Jak utworzyć wektor ciągów w C ++

Jak utworzyć wektor ciągów w C++? Jeśli lista ciągów jest krótka, to bardzo szybki sposób utworzenia wektora jest jak w następującym programie: #include
#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;

wektorVtr = „Donkey”, „koza”, „cat”, „świnia”, „pies”, „krowa”, „owca”, „konia”, „bawoła wodna”, „Red Fox”;
powrót 0;

Program zaczyna się od włączenia biblioteki iostream, która jest potrzebna do wejścia klawiatury i wyjścia do terminala (ekran). Następnie następuje włączenie biblioteki ciągów, która jest potrzebna do automatycznego komponowania ciągów. Następnie włączenie biblioteki wektorowej, która ułatwia tworzenie i wykorzystanie wektorów. Potem jest stwierdzenie, które nalega, aby każda nazwa nie poprzedzona przez STD pochodzi ze standardowej przestrzeni nazw. Następnie w kodzie jest główna funkcja C ++. Aby mieć wektor ciągów, wszystkie powyższe nagłówek kodu jest konieczne.

Pierwszym stwierdzeniem w funkcji Main () jest tworzenie wektora, VTR, nazw zwierząt. Zaczyna się od zarezerwowanego słowa, wektor. Natychmiast po tym znajdują się nawiasy kątowe, które mają słowo „ciąg”. Tutaj „String” to specjalizacja parametrów szablonu. Gdyby był to wektor znaków, to „char” byłby w miejscu „ciągu”; Gdyby był to wektor liczb całkowitych, to „int” byłby w miejscu „ciągu”; Gdyby był to wektor pływaków, to „pływak” byłby w miejscu „ciągu”; i tak dalej.

Po nawiasach kątowych jest przestrzeń, a następnie nazwa wektora wybranego przez programistę. Następnie następuje przestrzeń, przypisanie, przestrzeń ponownie, końc. List inicitizer_list ma nazwy (literałów smyczkowych) zwierząt; Każde imię jest w cytatach. Jeśli między parą cytatów jest przestrzeń, przestrzeń ta staje się częścią odpowiedniego ciągu. Initicizer_list jest ograniczony przez aparat ortodontyczny.

To stwierdzenie jest definicją. Bez operatora przypisania i listy inicjalizator. Z listy inicitizer_list staje się definicją, a także nadal jest deklaracją.

„Jak stworzyć wektor ciągów w C ++” oznacza również: „Jakie są różne sposoby tworzenia wektora ciągów, w C++?„Różne sposoby tworzenia wektora strun w C ++ to całkiem wiele. Najczęściej używane sposoby są zilustrowane w tym artykule.

Począwszy od pustego wektora sznurków

Pusty wektor może zostać utworzony najpierw, zanim zostaną dodane elementy łańcuchowe. Gdy element jest dodawany do wektora, mówi się, że element jest popchnięty do wektora, ponieważ element jest wstawiany z tyłu. Poniższa główna funkcja C ++ pokazuje, jak można to zrobić:

int main ()

VectorVTR;
vtr.push_back („osioł”); vtr.push_back („kozła”); vtr.push_back („cat”); vtr.push_back („świnia”);
vtr.push_back („pies”); vtr.push_back („krowa”); vtr.push_back („owiec”); vtr.push_back („koń”);
vtr.push_back („Water Buffalo”); vtr.push_back („Red Fox”);
powrót 0;

Pierwsze stwierdzenie tworzy pusty wektor ciągów. Każde z pozostałych instrukcji popycha łańcuch do wektora. Aby to osiągnąć, zacznij od nazwy wektora, a następnie kropka, a następnie funkcja członka push_back (). Argumentem funkcji push_back jest albo literał ciągów lub identyfikator (zmienna) dla literatu ciąg.

Tworzenie z inicitizer_list

Jednym ze sposobów tworzenia za pomocą inicitizer_list, jest to, jak pokazano wcześniej. Inny sposób jest następujący:

int main ()

VectorVtr („Donkey”, „Goat”, „Cat”, „Pig”, „Dog”, „Cow”, „Sheep”, „Horse”, „Water Buffalo”, „Red Fox”);
powrót 0;

Ekspresja,

wektor VTR (argumenty)

jest przykładem konstruktora. Tym razem lista inicjalizatora znajduje się w nawiasach konstruktora. Nie ma operatora przypisania w budownictwie (tworzeniu) wektora ciągów.

