Co to jest skrypt bash?
Dlaczego bash jest przydatny i do kogo jest przydatny?
Jeśli chcesz mieć większą kontrolę nad swoim systemem operacyjnym i chcesz wykonywać różne zadania związane z systemem operacyjnym, to Bash to Twoja droga. Przez Bash nie odnosimy się tylko do języka scenariusza, ale także do narzędzi dostarczanych z systemem operacyjnym Linux. Każde narzędzie w Linux ma swoją pracę i każde z nich wykonuje inne zadanie indywidualnie. Bash jest naprawdę przydatny, gdy potrzebujesz, aby połączyć wszystkie te narzędzia i łączyć je razem w taki sposób, że wszyscy pracują w harmonii, aby wykonać zadanie, które jest naprawdę trudne do wykonania inaczej. Na przykład wszystko, co ma coś wspólnego z systemem systemu Linux, można również zrobić w innych językach programowania, takich jak Python lub Perl, ale bardzo trudno jest wykonać różne zadania związane z systemem operacyjnym. Prostym, czarnym i białym i najłatwiejszym sposobem na zrobienie wszystkiego dotyczące systemu systemu Linux jest użycie bash. Dla każdego, kto chce wykonywać zadania zawierające narzędzia systemu OS Linux (takie jak LS, CD, CAT, Touch, Grep itp.), jest dla niego bardzo przydatne, aby uczyć się basha zamiast innego języka programowania.
Jak Bash porównuje się do innych języków programowania?
Jeśli mówimy o Bash, wiemy, że Bash nie jest językiem programowania ogólnego przez. Bash jest naprawdę przydatny do wykonywania zadań dotyczących różnych narzędzi i procesów z możliwością łączenia różnych procesów i sprawienia, że wszystkie z nich pracują nad jednym celem. Bash jest naprawdę przydatny, jeśli chodzi o radzenie sobie i manipulowanie wejściami i wyjściami, co jest naprawdę trudne do zrobienia w innych językach programowania ogólnego przeznaczenia, takich jak Python, C itp. Jednak jeśli chodzi o struktury danych i złożone zadania, takie jak manipulowanie złożonymi danymi, Bash nie może obsługiwać takich zadań i musimy patrzeć na języki programowania, takie jak Python, Perl, C itp. W językach programowania możesz budować oprogramowanie lub narzędzie, ale nie można zbudować żadnego z nich w Bash. Możesz jednak użyć BASH do uruchamiania narzędzi lub połączenia tych narzędzi, aby działać wydajnie. To tak, jakby zbudować rakietę, jeśli weźmiemy pod uwagę tę metaforę, języki programowania pomogą ci zbudować rakietę, podczas gdy Bash pomoże ci prowadzić rakietę i pomoże ustawić jej kierunek i pomoże ci wylądować na Księżycu lub Marsie.
Jak tworzyć i uruchomić skrypty Bash?
Aby utworzyć skrypt bash, musisz najpierw utworzyć plik tekstowy z rozszerzeniem .SH na końcu nazwy pliku. Możesz utworzyć plik skryptowy bash za pomocą terminalu.
skrypt $ dotyk.cii
Po wpisaniu powyższego polecenia naciśnij klawisz Enter, a w bieżącym katalogu roboczym utworzony byłby plik skryptowy Bash. Ale to nie to, stworzyliśmy plik skryptowy, ale musimy wykonać określone działania, aby wypełnić skrypt i uruchomić. Przede wszystkim otwórz plik skryptowy w edytorze Nano lub Gedit oraz na pierwszym typie linii w:
#!/bin/bash
Jest to standardowa pierwsza linia dla każdego pliku skryptowego bash, który pomaga mu rozpoznać jako skrypt bash. Każdy skrypt nie ma #!/bin/bash w pierwszym wierszu nie byłby uważany za skrypt bash, więc pamiętaj, aby dodać ten wiersz do góry każdego skryptu. Po dodaniu tego wiersza możesz teraz zacząć pisać w skrypcie. Na przykład napisałbym tutaj proste polecenie ECHO:
$ echo „To jest Linuxhint, najlepsza platforma edukacyjna dla bash”
Po napisaniu tego polecenia, teraz możesz je iść naprzód i wrócić do swojego terminala. Napisz w swoim terminalu:
$ ls -al
Możesz zobaczyć skrypt.sh 'napisane białym kolorem, który jest znakiem, że skrypt jest nie do wykonywania plików, ponieważ pliki wykonywalne są zwykle w kolorze zielonym. Ponadto spójrz na lewą stronę, w której mogliśmy zobaczyć wzór taki jak „-RW-R-R-”, który odzwierciedla, że plik jest tylko czytelny i zapisywany.
