Cykl życia rozwoju oprogramowania

Cykl życia rozwoju oprogramowania jest przydatny w tworzeniu wysokiej jakości oprogramowania. Jest to systematyczny sposób na projektowanie oprogramowania o wysokiej jakości, niskiej koszcie i w najkrótszym czasie. Celem ram SDLC jest tworzenie oprogramowania, które najskuteczniej spełnia wymagania klienta w danym koszcie i czasie. Prawie wszystkie duże i małe organizacje oprogramowania są zgodne z procesem SDLC.

Cykl życia rozwoju oprogramowania opisuje, w jaki sposób oprogramowanie jest planowane, rozwijane i utrzymywane. Podczas cyklu życia SDLC każda faza charakteryzuje się własnym zestawem procesów i rezultatów.

Ten blog poprowadzi Cię o:

• Znaczenie SDLC
• Działanie SDLC
• Plusy i wady SDLC
• Modele SDLC

Więc zacznijmy!

Znaczenie SDLC

Znaczenie ram SDLC jest wspomniane poniżej:

• Działania i rezultaty są zdefiniowane w znormalizowanych ramach.
• Planowanie, szacowanie i planowanie są łatwiejsze dzięki tym ramom.
• Upraszcza śledzenie i kontrolę projektów.
• Interesariusze łatwiej było zobaczyć wszystkie cechy działań rozwojowych.
• Proces rozwoju ma zwiększoną prędkość wykonania.

Działanie SDLC

Poniższe fazy są zawarte w ramach SDLC:

• Planowanie
• Projektowanie
• Realizacja
• Testowanie
• Zastosowanie
• Konserwacja

Sprawdźmy każdą z wymienionych faz następuje.

1. Planowanie

Pierwsza faza SDLC to analiza wymagań. W SDLC jest to ważny i niezbędny etap. Starsi członkowie zespołu i eksperci od domeny przyczyniają się do tego procesu. Obejmuje to zdefiniowanie celu produktu, identyfikację osobowości użytkowników i składanie wymagań. W tej fazie zespół opowie o możliwościach i ryzyku projektu.

Po zakończeniu analizy wymagań następnym krokiem jest udokumentowanie i przedstawienie wymagań oprogramowania dla interesariuszy i otrzymanie ich akceptacji. Podczas cyklu życia projektu wszystkie wymagania dotyczące produktu są przechwytywane w dokumencie specyfikacji wymagań oprogramowania o nazwie „Srs".

2. Projektowanie

W ramach następnej fazy zostaną podniesione wszystkie informacje o wymaganiach, analizach i projektowaniu projektu oprogramowania. W tej fazie wkład i wymagania klientów są łączone. Faza projektowa obejmuje następujące aspekty:

• Architektura: dostarcza informacji o językach programowania i standardach branżowych.
• Interfejs użytkownika: Wskazuje, w jaki sposób klienci będą wchodzić w interakcje z oprogramowaniem.
• Platformy: określa, jakie platformy będą wykonywać oprogramowanie.
• Programowanie: obejmuje język programowania, rozwiązywanie problemów i wykonywanie zadań.
• Bezpieczeństwo: podaje szczegóły dotyczące środków bezpieczeństwa aplikacji.

3. Realizacja

Rozwój i programowanie rozpoczynają się w tej fazie SDLC. Pisanie kodu jest pierwszym krokiem we wdrażaniu projektu. Podczas opracowywania i wdrażania kodu programiści muszą przestrzegać wytycznych kodowania dostarczonych przez ich zarządzanie. Kod jest opracowywany i wdrażany przy użyciu różnych narzędzi programistycznych, takich jak kompilatorzy, tłumacze i debuggery.

4. Testowanie

Kod jest testowany według wymagań po wygenerowaniu, aby upewnić się, że spełnia potrzeby zaspokajane w pierwszej fazie. W tej fazie przeprowadzane są testy, takie jak:

5. Zastosowanie

Oprogramowanie można wdrożyć podczas przetestowania i nie zgłoszono żadnych błędów ani błędów. W niektórych przypadkach oprogramowanie może zostać wydane bez żadnych zmian w segmencie obiektów, podczas gdy w innych przypadkach może zostać wydane z ulepszeniami. Konserwacja oprogramowania rozpoczyna się po jego wdrożeniu.

