C ++ StringFront i C ++ Stringback

Dziś poznamy niektóre z podstawowych ważnych funkcji, które wykonują ciągi w C++. Dowiemy się, jak zdobyć lub uzyskać dostęp do pierwszego i ostatniego elementu ciągów wejściowych za pomocą funkcji String Front () i Back ().

Jak wszyscy wiemy, C ++ jest językiem zorientowanym na obiekt i jest łatwy do nauczenia się, ponieważ używa w nim koncepcji pętli. Istnieją różne danych C ++, a String jest jednym z tych danych. Ciąg jest obiektem, który składa się z sekwencji elementów.

Wstęp

W ciągu C ++ istnieje wiele różnych elementów akcesoriów używanych do dostępu do elementu lub znaku ciągu wejściowego. Tutaj używamy metody Front () Method and Back (), aby uzyskać dostęp do pierwszego i ostatniego charakteru ciągu wejściowego. Teraz wyjaśnijmy te metody i zobaczmy, jak te metody będą działać w C++.

String :: front ()

Metoda String Front () służy do uzyskania dostępu do pierwszego lub przedniego elementu ciągu wejściowego, a my możemy również wstawić element lub znak na początku ciągu wejściowego. Pierwsza włożona postać zostanie zastąpiona przez starą pierwszą postać. Właśnie dlatego długość ciągu wejściowego pozostanie taka sama.

Składnia

Kiedy zaczniemy pisać składnię metody front (), najpierw piszemy słowo kluczowe „char”, które pokaże, że mamy dostęp do postaci. Następnie zadeklarujemy zmienną, która przechowuje pierwszy znak danego ciągu wejściowego. Wywojemy ciąg wejściowy, który już utworzyliśmy. Połączyliśmy z nią metodę Front () poprzez wywołanie. Metoda frontu () jest predefiniowaną metodą ciągów, która jest używana do dostępu do pierwszego elementu ciągu wejściowego.

Błędy i wyjątki

Jeśli ciąg wejściowy jest pusty, wyświetli niezdefiniowane zachowanie lub wymienia błąd. Jeśli ciąg wejściowy nie jest pusty, wyświetli żądane wyjście i nie rzuci wyjątku.

Wartość zwracana

Metoda String Front () zwróci pierwszy znak lub element podanego ciągu wejściowego.

Przykład

Oto przykład metody String Front (). Przed wdrożeniem przykładu najpierw potrzebujemy kompilatora C ++, abyśmy mogli pisać i wykonać nasz program. W programach C ++ zawsze dołączymy niektóre pliki nagłówka związane z naszym programem, ponieważ C ++ pozwala nam korzystać z plików nagłówkowych, abyśmy nie musieli pisać kodu każdego.

Korzystając z predefiniowanych plików nagłówka, nasz kod będzie precyzyjny, łatwy do zarządzania i łatwy do zrozumienia. Pierwszy umieszczony plik nagłówka, to „#include”. Znak „#” służy do kierowania kompilatora do załadowania pliku nagłówka. „Uwzględnij” słowo kluczowe służy do uwzględnienia pliku nagłówka w programie, a „iostream” służy do wprowadzania danych i wyświetlania danych. Drugi plik nagłówka, który zawarliśmy w „#Include”, abyśmy mogli użyć metod ciągów i ciągów w całym programie. Następnie użyliśmy „Używając przestrzeni nazw”, co oznacza, że ​​zmienne, funkcje i klasy nie mogą udostępniać tego samego kontekstu w całym programie.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

String str = "Witamy w programowaniu świata \ n";
Cout<< str <Char First_element = Str.przód();
Cout<< "First Element of the Input String is: " <str.front () = '_';
Cout<powrót 0;

Po włączeniu podstawowych bibliotek do programu zaczynamy pisać rzeczywisty kod linii, który chcemy wdrożyć. W tym celu wywołaj funkcję main () i zacznij pisać w niej kod. Najpierw zadeklarujemy ciąg wejściowy, pisząc słowo kluczowe „String” o nazwie „Str”, a następnie zapisz ciąg wejściowy w podwójnych znakach cytatowych. A następnie wydrukowaliśmy go za pomocą predefiniowanej metody COut () C++.

Napiszemy metodę String Front (). W tym celu, najpierw napisz słowo kluczowe „char”, co oznacza, że ​​uzyskujemy dostęp do postaci, a następnie deklarujemy zmienną „First_element”, która przechowuje elementy ciągu wejściowego. Następnie wywołamy metodę Front (), która informuje kompilatora, że ​​uzyskujemy dostęp do przodu lub pierwszego elementu ciągów wejściowych. Wyświetliliśmy go za pomocą metody Cout () i przekazaliśmy w niej zmienną string.

Po wywołaniu metody front () zrobiliśmy jeszcze jedną rzecz, która wyraźnie informuje użytkownika, skąd zmienna, którą dostęp, pochodzi z ciągu wejściowego. W tym celu najpierw piszemy nazwę zmiennej string „Str” i łączymy ją metodą front (), a następnie przechowujemy dowolną zmienną lub symbol w niej. W ten sposób zastąpi stary pierwszy element ciągu wejściowego nowym elementem. Zobaczmy wyjście zaimplementowanego programu:

String :: back ()

Metoda String Back () służy do uzyskania dostępu do ostatniego elementu ciągu wejściowego, a także możemy dołączyć element lub znak na końcu ciągu wejściowego. Ostatnia postać zostanie zastąpiona przez starą ostatnią postać. Właśnie dlatego długość ciągu wejściowego pozostanie taka sama.

Składnia

Zrozumiemy wdrożenie metody łańcucha back (). Najpierw piszemy słowo kluczowe „char” i deklarujemy zmienną, która przechowuje ostatni element ciągu wejściowego, a następnie wywołuje metodę back ().

Błędy i wyjątki

Jeśli ciąg wejściowy nie jest pusty, pokaże żądane wyjście i nie rzuci wyjątku, a jeśli będzie puste, pokaże niezdefiniowane zachowanie.

Wartość zwracana

Metoda String Back () zwróci ostatni element podanego ciągu wejściowego.

Przykład

W tym przykładzie najpierw dołączamy podstawowe biblioteki, które są pomocne podczas pisania programu, a następnie napiszemy w nim „Używając przestrzeni nazw”. Następnie nazwiemy główną funkcję i my

Napiszemy tam faktyczną linię kodu. Najpierw bierzemy ciąg wejściowy i drukujemy go za pomocą metody Cout (). Następnie wywołaliśmy metodę String Back (), abyśmy mogli uzyskać dostęp do ostatniego elementu ciągów wejściowych. Następnie dołączyliśmy również ostatni element, zastępując stary ostatni element ciągu wejściowego i zwracając 0 do funkcji Main (. #włączać

#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

String str = "Hello World";
Cout<< "The Input String is: " << str <char end_element = str.z powrotem();
Cout<str.back () = '_';
Cout<powrót 0;

Zobaczmy dane wyjściowe powyższego kodu ilustracyjnego i zobaczmy, co otrzymujemy, wdrażając metodę String z back ():

Wniosek

W tym artykule dowiedzieliśmy się, co to jest ciąg w C ++ i jakie są metody typów ciągów i jak je zaimplementujemy. Nauczyliśmy się metod Front () i tylnej () sznurka, a także zrobiliśmy kilka przykładów ze szczegółowym wyjaśnieniem każdego wiersza kodu.