Pierwsza część zawierająca „RW” to uprawnienia dla właściciela prawdopodobnie obecnego użytkownika.
Druga część zawierająca „R” to pozwolenie na grupę, w której mamy wielu użytkowników.
Podczas gdy trzecia część zawierająca „R” jest zgodą dla społeczeństwa, co oznacza, że każdy może mieć te uprawnienia do wspomnianego pliku.
„R” oznacza uprawnienia do odczytu, „W” oznacza uprawnienia do zapisu, „X” oznacza uprawnienia do wykonywania. Najwyraźniej nie widzimy X przeciwko skryptowi.cii'. Aby dodać uprawnienia wykonywalne, istnieją na dwa sposoby, aby to zrobić.
Metoda 1
W tej metodzie możesz napisać proste polecenie CHMOD z „+x” i dodałoby to uprawnienia wykonywalne.
skrypt $ chmod +x.cii
Nie jest to jednak najskuteczniejszy sposób na udzielanie uprawnień do wykonywania, ponieważ daje one uprawnienia do wykonywania nie tylko właścicielowi, ale także grupie i publicznej, których z pewnością nie chcemy ze względów bezpieczeństwa. Spójrz:
Metoda 2
W tej metodzie możesz użyć liczb do dyktowania uprawnień pliku. Zanim w to wskoczymy, chciałbym dać ci krótkie wyobrażenie o tym, co oznaczają te liczby i jak możesz ich użyć do manipulowania uprawnieniami.
odczyt = 4
Write = 2
Wykonaj = 1
Liczby uprawnień będą w trzech cyfrach po poleceniu CHMOD, a każda cyfra reprezentuje uprawnienia właściciela, grupy i innych (publiczne). Na przykład, aby przekazać właścicielowi uprawnienia do odczytu, pisania i wykonania i uprawnienia do odczytania grupie i innych, byłoby coś takiego:
Skrypt $ chmod 744.cii
Gdybyś zauważył, doszedłbyś do uświadomienia sobie, że dodaliśmy odczyt, zapisz i wykonać liczby dla właściciela w pierwszej cyfrze jako 4+2+1 = 7, a dla grupy i innych używamy cyfry odczytu I.mi. 4.
Uruchom skrypt bash
Teraz w końcu osiągnęliśmy znak, w którym możemy uruchomić skrypt bash. Aby uruchomić skrypt bash, musisz upewnić się, że jesteś w obecnym katalogu roboczym, w którym przebywa twój skrypt. To nie jest obowiązkowe, ale w ten sposób jest to łatwe, ponieważ nie musisz pisać całej ścieżki. Kiedy to zrobisz, teraz idź naprzód w terminalu „./nameofScript.cii". W naszym przypadku nazwa skryptu jest „skryptem.sh ', więc pisalibyśmy:
$ ./scenariusz.cii
3 proste przykłady skryptu Bash
Witam Linuxhint
Przede wszystkim utworzylibyśmy plik bash w obecnym katalogu roboczym:
$ nano f_script.cii
W pliku musisz napisać następujące:
#!/bin/bash
echo „Hello Linuxhint”
Po napisaniu go, spróbuj teraz nacisnąć Ctrl+O, aby zapisać zmiany plików, jeśli chcesz zachować nazwę tego samego hit Enter, w przeciwnym razie edytuj nazwę, a następnie naciśnij Enter. Teraz naciśnij Ctrl+X, aby wyjść z edytora Nano. Teraz zobaczysz plik o nazwie f_script.sh w twoim obecnym katalogu.
Aby uruchomić ten plik, możesz zmienić jego uprawnienia, aby był wykonywalny lub możesz napisać:
$ bash f_script.cii
Polecenie echo
Kiedy mówimy o poleceniu Echo, służy po prostu do wydrukowania prawie wszystkiego, co chcesz wydrukować, o ile jest napisane w cytatach. Zwykle po uruchomieniu polecenia ECHO bez żadnej flagi pozostawia linię, a następnie wydrukuje wyjście. Na przykład, jeśli mamy skrypt:
#!/bin/bash
Echo „Wydrukuj na następnej linii”
Po jego zapisaniu, jeśli go uruchomimy:
$ bash f_script.cii
Jeśli użyjemy flagi „-n” z echo, to drukuje na tej samej linii.