Tworzenie z identyfikatorem inicitizer_list

W powyższych dwóch przykładach z inicitizer_list zastosowano literał inicitizer_list. Zamiast używać literatu, można również użyć identyfikatora listy inicitizer_. W poniższym kodzie identyfikator wektora (inicitizer_list) jest przypisany do nowego wektora z operatorem przypisania:

int main ()

wektoroldvector = „Donkey”, „kozła”, „cat”, „świnia”, „pies”, „krowa”, „owca”, „koń”, „bawoła wodna”, „Red Fox”;
VECTRONWECTOR = OLDVECTOR;
powrót 0;

Oświadczenie ostatniego i jednego jest tutaj schowkiem.

Poniższy kod pokazuje, w jaki sposób identyfikator wektora (inicjalizator_list) jest używany w nawiasach nowego konstruktora wektora:

int main ()

wektoroldvector = „Donkey”, „kozła”, „cat”, „świnia”, „pies”, „krowa”, „owca”, „koń”, „bawoła wodna”, „Red Fox”;
VECTRONWECTOR (OLDVECTOR);
powrót 0;

Identyfikatorem może być również odniesienie RVALUE, jak pokazano w następującym kodzie:

int main ()

wektor && oldvector = „Donkey”, „koza”, „cat”, „świnia”, „pies”, „krowa”, „owca”, „koń”, „bawoła wodna”, „czerwony lis”;
VECTRONWECTOR (OLDVECTOR);
powrót 0;

Zwróć uwagę na użycie i pozycję &&.

przypisz () funkcję członkowską

Klasa wektorowa ma funkcję członka, która jest przypisana (). Argument jest inicjalizatorem (literał). Tak więc po utworzeniu pustego wektora funkcję członka Assess () można użyć do umieszczenia pierwszych elementów listy, jak pokazuje następujący kod:

int main ()

VectorVTR;
vtr.Ast („Donkey”, „Goat”, „Cat”, „Pig”, „Dog”, „Cow”, „Sheep”, „Horse”, „Water Buffalo”, „Red Fox”);
powrót 0;

Kiedy znana jest liczba elementów

Gdy znana jest liczba ciągów, można go umieścić w nawiasach konstruktora. Jeśli na przykład liczba ciągów wynosi 10, wówek zostanie skonstruowany z 10 domyślnymi wartościami wpatrowania. Domyślną wartością ciągu to pusty ciąg „”. Następnie można wstawić różne praktyczne ciągi, na ich odpowiednich pozycjach, za pomocą operatora kwadratowego (indeksowego). Zobacz następujący kod:

int main ()

VectorVTR (10);
vtr [0] = "donkey"; vtr [1] = „kozła”; vtr [2] = "cat"; vtr [3] = „świnia”;
vtr [4] = „pies”; vtr [5] = „krowa”; vtr [6] = "owiec"; vtr [7] = „koń”;
vtr [8] = "Water Buffalo"; vtr [9] = „Red Fox”;
powrót 0;

Domyślna wartość łańcucha wektora

Domyślną wartością ciągu to pusty ciąg „”, który nie ma miejsca i nie ma charakteru. Pusty wektor ciągów, nie ma żadnej wartości ciągu. Oznacza to, że nie ma również żadnej pustej domyślnej wartości ciągu. Z drugiej strony wektor utworzony z liczbą domyślnych ciągów ma tę liczbę strefy domyślnej, zanim można dodać wartości praktyczne (ciągami). Poniższy kod pokazuje, że dowolny domyślny ciąg wektorowy jest „”:

int main ()

wektor VTR (10);
if (vtr [4] == "")
Cout << "seen" << endl;
powrót 0;

Dane wyjściowe jest „widziane”, potwierdzając, że dowolny domyślny ciąg wektorowy to „”.

Wniosek

Wektor ciągów jest tworzony sposób, w jaki byłby tworzony wektor dowolnego innego typu. Pamiętaj, aby uczynić szablon, ciąg. Nie zapomnij dołączyć biblioteki ciągów i biblioteki wektorowej. Wspólne sposoby tworzenia wektorów z ciągami jako typu elementu zostały zilustrowane powyżej.