Co robi return 0 w c?

Główna funkcja w programie C zwraca 0, ponieważ metoda main () jest zdefiniowana i importowana jako pierwsza, gdy kod jest uruchamiany w pamięci. Wdrażane są pierwsze polecenia w ramach funkcji Main (. Dopóki wszystkie polecenia kodu nie zostaną zrealizowane, program musi zostać usunięty z pamięci.

Zwrot 0 wskazuje, że wdrożenie programu jest realizowane i że procesor można teraz przesłać. Nawet jeśli nie będziemy w stanie wykonać zadania, niepewność utrzymuje się ze względu na fakt, że po zakończeniu implementacji programu polecenie zwrotne uruchomi się natychmiast. Zmienia się między kompilatorami i kończy aplikację, a także przez pamięć zewnętrzną.

W rezultacie musimy sami zakończyć program i wykorzystać zwrot 0, aby właściwie zatrzymać wykonanie. W tym artefakcie szczegółowo przechodzimy przez zwrot 0.

Użyj powrotu 0 w głównej funkcji

Zwracamy 0, ponieważ główna funkcja wytwarza wartość liczbową (int main ()). Termin powrót jest wykorzystywany do zwrócenia wyniku z funkcją. Oznacza to, że program został dokładnie zakończony i możemy użyć instrukcji powrotu, aby zakończyć funkcję główną. Gdy główną funkcją byłoby „liczbę całkowitą”, musi coś zwrócić.

W rezultacie po prostu używamy powrotu 0. Bez potrzeby dostarczenia, główna funkcja będzie typu danych „void.„Kod zakończenia programu to wartość zwracana. W tym etapie zademonstrujemy, jak wykorzystać zwrot 0 i zwrócić 1 w ramach głównej funkcji:

#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

int x = 2000, y = 5;
if (y == 0)
printf („podział dowolnej liczby według zera jest”
" niemożliwe.");
zwrot -1;

Cout << x / y << endl;
powrót 0;

Na początku kodu zintegrowaliśmy plik nagłówka #Include wraz ze standardowym przestrzenią nazw. Następnie zainicjowaliśmy dwie zmienne i przypisaliśmy je różnymi wartościami w korpusie funkcji main (). Zmienna „x” jest podana 2000, a zmienna „y” podano 5.

Następnie wykorzystaliśmy instrukcję IF-ELSE, aby sprawdzić, czy podany numer jest podzielony przez zerową lub niezerową liczbę całkowitą. Jeśli mianownik jest równy zero, funkcja fprintf () drukuje instrukcję „podział dowolnej liczby przez zero jest niemożliwy”. W przeciwnym razie stosujemy oświadczenie „cout”, aby uzyskać wynik podziału określonych liczb.

W tym kodzie return 0 wskazuje, że kod został skutecznie zaimplementowany i osiągnął swój cel. Powrót 1 wskazuje, że wystąpiłby błąd w implementacji programu, więc nie działa zgodnie z planem.

Dostajemy wynik podziału dwóch liczb „2000” i „5” po uruchomieniu wyżej wymienionego kodu.

Użyj powrotu 0 w funkcji zdefiniowanej przez użytkownika

Ponieważ deklaracja funkcji zdefiniowana przez użytkownika nakazuje zwrócić 0, więc musimy użyć zwrotu 0 lub zwrócić -1 w ramach każdego programu C. Jeśli nie zadeklarowalibyśmy bezpośrednio wartości, asembler automatycznie zawiera zwrot 0; więc wstawienie zwrotu 0 jest opcjonalne.

Wartość zwracana to status wyjścia programu, który może zostać odzyskany i używany przez terminal lub inne oprogramowanie, które go wykonało. Kolejny kod weryfikuje sposób, w jaki można wykorzystać return 0 i zwrócić 1 w funkcji zdefiniowanej przez użytkownika.

#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int chadultutil (int a)

if (a> = 18)
zwrot 1;
w przeciwnym razie
powrót 0;

void Chadult (int a)

if (chadultutil (a))
Cout << "Usama is a young\n";
w przeciwnym razie
Cout << "Usama is not young\n";

int main ()

int a = 30;
Chadult (a);
powrót 0;

Najpierw wprowadziliśmy plik nagłówka, a następnie użyliśmy standardowej funkcji przestrzeni nazw. W następnym kroku stworzyliśmy funkcję użyteczności, aby sprawdzić wiek. Przekazujemy określony wiek jako parametr tej funkcji. Ta metoda zwraca 1 lub 0 w oparciu o dostarczony wiek.

Tutaj wykorzystaliśmy zmienną „A” dla wieku. Warunek IF-ELSE jest stosowany w celu zdobycia wieku. Boolean Typ danych jest uważany za określony typ danych w języku C, z tylko dwoma różnymi wartościami: True i False. Ponieważ wartości 1 i 0 będą składkowe liczbę całkowitą typu danych i nie są automatycznie konwertowane na boolean, w ten sposób zwracają 0 w funkcji powraca false.

Podobnie funkcja, która wytwarza True, jest oznaczona przez powrót 1. Oprócz tego stosujemy funkcję zdefiniowaną przez użytkownika, aby sprawdzić wprowadzony wiek. Ta funkcja zawiera argument wieku, który jest reprezentowany przez zmienną „A”. Ponadto stosujemy warunek IF-ELSE do funkcji „chadultutil”, aby sprawdzić stan wymaganego wieku. Komenda „cout” została użyta do wydrukowania instrukcji.

Po tym wszystkim rozpoczniemy kodowanie w korpusie funkcji main (). Tutaj zainicjowaliśmy zmienną „A” dla wiekowego typu danych całkowitych. Funkcja zdefiniowana przez użytkownika jest wywoływana i zapewniamy wiek tej funkcji. W tej sytuacji oświadczenie zwrotne kończy zakończenie programu, a stan wdrażania wynosi 0 lub 1.

Wniosek

W tym artykule opracowaliśmy dwie różne sytuacje, w których wykorzystaliśmy oświadczenie zwrotu 0. Kiedy używamy zwrotu 0 w ramach głównej funkcji, oznacza to, że kod został pomyślnie zaimplementowany. Z drugiej strony, gdy korzystamy z instrukcji return 0 w funkcji definicji użytkownika, oznacza to, że metoda zdefiniowana przez użytkownika powtarzającą się false. Ponieważ język C jakoś nie obsługuje obiektów, klas ani błędów, niektóre kody stanu były używane przez jakiś czas jako precedens. Kody zwrotne obejmują wiele standardów opartych na systemie operacyjnym. Jeśli zostaną przeprowadzone jakiekolwiek nieprawidłowe działania, system operacyjny może zakłócać kod z niektórymi kodami stanu zwrotu.