#!/bin/bash
echo -n „Wydrukuj na tej samej linii”
Po jego zapisaniu, jeśli go uruchomimy:
$ bash f_script.cii
Podobnie, jeśli użyjemy „\ n” lub „\ t” w podwójnych cytatach, wydrukowałoby to tak, jak jest.
#!/bin/bash
echo "\ nprint na \ t tej samej linii \ n"
Jeśli jednak użyjemy flagi „-e”, to wszystko nie tylko znika, ale ma również zastosowanie \ n i \ t i można zobaczyć zmiany w wyniku poniżej:
#!/bin/bash
echo -e "\ nprint na \ t tej samej linii \ n"
Komentarze w Bash
Komentarz to linia, która nie ma znaczenia dla komputera. Cokolwiek piszesz jako komentarz, jest unieważnione lub ignorowane przez komputer i nie ma żadnego wpływu na kod pisemny. Komentarze są zwykle uważane za bardziej użyteczny sposób dla programisty do zrozumienia logiki kodu, aby po powrocie do przeróbki kodu, komentarze te mogły przypomnieć mu logikę i powody, dla których napisał kod w określonym sposób. Komentarze mogą być również używane przez innych programistów, którzy mogą chcieć wprowadzić zmiany w kodzie. Jeśli napisałeś kawałek kodu i nie chcesz go usunąć, ale chcesz zobaczyć dane wyjściowe bez tego konkretnego kodu, możesz skomentować ten konkretny kod i wykonać i wykonać. Twój program będzie działał dobrze, przyniósłby ci dobre wyniki, podczas gdy ten dodatkowy kod jest nadal obecny w twoim skrypcie, ale nie jest skuteczny z powodu komentarzy. Ilekroć chcesz ponownie użyć tego kawałka kodu, śmiało i pocukaj te linie, a będziesz gotowy.
Istnieją dwa sposoby pisania komentarzy w Bash; Jednym ze sposobów jest napisanie komentarzy z pojedynczym wierszem, podczas gdy drugi sposób jest używany do pisania komentarzy wieloletnich.
Komentarze z pojedynczym wierszem
W komentarzach jednoliniowych używamy znaku „#”, który pomaga w skomentowaniu całej linii. Wszystko napisane na wierszu, a następnie „#”, byłoby uważane za komentarz i nie miałoby prawdziwej wartości, gdy wykonujemy skrypt. Ten komentarz pojedynczego wiersza może być użyty do przekazywania logiki i zrozumienia kodu komuś, kto ma dostęp do kodu.
#!/bin/bash
echo -e "\ nprint na \ t tej samej linii \ n"
#Ten skrypt pomaga nam zastosować /kombinację /n i /t
Komentarze z wieloma liniami
Powiedzmy, że chcesz skomentować sto wierszy w swoim skrypcie. W takim przypadku trudno byłoby korzystać z komentarzy jedno-. Nie chcesz marnować czasu na umieszczenie # na każdej linii. Możemy użyć „:”, a następnie „wszelkie komentarze”. Pomogłoby to skomentować wiele wierszy, wpisując tylko 3 symbole, które są przydatne i przydatne.
