Python Set Method IssubSet
Jaka jest funkcja issubset () w Python?
Aby ustalić, czy wszystkie elementy zestawu są zawarte w dostarczonym zestawie, można użyć funkcji Python issubSet (). Jeśli każdy wpis zbioru istnieje również w drugim zestawie (z którego porównujemy elementy), zwraca prawdę; W przeciwnym razie zwraca fałsz. Ta metoda akceptuje iterowalne typy listy, krotki, słownik, zestaw i ciąg jako argumenty. Jeśli typowy typ inny niż zestaw jest używany jako argument, najpierw zmienia iterabalny obiekt na obiekt zestawu przed ustaleniem, czy wszystkie elementy iterable są zawarte w zbiorze, w którym nazywana jest metoda issubset ().
Składnia: ustawić.issubSet („Iterable”)
Gdzie,
Iterable: Zestaw/iteracyjny, który należy użyć do porównywania elementów tego zestawu z.
Powrót: Zestaw funkcji.issubSet () zwraca logikę wskazującą, czy zestaw, na którym zastosowano funkcję, jest podzbiorem zestawu określonego jako argument.
Jak możemy użyć funkcji issubset () w Python?
Istnieją dwie proste i łatwe metody sprawdzania, czy zestaw jest podzbiorem w Python. Pierwszą metodą jest użycie funkcji issubset (), a druga metoda jest przy użyciu operatora podzbioru „<=”. However, we will demonstrate the working and use of the first method only in this tutorial. Check the below examples to understand how the presence of a subset is identified in python's sets.
Przykład 1: Korzystanie z funkcji ISSUBSET () na zestawach liczb całkowitych
Rozpoczniemy ten przykład od tworzenia naszych zestawów numerycznych/liczb całkowitych (składających się z liczbowych wpisów danych).
Trzy zestawy, ja.mi., „A”, „B” i „C” zostały utworzone przechowywanie elementów (1, 5, 6, 8, 9, 4, 3), (1, 3, 5, 9) i (3, 6 , Odpowiednio 8, 2, 5). Teraz ustalimy, czy zestaw „B” jest podzbiorem zestawu „A”.
Zastosowaliśmy funkcję na zestawie B, a ustawiliśmy A jest przekazywany jako argument wewnątrz funkcji issubset (). Jak zauważysz, że wszystkie elementy zestawu B, i.mi., 1, 3, 5 i 9, istnieją również w zestawie a. Tak więc, po porównaniu elementów zestawu B z elementem zestawu A, funkcja zwróciła wyjście „True”. Teraz zastosujemy funkcję na zestawie C i ponownie sprawdzimy z elementów zestawu A za pomocą funkcji issubSet ().
Funkcja zwróciła false, wskazując, że C nie jest podzbiorem. Możesz także zauważyć, że element „2” nie jest powszechny w zestawach A i C.
Przykład 2: Korzystanie z funkcji issubSet () na zestawach ciągów
Widzieliśmy, jak sprawdzić, czy zestaw jest podzbiorem, gdy mamy zestawy liczb całkowitych. Teraz sprawdzimy podzbiór z zestawów ciągów. Aby użyć funkcji issubSet (), musimy najpierw utworzyć nasze zestawy ciągów.
Trzy zestawy X, Y i Z zostały utworzone z wartościami ciągów („C”, „A”, „R”, „G”, „Q”, „C”, „Z”), („A”, „D”, „R”, „F”, „C”) i („Q”, „Z”, „C”, „A”, „G”). Teraz zastosujemy funkcję issubSet () na zestawie y, a x zostanie przekazany jako argument funkcji ISSUBSET ().
Funkcja ustaliła, że y nie jest podzbiorem zestawu x, ponieważ elementy „d” i „f” nie są obecne w zestawie x. Teraz sprawdźmy zestaw Z.
Funkcja zwróciła „true”, ponieważ wszystkie elementy Z są również obecne w zestawie x.
Wykazano, jak ustalić, czy dany zestaw jest podzbiorem innego zestawu. Zastosujemy teraz metodę IssubSet () z różnymi iteracjami jako argumenty, takie jak słownik, lista i krotność.
Przykład 3: Korzystanie z funkcji ISSUBSET () z Python Dict jako argument
W słownikach dane są przechowywane w formie klucza: Pary wartości. Jest to kolekcja unikalnych, modyfikowanych i uporządkowanych przedmiotów. Stwórzmy nasz słownik Pythona i set jako pierwszy.
Stworzyliśmy słownik Pythona z parami: „A”: 12, „Q”: 22, „T”: 53, „W”: 14, „B”: 6, „I”: 4). Utworzyliśmy również dwa zestawy „SET1” i „SET2” z wartościami danych (45, 3, 22, 14, 4, 6) i (14, 12, 22, 6). Po pierwsze, sprawdzimy, czy set1 jest podzbiorem słownika d.
Zestaw „set1” nie jest podzbiorem słownika „D”; Właśnie dlatego funkcja zwróciła fałsz. Teraz sprawdzimy „set2”.
Otrzymujemy dane wyjściowe jako prawdziwe, ponieważ zestaw „set2” jest podzbiorem słownika d.
Przykład 4: Korzystanie z funkcji issubset () z listą Python jako argumentu
Teraz sprawdzimy zestaw, czy jest to podzbiór danej listy Python, czy nie. Najpierw utworzymy naszą listę i zestawy, na których możemy użyć funkcji issubSet ().
Najpierw utworzyliśmy obiekt listy „L” z elementami danych („Q”, „W”, „E”, „R”, „T”, „Y”). Ponadto dwa zestawy „S1” i „S2” są tworzone za pomocą wpisów danych („Q”, „T”, „R”, „Y”) i („W”, „R”, „E”, „I”, „I ”) Odpowiednio. Teraz sprawdzimy, czy S1 jest podzbiorem listy „L”.
Każdy wpis danych, który jest przechowywany w zestawie „S1”, jest również obecny na liście „L”, więc wyjście jest prawdziwe. Teraz sprawdźmy zestaw „S2”.
Można zauważyć, że zestaw „S2” zawiera element „I”, który nie jest obecny na liście „L”, więc S2 nie jest podzbiorem listy „L”.
Przykład 5: Korzystanie z funkcji ISSUBSET () z Python Tuple jako argument
Widziałeś, jak użyliśmy słownika i listy jako argumentu funkcji issubset (). Teraz w tym przykładzie użyjemy krotki Pythona jako argumentu dla funkcji i sprawdzimy, czy zestaw jest podzbiorem danego krotki, czy nie.
Stworzyliśmy krotki „R” z wartościami danych (2, 4, 6, 8, 10, 12). Stworzyliśmy również zestawy „x” i „y” z wartościami danych (odpowiednio 6, 2, 14, 4) i (12, 10, 8, 6). Teraz sprawdzimy, czy zestaw „x” jest podzbiorem krotki „t”.
Funkcja zwróciła fałsz; stąd zestaw „x” nie jest podzbiorem krotki „t”. Teraz sprawdźmy zestaw „Y”.
Zestaw „Y” jest podzbiorem krotki „T”.
Wniosek
W tym artykule próbowaliśmy wyjaśnić, jakie są rozłączne zestawy i jak użyć metody IssubSet () Pythona, aby sprawdzić, czy zestaw jest rozłączny, czy nie. Możesz teraz samodzielnie zastosować funkcję IssubSet () po przejściu przez ten samouczek. W przykładach tego samouczka praktycznie zilustrowaliśmy, jak korzystać z funkcji Pythona issubSet (), aby ustalić, czy zestaw jest podzbiorem danego zestawu, słownika, listy lub krotki.