Jak używać enum w języku c

Domyślna wartość enumeration_constant_element-1 wynosi 0, wartość enumeration_constant_element-2 wynosi 1, wartość enumeration_constant_element-3 wynosi 2, a wartość enumeration_constant_element-n wynosi (n-1).

Głębokie zanurzenie się w enum

Teraz, ponieważ znamy składnię, aby zdefiniować typ wyliczenia, spójrzmy na przykład:

Słowo kluczowe „enum” musi być zawsze używane do zdefiniowania typu wyliczenia. Tak więc, gdy chcesz zdefiniować typ wyliczenia, musisz wcześniej użyć słowa kluczowego „enum” . Po słowie kluczowym „enum” musisz użyć prawidłowego identyfikatora do zdefiniowania .

W powyższym przykładzie kompilator przypisuje IO_ERROR do wartości całkowej: 0, Disk_error do wartości całkowej: 1 i Network_error do wartości całkowej: 2. Domyślnie pierwsza element wyliczania jest zawsze przypisywany wartość 0, następne element enum jest przypisany wartość 1 i tak dalej.

To domyślne zachowanie można zmienić, jeśli to konieczne, jawnie przypisując stałą wartość całkową, w następujący sposób:

W takim przypadku IO_ERROR jest wyraźnie przypisany do wartości 2 przez programista, dysk_error jest przypisywany do wartości 3 przez kompilatora, Network_error jest wyraźnie przypisany do wartości 8 przez programista, a print_error jest przypisany do następnego integralna wartość poprzedniego elementu enum Network_error (i.mi., 9) przez kompilator.

Więc teraz rozumiesz, jak zdefiniować typ wyliczenia zdefiniowanego przez użytkownika w C. Czy można zadeklarować zmienną typu enum (ponieważ możemy zadeklarować zmienną typu liczb całkowitych)? Tak to jest! Możesz zadeklarować zmienną enum w następujący sposób:

Ponownie „enum” jest tutaj słowem kluczowym, „błąd” jest typem enum, a „hw_error” jest zmienną enum.

Przyjrzymy się teraz następującym przykładom, aby zrozumieć różne zastosowania enum:

• Przykład 1: Domyślne użycie definicji enum
• Przykład 2: Użycie definicji niestandardowej enum
• Przykład 3: Definicja enum za pomocą stałego wyrażenia
• Przykład 4: Zakres wyliczania

Przykład 1: Domyślne użycie definicji enum

W tym przykładzie dowiesz się, jak zdefiniować typ wyliczenia z domyślnymi wartościami stałymi. Kompilator zajmie się przypisaniem wartości domyślnych do elementów enum. Poniżej zobaczysz przykładowy program i odpowiednie wyjście.

Przykład 2: Użycie definicji niestandardowej enum

W tym przykładzie dowiesz się, jak zdefiniować typ wyliczenia z niestandardową wartością stałą. Ponadto ten przykład pomoże ci zrozumieć, w jaki sposób inicjalizacja stałych niestandardowych można wykonać w dowolnej losowej kolejności. W tym przykładzie wyraźnie zdefiniowaliśmy stałą wartość dla 1^St i 3^{r & D} Enum Elements (i.mi., Odpowiednio io_error i network_error), ale pominęliśmy wyraźną inicjalizację dla 2^Nd i 4^th elementy. Obecnie obowiązkiem kompilatora przypisanie wartości domyślnych do 2^Nd i 4^th Enum Elements (i.mi., Odpowiednio dysk_error i print_error). Disk_error zostanie przypisany do wartości 3, a print_error zostanie przypisany do wartości 9. Poniżej zobaczysz przykładowy program i wyjście.

Przykład 3: Definicja enum za pomocą stałego wyrażenia

W tym przykładzie dowiesz się, jak używać stałego wyrażenia, aby zdefiniować stałą wartość dla elementów enum.

Przykład 4: Zakres wyliczania

W tym przykładzie dowiesz się, jak działa reguła zasięgu dla enum. Makro (#Define) mogło być użyte do zdefiniowania stałej zamiast wyliczania, ale reguła zasięgu nie działa dla makro.

Porównanie enum i makro

Wniosek

Program enum w C można uznać za opcjonalną metodę dla samodzielnych programów lub projektów o małych rozmiarach, ponieważ programiści zawsze mogą używać makro zamiast enum. Jednak doświadczeni programiści zwykle używają enum ponad makro do dużych projektów tworzenia oprogramowania. Pomaga to w pisaniu czystych i czytelnych programów.