#!/bin/bash '
: „To jest skrypt, który zapewnia
że \ n i \ t działa i jest stosowane
w sposób, w jaki mamy wymagane wyjście '
echo -e "\ nprint na \ t tej samej linii \ n"
Spójrz na 30 przykładów scenariuszy Bash na Linuxhint.com:
https: // linuxhint.com/30_bash_script_examples/
6 Najważniejsze lekcje w skryptowaniu bashu
1. Instrukcja warunkowa
Stwierdzenie warunkowe jest bardzo przydatnym narzędziem w podejmowaniu decyzji. Jest szeroko stosowany w językach programowania. Częściej musimy podejmować decyzje na podstawie określonych warunków. Oświadczenie warunkowe ocenia dany warunek i podejmuje decyzję. W Bash używamy również instrukcji warunkowej, jak każdy inny język programowania. Składnia korzystania z instrukcji warunkowej w Bash jest nieco inna od innych języków programowania. Warunek IF jest najczęściej stosowanym stwierdzeniem warunkowym w BASH i innych językach programowania ogólnego przeznaczenia. Warunek IF ocenia dany warunek i podejmuje decyzję. Dany warunek jest również nazywany wyrażeniem testowym. Istnieje wiele sposobów wykorzystania stanu IF w Bash. Warunek IF jest używany z blokiem innego. W przypadku, gdy dany warunek jest prawdziwy, wówczas instrukcje wewnątrz bloku IF jest wykonywane, w przeciwnym razie wykonany jest blok inny. Istnieje wiele sposobów korzystania z instrukcji Warunków IF w Bash, które są następujące:
- Oświadczenie IF
- Oświadczenie IF Else
- Zagnieżdżone oświadczenie IF
- Oświadczenie IF ELIF
Oświadczenie IF
Oświadczenie IF ocenia tylko dany warunek, jeśli dany warunek jest prawdziwy, wówczas instrukcje lub polecenia wewnątrz bloku IF jest wykonywane, w przeciwnym razie program zostanie zakończony. W Bash, jeśli warunek rozpocznie się od słowa kluczowego IF i kończy się słowem kluczowym FI. Wówczas słowo kluczowe jest używane do zdefiniowania bloku instrukcji lub poleceń, które wykonują się, gdy określony warunek jest prawdziwy. Zadeksujmy zmienną i użyj warunku IF, aby ocenić wartość zmiennej, niezależnie od tego, czy jest ona większa niż 10, czy nie. -GT służy do oceny większego niż warunki, podczas gdy -LT służy do oceny mniej niż stan.
#!/bin/bash
Var = 100
#Deklarowanie stanu IF
Jeśli [$ var -gt 10]
Następnie
echo „$ var jest większy niż 10”
#Warunek IF
fi
Oświadczenie IF Else
Instrukcja IF Else jest również używana jako instrukcja warunkowa. Instrukcje lub polecenia po wykonaniu warunku IF, jeśli dany warunek jest prawdziwy. W przeciwnym razie blok jest wykonywany, jeśli dany warunek nie jest prawdziwy. Po bloku IF i rozpoczyna się od słowa kluczowego ENES.
#!/bin/bash
Var = 7
#Deklarowanie stanu IF
Jeśli [$ var -gt 10]
Następnie
echo „$ var jest większy niż 10”
#Deklarowanie bloku else
w przeciwnym razie
echo „$ var jest mniej niż 10”
#Warunek IF
fi
Wiele warunków można ocenić za pomocą warunków IF. Możemy użyć i operatora (&) i / lub operatora (ii) do oceny wielu warunków wewnątrz pojedynczego instrukcji IF.
#!/bin/bash
Var = 20
#Deklarowanie stanu IF
Jeśli [[$ var -gt 10 && $ var -lt 100]]]
Następnie
echo „$ var jest większy niż 10 i mniej niż 100”
#Deklarowanie bloku else
w przeciwnym razie
echo „warunek nie spełnia”
#Warunek IF
fi
Zagnieżdżone oświadczenie IF
Zagnieżdżone IF oświadczenie mamy oświadczenie IF w oświadczeniu IF. Pierwsze instrukcja IF jest oceniana, jeśli jest to prawdą, wówczas inne instrukcje IF jest oceniane.
#!/bin/bash
Var = 20
#Deklarowanie stanu IF
Jeśli [[$ var -gt 10]]
Następnie
#If Warunki wewnątrz kolejnego IF
Jeśli [$ var -lt 100]
Następnie
echo „$ var jest większy niż 10 i mniej niż 100”
#Deklarowanie bloku else
w przeciwnym razie
echo „warunek nie spełnia”
#Warunek IF
fi
w przeciwnym razie
echo „$ var jest mniej niż 10”
fi
Oświadczenie IF ELIF
Instrukcja IF ELIF jest używana do oceny wielu warunków. Pierwszy warunek rozpoczyna się od bloku if i innymi warunkami następuje słowo kluczowe ELIF. Rozważmy poprzedni przykład numeru zmiennego i zaimplementuj instrukcję IF ELIF w naszym skrypcie Bash. EQ jest używany jako równy operator.