6. Konserwacja

Korzystając z opracowanych systemów, klient ostatecznie napotka rzeczywiste problemy i wymaga konserwacji. Na razie konserwacja odnosi się do utrzymania opracowanego produktu.

Plusy i wady SDLC

Plusy i wady SDLC podano poniżej.

Profesjonaliści

Korzystanie z modelu SDLC ma wiele zalet dla zespołów programistycznych, w tym:

• Koszty rozwoju oprogramowania można zmniejszyć.
• Organizacja może poprawić jakość swojego oprogramowania.
• Można osiągnąć szybszy harmonogram rozwoju.
• Daj programistom zrozumienie tego, czym jest produkt i jego cel.
• Wczesne fazy rozwoju powinny pozwolić na wkład wszystkich zainteresowanych stron.

Cons

Niektóre wady cyklu życia programistycznego podano poniżej:

• Proces wymaga dużych wysiłków, ale niskiej elastyczności.

• Departamenty nie są w stanie być w kontakcie i korporacyjnie produktywnie, jak w przypadku przestrzegania SDLC, nie można przejść do następnej fazy, dopóki poprzedni.

Teraz sprawdźmy niektóre z rozszerzeń tradycyjnego modelu SDLC.

Modele SDLC

Wiele modeli cyklu życia rozwoju oprogramowania zostało zaprojektowanych na etapach programowania oprogramowania, znanego również jako „Modele procesów tworzenia oprogramowania". Aby zapewnić sukces w tworzeniu oprogramowania, każdy model procesu jest zgodny z własnym zestawem faz.

Niektóre modele SDLC to:

• Model wodospadu
• Model V
• Model iteracyjny
• Model zwinny

1. Model wodospadu

W tworzeniu oprogramowania model Waterfall SDLC jest standardowym modelem, który jest najczęściej używany. Po zakończeniu każdej fazy projekt przechodzi do następnego. Modele wodospadu mają tę zaletę, że ocena każdej fazy pod kątem ciągłości i wykonalności przed pójściem do przodu. Przed przejściem do następnego kroku wszystkie poprzednie kroki muszą zostać zakończone. Dlatego postęp jest ograniczony.

2. Model V

Model V został również nazwany modelem weryfikacji lub sprawdzania poprawności. Ten model wymaga, aby każda faza SDLC musiała zostać spełniona przed przejściem do następnej. Podobnie do modelu wodospadu, jest on następuje sekwencyjny proces projektowania. Jednak równolegle do każdego etapu rozwoju produktu odbędą się testy.

3. Model iteracyjny

Na początku procedury rozwoju wdrażany jest podzbiór wymagań oprogramowania i realizowany jest dalszy iteracyjnie do całego systemu. Projekt jest modyfikowany na każdej iteracji i dodaje się możliwości funkcjonalne. Zasadniczo ten model obejmuje iterowanie i stopniowo opracowywanie systemu z czasem.

4. Model zwinny

Agile SDLC umożliwia szybkie dostarczanie oprogramowania, jednocześnie koncentrując się na zadowoleniu klientów i możliwości dostosowania procesu. Małe przyrostowe kompilacje są częścią metod zwinnych i istnieją iteracje związane z tymi kompilacjami, które mogą być od trzech do czterech iteracji na projekt. Zespoły międzyfunkcyjne są również zaangażowane w każdą iterację, pracując nad różnymi zadaniami, w tym:

• Planowanie
• Zbieranie wymagań
• Projektowanie
• Kodowanie
• Testów jednostkowych
• Testy akceptacyjne

Klienci i ważni interesariusze są pokazywane produkt działający na końcu każdej iteracji.

Wniosek

SDLC określa, jak idzie proces tworzenia oprogramowania i gdzie wymagana jest ulepszenie. Koncentruje się na analizowaniu i ulepszaniu procesu tworzenia oprogramowania, podobnie jak wiele innych procesów biznesowych. Integracja codziennego kodowania z zarządzaniem produkcją zapewnia skalowalny widok projektu. Na tym blogu szczegółowo wyjaśniliśmy ramy SDLC, wraz z jego znaczeniem, pracą, zaletami i wadami oraz innymi modelami SDLC.