Usuń znaki specjalne z Python String

Istnieje wiele przypadków, w których masz błędy podczas kodowania z powodu użycia niektórych znaków specjalnych w kodzie. Może to być spowodowane użyciem tych znaków specjalnych w ciągu ciąży i instrukcji kodu (w przypadku użycia niewłaściwych znaków specjalnych). Myślimy więc o wdrożeniu artykułu na temat usunięcia tych specjalnych znaków typu z wartości zmiennej typu ciąg podczas pracy w środowisku Python. Więc zacznijmy od otwarcia skorupy.

Przykład 1: dołącz () z iSalnum ()

Aby utworzyć kod, potrzebujesz pliku Pythona. Spróbuj utworzyć jeden z poleceniem „dotyk” w skorupce. Nazwa pliku musi zawierać z nim rozszerzenie Pythona. Po utworzeniu pliku typu Pythona otwórz go w ramach jakiegoś edytora. Możesz skorzystać z dowolnego wbudowanego edytora i.e vim, nano i edytor tekstu. Mamy tutaj redaktor GNU Nano. Więc szybko otwórzmy to, jak pokazano poniżej.

$ Touch Usuń.py
$ nano usuń.py

Plik został pomyślnie otwarty w edytorze. Dodał ścieżkę wspierającą Python, aby była wykonywalna. Zainicjowaliśmy długą zmienną typu ciągów V1 z niektórymi specjalnymi i normalnymi znakami. Instrukcja drukowania została tutaj używana do wyświetlania tej zmiennej wartości typu ciągów na powładzie, takiej jak jest.

Następnie zastosowaliśmy metodę „isalnum ()”, aby uzyskać tylko proste znaki z tego ciągu i ignorować znaki specjalne. Wszystkie normalne znaki zostaną połączone, aby zapisać się w zmiennej V2 za pomocą metody „dołącz ()”. Nowo zaktualizowany ciąg zostałby wyświetlony na powładzie za pomocą instrukcji drukowania.

#!/usr/bin/python3
v1 = „Hello! To jest@anixample ciąg: ”;
print („oryginalny ciąg:”, v1);
v2 = ".Dołącz (char w v1, jeśli char.isalnum ())
print („zaktualizowany ciąg:”, v2);

Po uruchomieniu tego pliku z słowem kluczowym Python3 mamy oryginalny ciąg z znakami specjalnymi i zaktualizowany ciąg bez żadnych znaków specjalnych.

$ Python3 Usuń.py

Przykład 2: dołącz () z filtrem ()

Skorzystajmy po prostu z metody łączenia. Otwórz ten sam plik i zainicjuj ciąg z normalnymi znakami i znakami specjalnymi. Oryginalny ciąg zostanie wyświetlony najpierw. Używamy metody łączenia z funkcją Filter () na zmiennej String V1, aby odfiltrować znaki. Metoda „isalnum ()” została użyta do zbierania tylko normalnych znaków ze zmiennej V1. Zaktualizowany ciąg został wydrukowany.

#!/usr/bin/python3
v1 = „Hello! To jest@anixample ciąg: ”;
print („oryginalny ciąg:”, v1);
v2 = ".dołącz (Filter (Str.isalnum, v1))
print („zaktualizowany ciąg:”, v2);

Wynik jest taki sam, jak w powyższym przykładzie, stosując tę ​​prostą metodę.

$ Python3 Usuń.py

Zaktualizujmy jeszcze raz kod. Użyliśmy długiego ciągu ze wszystkimi znakami specjalnymi na naszej klawiaturze. Ta sama funkcja połączenia (), filtr () i isalnum () jest ponownie używana. Instrukcje wydruku zostały użyte do wyświetlania oryginalnego ciągu i zaktualizowanego ciągu bez żadnych znaków specjalnych na powładzie.

#!/usr/bin/python3
v1 = „a!B#c $ d%e^f & g*h (i) j_k ~ l'm/n?o.p> q 'r] s [t u v = w+x-y \ z ”;
print („oryginalny ciąg:”, v1);
v2 = ".dołącz (Filter (Str.isalnum, v1))
print („zaktualizowany ciąg:”, v2);

W zamian mamy najpierw oryginalny długi ciąg z znakami specjalnymi, a następnie zaktualizowany ciąg nie mający żadnych znaków specjalnych i.mi. Tylko znaki w ciągu.

$ Python3 Usuń.py

Przykład 3: pakiet „re” z metodą „sub”

Skorzystajmy z funkcji „sub” Usuń i.mi. Pakiet Pythona „Re” do usuwania znaków specjalnych. Tak więc najpierw zaimportuj pakiet „RE” w kodzie. Zainicjuj ciąg i wyświetlacz za pomocą instrukcji PRINT. Metoda „sub ()” jest używana z flagą „R” w celu usunięcia wszystkich znaków specjalnych z łańcucha, z wyjątkiem określonych i zaktualizowany ciąg.

#!/usr/bin/python3
Import re
v1 = „Hello! To jest@anixample%ciąg: ”;
print („oryginalny ciąg:”, v1);
v2 = re.sub (r ”[^a-za-z0-9]”, „”, v1)
print („zaktualizowany ciąg:”, v2);

W rezultacie mamy oryginalny ciąg i zaktualizowany.

$ Python3 Usuń.py

Wniosek

Ten przewodnik zawiera implementację użycia różnych metod do usuwania znaków specjalnych z niektórych wartości ciągu. Do jej osiągnięcia użyliśmy pakietu „re”, łączenia (), filtra () i isalnum ().