#!/bin/bash
Var = 20
#Deklarowanie stanu IF
Jeśli [[$ var -eq 1]]
Następnie
echo „Wartość zmienna jest równa 1”
elif [[$ var -eq 2]]
Następnie
echo „Wartość zmienna jest równa 2”
elif [[$ var -eq 3]]
Następnie
echo „Wartość zmienna jest równa 2”
Elif [[$ var -gt 5]]
Następnie
echo „Wartość zmienna jest większa niż 5”
fi
2. Zapętlanie
Pętle są istotną i fundamentalną częścią każdego języka programowania. W przeciwieństwie do innych języków programowania, pętle są również używane w Bash do wykonywania zadania wielokrotnie, dopóki dany warunek nie będzie prawdziwy. Pętle są iteracyjne, są doskonałym narzędziem do automatyzacji podobnych rodzajów zadań. Pętla dla pętli, a także do momentu użycia pętli w Bash.
Omówmy te pętle jeden po drugim.
Pętla When
Pętla, w którym wielokrotnie wykonuje te same instrukcje lub polecenia. Ocenia warunek i uruchamia instrukcje lub polecenia, aż warunek będzie prawdziwy.
Jest to podstawowa składnia korzystania z pętli w czasie podczas bashu.
Podczas gdy [warunek lub wyrażenie testowe]
Do
sprawozdania
zrobione
Zaimplementujmy pętlę While w naszym skrypcie.plik sh. Mamy zmienną var, którego wartość jest równa zero. W pętli While postawiliśmy warunek, że pętla powinna działać, aż wartość VAR nie będzie mniejsza niż 20. Wartość zmiennej jest zwiększana o 1 po każdej iteracji. Tak więc w tym przypadku pętla zacznie się wykonywać, aż wartość zmienna będzie mniejsza niż 20.
#!/bin/bash
Var = 0
podczas gdy [$ var -lt 20]
Do
echo „Bieżąca wartość zmiennej to $ var”
#Incrementing wartość przez 1 w var
Var = $ ((var+1))
zrobione
Pętla
Pętla dla najczęściej używanej pętli w każdym języku programowania. Służy do wykonywania zadania iteracyjnego. To najlepszy sposób na wykonywanie powtarzających się zadań. Zadratmy, że pętla w naszym skrypcie.plik sh i użyj go do wykonywania powtarzalnego zadania.
#!/bin/bash
Var = 0
dla ((i == 0; i<20; i++ ))
Do
echo „Witam i witam w Linuxhint”
#Zmienna i
i = $ ((i+1))
zrobione
echo „To koniec pętli”
Pętla aż do
Innym rodzajem pętli, która jest używana w bashu, jest do momentu pętli. Wykonuje również lub wykonuje ten sam zestaw wielokrotnie. Do dopóki pętla oceni warunek i rozpocznij wykonywanie, aż dany warunek nie będzie fałszywy. Do dopóki pętla kończy się, gdy dany warunek jest prawdziwy. Składnia pętli do THE ALE jest następująca:
aż do [warunku]
Do
sprawozdania
polecenia
zrobione
Zaimplementujmy pętlę do naszego skryptu.plik sh. Pętla do czasu będzie działać, chyba że warunek jest fałszywy (wartość zmiennej jest mniejsza niż 20)
#!/bin/bash
Var = 0
do [$ var -gt 20]
Do
echo „Witam i witam w Linuxhint”
#Zmienna i
Var = $ ((var+1))
zrobione
echo „To koniec do pętli”
3. Czytanie od użytkownika i zapisanie go na ekranie
Bash daje użytkownikowi swobodę wprowadzenia wartości ciągu lub danych na terminalu. Użytkownik wprowadzony do ciągu lub danych można odczytać z terminala, może być przechowywany w pliku i może być wydrukowany na terminalu. W pliku bash wejście od użytkownika można odczytać za pomocą Czytać Słowo kluczowe i przechowujemy je w zmiennej. Treść zmiennej można wyświetlić na terminalu za pomocą polecenia Echo.
#!/bin/bash
Echo „Napisz coś na terminalu”
#Storing wprowadzonej wartości w var
Przeczytaj var
echo „Wpisałeś: $ var”
Można użyć wielu opcji z poleceniem Read. Najczęściej używanymi opcjami są -p i -s. -P wyświetla monit, a wejście można pobrać w tej samej linii. -S przyjmuje dane wejściowe w trybie cichym. Znaki wejścia są wyświetlane na terminalu. Przydatne jest wprowadzenie wrażliwych informacji i.mi. Hasła.
