury na komputerze, chociaż może również pochodzić z pliku. stdin może zostać przekierowany do innego źródła przez system operacyjny, przed lub podczas wykonywania programu.
Istnieje wiele sposobów użycia do wprowadzania i drukowania ciągów za pomocą stdin, które są następujące:
-
- funkcje scanf ()
- Fets () funkcje
- funkcje getchar () i putchar ()
- Funkcje gets () i puts ()
Metoda 1: funkcja scanf ()
scanf () Funkcja oznacza sformatowany ciąg skanowania. Otrzymuje informacje ze standardowego strumienia wejściowego (stdin), która jest często klawiaturą, a następnie zapisuje wynik w określonych parametrach. Pobiera dane, ciąg i dane numeryczne za pośrednictwem standardowych danych wejściowych. Jak printf, scanf () Używa również specyfikatorów formatu.
#włączać
int main ()
Char Book [20];
printf („Wprowadź swoją ulubioną książkę:”);
Scanf („%s”, książka);
printf („Twoja ulubiona książka to: %s.", książka);
powrót 0;
W tym kodzie użytkownik jest najpierw poproszony o wprowadzenie nazwy książki. Następnie użytkownik wprowadza nazwę na konsoli i jest odczytany za pomocą za pomocą scanf () funkcja, a następnie wydrukowana na ekranie za pomocą printf () funkcjonować.
Wyjście
Metoda 2: funkcja FGETS ()
Zmarł () Metoda jest używana do odczytania wiersza tekstowego lub ciągu z dostarczonego pliku lub terminalu, a następnie zapisuje ją w odpowiedniej zmiennej ciągu.
#włączać
int main ()
char str [50];
printf („Wprowadź dowolny ciąg do 50 znaków:”);
Zmienia się (STR, 50, stdin);
printf („Wpisałeś: %s.", str);
powrót 0;
Użytkownik jest początkowo proszony o wprowadzenie ciągu z do 50 znaków w tym kodzie. Po wejściu do ciągu na konsoli jest odczytany za pomocą Zmarł () funkcja, napisana na ekranie za pomocą printf () funkcja, a następnie użytkownik może wyjść z programu.
Wyjście
Metoda 3: Funkcje getchar () i putchar ()
getchar () I putchar () Funkcje są używane do czytania i pisania postaci odpowiednio ze standardowych urządzeń we/wy. getchar () Funkcja odczytuje następny dostępny znak z klawiatury i zwraca ją jako liczbę całkowitą. Jest zdefiniowany w trybie wjadowym w stdin.H nagłówek. Tylko jedna postać jest odczytywana przez tę funkcję. Postać dostarczona jako wejście jest wyświetlana na ekranie i jest zwracana przez INT putchar () metoda. Ta funkcja wyświetla tylko jeden znak naraz. Ta technika może być stosowana w pętli, jeśli chcesz wyświetlić wiele znaków na ekranie. Sprawdź poniższą próbkę.
#włączać
int main ()
int s;
printf („wprowadź ciąg:”);
s = getchar ();
printf („\ nyou wpisane:”);
Putchar (y);
powrót 0;
Powyższy kawałek kodu kompiluje i działa, gdy czeka na wprowadzenie tekstu. Jak tylko wpisujesz tekst i naciśnij Enter, oprogramowanie skanuje tylko jedną postać za pomocą getchar () i wyświetla go za pomocą putchar () Jak widać poniżej.
Wyjście
Metoda 4: Funkcje GET () i Puts ()
Program C może odczytać dane z stdin Za pomocą funkcji „Gets ()”. Odniesie to odniesienie do tablicy znaków (bufor), która zawiera dane ze stdina. Oprócz czytania danych z stdin W języku C możesz również zapisać do niego dane. Za pomocą „Puts ()” funkcja, możesz wysyłać dane do stdin. Jest to przydatne do pisania informacji o debugowaniu lub innych interaktywnych wiadomości.
#włączać
int main ()
char str [50];
printf („Wprowadź wartość:”);
gets (str);
printf („\ nyou wpisane:”);
Puts (str);
powrót 0;
W tym kodzie, gets () Funkcja odczytuje ciąg wejściowy i Puts () Funkcja drukuje ten ciąg na wyjściu.
Wyjście:
Wniosek
stdin jest istotną częścią każdego programu C. Jest to standardowy sposób uzyskania danych i ma wiele zastosowań. Niezależnie od tego, czy jest używany do uwierzytelnienia, czytanie parametrów, czy pisanie informacji o debugowaniu. Zrozumienie, jak używać stdina w języku C i jego towarzyszących plikach nagłówkowych jest kluczowe dla każdego programisty. Wyżej wymienione wytyczne pokazują również cztery metody zapisu wejściowego i uzyskania wyjścia za pomocą stdin.