Jak używać funkcji Isalpha w języku C ++
Omówimy przy użyciu funkcji isalpha () w przykładach C ++. Zacznijmy od otwarcia powłoki konsoli Ubuntu. Bez pliku typu C ++ nie będziemy w stanie zaimplementować żadnego kodu. W ten sposób użyliśmy następującego zapytania „dotyk” na powładzie, a plik został utworzony za sekundę. Następnie otwórz go w ramach edytora Nano Ubuntu za pomocą konsoli powłoki. Wypróbuj następującą instrukcję „Nano” z nową nazwą pliku:
Przykład 01:
Nasz nowo wygenerowany plik z instrukcją dotyku został pomyślnie otwarty w edytorze „Nano” Shell. Rozpoczniemy dzisiejszy artykuł z najprostszym przykładem dla funkcji „isalpha” w C++. Jak wiemy, funkcja „isalpha” należy do rodziny postaci C ++, więc musimy użyć jej biblioteki w naszym kodzie. Użyliśmy biblioteki „iostream” C ++, która jest niezbędna do użycia standardowych strumieni wejściowych i wyjściowych. Następnie uwzględnij bibliotekę „CCTYPE” do użycia wartości znaków, zmiennych i funkcji.
Bez tej biblioteki nasza funkcja „Isalpha” nie będzie działać. Program C ++ zawsze wykonuje się z funkcji Main (). Więc dodaliśmy implementację funkcji Main () po obu bibliotekach. W pierwszym wierszu funkcji main (. Ta funkcja przyjrzy się postaci, jeśli jest to alfabet, czy nie, i przechowuje wynik w zmiennej „N”. W następnej kolejnej linii używamy standardowego obiektu „cout”, aby wyświetlić wynik w zmiennej „N”. Nasza funkcja Main () i kod są teraz ukończone i gotowe do skompilowania na powładzie, jak pokazano poniżej:
Aby skompilować kod C ++ w aplikacji powłoki Ubuntu, musisz mieć już skonfigurowany kompilator „G ++”. Bez tego użytkownicy Linux nie będą w stanie skompilować swojego kodu C ++. Więc użyliśmy już zainstalowanego kompilatora „G ++” do skompilowania naszej Isalpha.plik CC z instrukcją G ++, jak pokazano poniżej. Nasza kompilacja zakończyła się sukcesem, ponieważ nic nie zwróciła. „A./.OUT „Polecenie w instrukcji wykonania Linux dla różnych plików programowania. Użyliśmy go więc do wykonania naszego skompilowanego „isalpha.plik CC ”. W zamian mamy niezerową wartość numeryczną. To pokazuje, że wartością „m” jest alfabet.
Zaktualizujmy kod C ++ i użyj wartości numerycznej w funkcji „isalpha”. Otworzyliśmy ten sam plik i zastąpiliśmy alfabet „M” liczbą „4” w parametrach funkcji „isalpha”. Nie zmieniliśmy ogólnego kodu innego niż to. Teraz należy go zapisać przed następną kompilacją, aby zobaczyć jakąkolwiek zmianę w wyniku. Próbowaliśmy więc skrótu „Ctrl+S” na edytorze GNU, a plik jest teraz zapisywany jako aktualizowany.
Wyjdź z pliku kodu C ++ z skrótem „Ctrl+x” i skompiluj go ponownie z kompilatorem G ++. Po wykonaniu zaktualizowanego kodu mamy 0 jako wyjście. To pokazuje, że wartość dodana w funkcji Isalpha nie była alfabetem.
Przykład 02:
W pierwszym przykładzie wykorzystaliśmy zmienną liczbową do przechowywania wyniku funkcji Isalpha. To samo można osiągnąć dzięki zmiennej logicznej z większą dokładnością. Korzystając z zmiennych logicznych, otrzymamy tylko 0 dla niealfabetu i 1 dla wartości alfabetu, i.mi., bardziej precyzyjne. Zaktualizowaliśmy więc ostatni kod. Zainicjowane dwie zmienne logiczne, N1 i N2, które używają funkcji isalpha (), aby sprawdzić jedną liczbę całkowitą i jedną wartość alfabetyczną. Wyniki zostaną pokazane w dwóch różnych liniach za pomocą obiektów Cout ze standardową przestrzenią nazw. Zapisz ten program za pomocą skrótu CTRL+S i zobacz, co zostanie pokazane na powładzie.