#!/bin/bash
Przeczytaj -p „Wprowadź e -mail:” E -mail
echo „Wprowadź hasło”
Przeczytaj hasło
4. Czytanie i pisanie plików tekstowych
Pliki tekstowe są niezbędnymi komponentami do odczytu i zapisu danych. Dane są przechowywane w plikach tekstowych tymczasowo i można je łatwo odczytać z pliku tekstowego. Najpierw omówmy zapisanie danych do pliku tekstowego, a następnie omówimy odczyt danych z plików tekstowych.
Zapisanie plików tekstowych
Dane można zapisać w pliku na różne sposoby:
- Używając wspornika prostego lub znaku większego niższego (>)
- Za pomocą wspornika podwójnego kąta prostego (>>)
- Korzystając z polecenia TEE
Znak oddziału od Anioła (>) do zapisywania danych
Jest to najczęściej używany sposób zapisywania danych w pliku tekstowym. Piszemy dane, a następnie umieszczamy znak>. Znak wskazuje na plik tekstowy, w którym musimy przechowywać dane. Nie dołącza jednak pliku, a poprzednie dane pliku są całkowicie zastąpione nowymi danymi.
#!/bin/bash
#User wprowadza nazwę pliku tekstowego
odczyt -p „Wprowadź nazwę pliku:”
#User wprowadza dane do przechowywania w pliku tekstowym
odczyt -p „Zapisz dane, aby wprowadzić w pliku:” Dane
#storowanie danych w pliku tekstowym
#> wskazuje na nazwę pliku.
echo $ data> $ plik
Prawidłowy znak wspornika aniołów (>>), aby zapisać dane
>> służy do przechowywania wyjścia dowolnego polecenia w pliku. Na przykład polecenie LS -al pokazuje treść i uprawnienia pliku w określonym katalogu. >> przechowuje dane wyjściowe w pliku.
#!/bin/bash
#User wprowadza nazwę pliku tekstowego
odczyt -p „Wprowadź nazwę pliku:”
#Storing wyjścia polecenia w pliku
ls -al >> $ plik
Korzystanie z polecenia TEE do zapisywania danych w pliku tekstowym
Polecenie TEE w Bash służy do zapisywania wyjścia polecenia w pliku tekstowym. Wydrukuje wyjście polecenia na terminalu, a także przechowuje je w pliku tekstowym.
#!/bin/bash
#User wprowadza nazwę pliku tekstowego
odczyt -p „Wprowadź nazwę pliku:”
#Storing wyjściowe polecenie w pliku za pomocą polecenia TEE
ls -al | TEE $ plik
Polecenie TEE domyślnie zastępuje istniejące dane pliku. Jednak -opcja z poleceniem TEE można użyć do dołączenia pliku.
#!/bin/bash
#User wprowadza nazwę pliku tekstowego
odczyt -p „Wprowadź nazwę pliku:”
#Storing wyjściowe polecenie w pliku za pomocą polecenia TEE
ls -al | tee -a $ plik
Czytanie plików tekstowych
kot Polecenie służy do odczytu danych z pliku. Jest najczęściej używany do tego celu. Po prostu drukuje zawartość pliku tekstowego na terminalu. Wydrukujmy zawartość lub dane pliku na terminalu za pomocą kot Komenda.
#!/bin/bash
#User wprowadza nazwę pliku tekstowego
odczyt -p „Wprowadź nazwę pliku:”
#Przekazanie danych z pliku tekstowego
plik cat $
5. Uruchomienie innych programów z Bash
Bash daje uprawnienia do uruchamiania innych programów ze skryptu Bash. Używamy polecenia EXEC do uruchamiania innych programów z BASH. Polecenie EXED zastępuje poprzedni proces bieżącym procesem i uruchamia bieżący program. Na przykład możemy otworzyć edytor nano, gedit lub vim ze skryptu bash.
#!/bin/bash
#Running Nano Redaktor z Bash
Exec Nano
#!/bin/bash
#Running Gedit z Bash
EXEC GEDIT
Podobnie możemy również uruchomić aplikację przeglądarki z bash. Uruchommy przeglądarkę Firefox Mozilla.
#!/bin/bash
#Running Firefox
Exec Firefox
Ponadto możemy uruchomić dowolny program z Bash za pomocą komendy exec.
