Biblioteka C ++ CMATH
Aby problemy matematyczne bez stresu dla programisty C ++ oferuje bibliotekę zawierającą wszystkie funkcje, których używamy w naszej rutynie, aby rozwiązywać problemy matematyczne. Biblioteka „CMATH” zawiera logarytmiczny, wykładniczy, hiperboliczny, moc, trygonometryczny i wiele innych. Aby uzyskać dostęp do wszystkich wbudowanych metod matematycznych, musimy dołączyć jedno stwierdzenie w kodzie:
#włączaćPrzykład nr. 1:
W takim przypadku obserwujmy, w jaki sposób możemy użyć biblioteki „CMATH” do wdrożenia wszystkich funkcji trygonometrycznych.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
Double Value_0 = 90;
Cout<<"Cos of 90 is :"<
Najpierw importujemy dwie biblioteki, bibliotekę „iostream” do wywoływania metod wejściowych i wyjściowych oraz biblioteki „CMATH” do wywoływania funkcji matematycznych w naszym programie. W funkcji main () deklaruj i zdefiniuj zmienną podwójną lub zmienną typu liczb całkowitych, ponieważ zainicjowana wartość jest liczbą całkowitą. Ale jeśli chcemy przechowywać dane wyjściowe po przeprowadzeniu „podwójnego” typu operacji, ponieważ odpowiedź takich funkcji jest głównie wartością zmiennoprzecinkową. Następnie w tym kodzie zaimplementowaliśmy wbudowane funkcje trygonometryczne. Przekaż komunikat, a następnie znajdź cos wartości przypisanej do zmiennej „wartość_0” za pomocą metody trygonometrycznej cos (). Skopiuj to oświadczenie i wklej je pięć razy w kodzie. Musimy trochę zmienić wiadomość, a nazwa funkcji z cos () na sin () i tan (), arcsin (), arccos (), arctan (). Nazwaliśmy wszystkie metody trygonometryczne jeden po drugim. Wszystkie te funkcje wymagają tylko jednego parametru. Następnie kompilator wykona wiersz kodu po wierszu i wydrukuje komunikat i wartość na konsoli. Kompilator uruchomi kod i trafi do biblioteki „cmath” i znajdzie metodę trygonometryczną wywoływaną w programie i pobiera kod tej metody. Następnie stawia naszą określoną wartość w tej metodzie, aby uzyskać wymaganą odpowiedź. \ n służy do sprawienia, aby kod wyglądał na reprezentację na konsoli.
Przykład nr. 2:
Zastosuj metody mocy biblioteki „CMATH”, do których można uzyskać dostęp, importując bibliotekę.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
int value_1 = 560;
Cout<<"\nsqrt of 560 is :"<
Program rozpoczyna się od importu dwóch bibliotek „iostream” i „cmath”. Plik nagłówka „cmath” jest wykorzystywany do dostępu do funkcji matematycznych. Następnie, w funkcji Main (), zdefiniuj zmienną „wartość_1” typu „int” i zainicjuj ją za pomocą liczby całkowitej. Następnie musimy wydrukować wiadomość na terminalu, więc nazywamy instrukcję „Cout”. Tutaj zastosujemy funkcje zasilania. Najpierw użyj „cout”, aby wyświetlić wiadomość, a następnie znajdziemy kwadrat wartości całkowitej. W tym celu zostanie wywołany sqrt () i jest to metoda biblioteki „cmath”. Wymaga tylko jednego parametru i akceptuje wartość, której pierwiastek kwadratowy staramy się ustalić. Jeszcze raz, stosując instrukcję „Cout” do pokazania tekstu i znalezienia pierwiastka kostki o tej samej wartości za pomocą funkcji CBRT (). Wymaga również jednego parametru. Teraz wykorzystamy metodę pow (), aby znaleźć moc. Ta metoda zawiera dwa parametry: pierwszy będzie wartością podstawową, a druga to moc. Kompilator implementuje program i drukuje wiadomość na konsoli i ocenia metody mocy.
Przykład nr. 3:
Omówimy wykładnicze i logarytmiczne metody wbudowane w bibliotece „CMath” z implementacją.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
int numer_0 = 60;
Cout<<"\nlog of 60 is :"<
Teraz omówimy logarytm i metody wykładnicze biblioteki „cmath”. W tym celu musimy zintegrować biblioteki „iostream” i „cmath”. Następnie wywołaj metodę Main (), aby zadeklarować i zainicjować zmienną typu liczb całkowitych „Number_0”. Następnie „Cout” komunikat i wywołać log (), log2 () i log10 (), aby znaleźć dziennik wymaganej wartości do podstawy 2 i 10. Funkcja log () i log10 () działają w ten sam sposób, ale istnieje bardzo niewielka różnica między ich wynikami. Następnie znalezienie wykładnika funkcji wartości „60” użyj exp () i exp2 (). Ten kod jest wykonywany przez wprowadzenie polecenia „return 0” na końcu.
Przykład nr. 4:
W tym przykładowym kodzie wykorzystamy funkcje hiperboliczne, które są stosowane w równaniach różniczkowych.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
Double VAL_0 = 30;
Cout<<"Cosh of 30 is :"<
Po zaimportowaniu bibliotek „iostream” i „cmath”, przywołujemy metodę main (). W następnym instrukcji inicjowana jest zmienna o „podwójnym” typu danych. Teraz nazwij cosh (), sinh (), tanh (), acosh (), asinh () i atanh (), aby znaleźć funkcje hiperboliczne określonej wartości. Wykorzystaj polecenie „Cout” sześć razy, aby przedstawić tekst na terminalu, a następnie zastosować wszystkie wyżej wymienione metody hiperboliczne jeden po drugim. Rozwiązania hiperboliczne wartości „Val_0” zostaną uzyskane po uruchomieniu programu. Kompilator rozwiązuje te metody, ponieważ ich kod jest już zdefiniowany w bibliotece C ++ „CMath”. Więc kompilator pobiera kod i wykonuje wszystkie te funkcje hiperboliczne.
Wniosek
W tym przewodniku zbadaliśmy bibliotekę „CMath”, którą C ++ zapewnia, aby rozwiązać podstawowe problemy matematyczne i pomóc programistom trzymać się rzeczywistego problemu, który chcą rozwiązać. Zaczęliśmy od podstaw biblioteki C ++ „CMath”, a następnie zaimplementowaliśmy jej funkcje przy użyciu różnych przykładów kodowania. Metody omówione w powyższych kodach obejmują funkcje logarytmiczne, wykładnicze, mocy, trygonometryczne i hiperboliczne biblioteki „CMATH”. Nie wszystkie metody biblioteki „cmath” są tutaj zdefiniowane, ale większość z nich jest. Ta biblioteka zawiera wiele funkcji, które są używane do radzenia sobie z problemami arytmetycznymi.