Kompilacja zakończyła się powodzeniem przy użyciu instrukcji „G ++”. Po uruchomieniu „./A.Out ”instrukcja, mamy 1 jako„ B ”to alfabet i 0 dla„ 7 ”.
Przykład 03:
Istnieje inna metoda w C ++, aby uzyskać wynik funkcji isalpha () jako wartość logiczna, i.mi., prawda czy fałsz. W tym celu musimy zainicjować niepodpisane zmienne postaci z niektórymi wartościami. Zastosowaliśmy dwie zmienne niepodpisane, N1 i N2, do zainicjowania jednej wartości alfabetycznej i jednej wartości numerycznej. W instrukcjach Cout użyliśmy obiektu Boolalpha i funkcji isalpha (). Wartość zwrócona funkcja Isalpha została przekonwertowana na formularz logiczny za pomocą słowa kluczowego „bool”. Innymi słowy, zmienne zostaną przekazane do funkcji isalpha (), aby sprawdzić, czy ich wartość jest alfabetem, czy nie. Zwrócona wartość 0 lub 1 zostałaby przekształcona odpowiednio na fałszywe i prawdziwe. Ta metoda jest unikalna i różna od poprzednich przykładów. Zapiszmy kod, aby zobaczyć jego wynik.
W sprawie kompilacji i wykonywania nowego kodu C ++ mamy dane wyjściowe w True i False jako powrót do funkcji Isalpha ().
Przykład 04:
Spójrzmy na ostatni przykład użycia funkcji isalpha () w c++. Tym razem będziemy używać wartości typu ciągów w funkcji „isalpha ()”, aby zliczyć alfabety. Wcześniej musimy uwzględnić bibliotekę „CSTRING” oraz bibliotekę iostream i cctype. Po dodaniu przestrzeni nazw i inicjalizacji funkcji main (.mi., przestrzeń, liczby całkowite, alfabetyczne, znaki specjalne itp. Zmienna licznika całkowitych „C” jest inicjowana do 0. Pętla „for” została użyta do iteracji każdego znaku sznurka do końca. Instrukcja Cout wyświetli wartość sprawdzoną na każdej iteracji, a funkcja isalpha () będzie używana. Zostanie użyty podobnie, jak użyliśmy w trzecim przykładzie, aby sprawdzić, czy bieżącym znakiem jest alfabet, czy nie. Oświadczenie „IF” jest również używające funkcji „isalpha” do zliczenia całkowitych alfabetów podczas używania licznika „C”. Ostatecznie wyświetli się całkowita liczba alfabetów.
Po kompilacji wykonanie tego kodu C ++ powoduje następujące dane wyjściowe. Pokazuje wartość logiczną dla każdego znaku w ciągu „a” osobno, i.mi., alfabet czy nie. Pokazuje także całkowitą liczbę alfabetów w ciągu „a”, i.mi., 3:
Wniosek:
Ten artykuł dotyczył sprawdzania, czy wartość wymieniona w funkcji Isalpha () była alfabetem, czy nie. Zastosowaliśmy funkcję isalpha (), aby sprawdzić, czy zmienna pojedynczej znaku, która jest dodana w programie, jest alfabetem, czy nie. Użyliśmy go również, aby zobaczyć, ile znaków w całej zmiennej sznurku to alfabety. Próbowaliśmy zrównoważyć poziom trudności w naszych przykładach i mamy nadzieję, że będzie to pomocne dla naszych nowych użytkowników Linux i C ++. Sprawdź inne artykuły z Linux, aby uzyskać więcej wskazówek i samouczków.