6. Przetwarzanie wiersza polecenia
Przetwarzanie wiersza polecenia odnosi się do przetwarzania danych wprowadzonych na terminalu. Dane wiersza polecenia są przetwarzane do wielu celów i.mi. Czytanie danych wejściowych użytkownika, rozumiejąc polecenia i czytanie argumentów. Wcześniej omówiliśmy polecenie Read Command. Polecenie odczytu jest również używane do przetwarzania linii poleceń. W tej sekcji omówimy przetwarzanie argumentów wiersza poleceń. W BASH możemy przetwarzać argumenty przekazywane lub zapisane na terminalu. Argumenty są przetwarzane w taki sam sposób, jak są przekazywane. Dlatego nazywa się to parametrami pozycji. W przeciwieństwie do innych języków programowania, indeksowanie argumentów w Bash zaczyna się od 1. Znak dolara ($) służy do odczytania argumentów. Na przykład 1 $ odczytuje pierwszy argument, 2 $ odczytuje drugi argument i tak dalej. Argumenty można przeanalizować z różnych powodów, takich jak przyjmowanie informacji od użytkownika.
#!/bin/bash
Echo „Wprowadź swoje imię”
#przetwarzanie pierwszego argumentu
echo „imię:” 1 $
#przetwarzanie drugiego argumentu
Echo „Walone Name:” 2 USD
#przetwarzanie trzeciego argumentu
Echo „Nazwa:” 3 USD
Echo „Pełna nazwa:” 1 $ 2 $ 3 $
Czytanie danych z terminalu za pomocą odczytu i analizowanie argumentów to najbardziej odpowiednie przykłady przetwarzania wiersza poleceń.
Historia Basha i porównanie z innymi skorupami
Bash jest teraz niezbędnym elementem systemów opartych na Unixie i Linuksie. Bourne Shell został początkowo opracowany przez Stephena Bourne. Zamierzonym celem Stephena Bourne'a było przezwyciężenie ograniczeń już istniejących muszli w tym czasie. Przed Bourne Shell Unix wprowadził Thompson Shell. Jednak Thompson Shell był bardzo ograniczony w przetwarzaniu skryptu. Użytkownicy nie byli w stanie uruchomić wystarczającej ilości skryptu. Aby przezwyciężyć wszystkie te ograniczenia skorupy Thompsona, wprowadzono Shell Bourne. Został opracowany w Bells Lab. W 1989 r. Brian Fox zrewolucjonizował Bourne Shell, dodając wiele innych funkcji i nazwał go Bourne Again Shell (Bash).
| Nazwa Shell | Rok | Platforma | Opis | Porównanie z Bash |
| Thompson Shell | 1971 | UNIX | Automatyzacja skryptu była ograniczona. Użytkownik może wykonywać tylko niewielką ilość skryptów. | Bash pokonuje ograniczenia powłoki Thompson, a użytkownik może napisać duże skrypty. |
| Bourne Shell | 1977 | UNIX | Pozwala nam pisać i uruchamiać ogromną ilość skryptów. Bourne Shell nie zapewnia edytora komend i większej liczby obiektów skrótów. | Bash zapewnia ulepszenia projektu wraz z edytorem komend. |
| Skorupa poz | 1992 | POSIX | Skorupa POSIX jest przenośna. Zapewnia wiele skrótów i kontroli pracy. | Bash jest popularny w wykonywaniu tych zadań, które nie wymagają przenośności. |
| Z Shell | 1990 | UNIX | Shell Z jest bogaty w funkcje. Jest to bardzo mocna powłoka i zapewnia takie funkcje, jak automatyczne uzupełnienie poleceń, korekta pisowni i autofilla. | Bash nie ma niektórych funkcji, które są dostarczane przez powłokę Z. |
Wniosek
Bash to bardzo potężne narzędzie, które pozwala nam uruchamiać polecenia i skrypty. Skrypt Bash pozwala nam zautomatyzować codzienne zadania i polecenia. Skrypt bash to kombinacja wielu poleceń. Plik bash kończy się .rozszerzenie sh. Przed uruchomieniem skryptu BASH musimy zaktualizować uprawnienia do pliku i musimy przedstawić zgodę wykonywalną na rzecz .plik sh. W tym artykule wyjaśniono skrypty Bash i Bash za pomocą prostych przykładów i ważnych lekcji. Ponadto opisuje historię Basha i porównuje jej cechy z różnymi innymi potężnymi skorupami.