W środowisku Bash konstruujemy alias dla zestawu plików. Alije można uczynić bardziej programowym i wszechstronnym za pomocą funkcji BASH, zmiennych itp. Bash Alias to metoda tworzenia kilku poleceń skrótów dla wielu i powtarzających się operacji. Tutaj omówimy sposób na utworzenie pseudonimu bash z argumentami i parametrami. Niestety istnieją pewne przypadki, gdy alias nie akceptuje parametrów ani argumentów. Możemy jednak wykorzystać funkcje do akceptowania parametrów i argumentów podczas wykonywania poleceń alias. Używamy aliasów i funkcji BASH, aby bardziej efektywnie używać wiersza poleceń.
Tworzenie aliasu bash
Mamy już kilka predefiniowanych aliasów. Podając polecenie alias bez żadnego parametru wyświetlane wszystkie aliasy, które są już ustawione w naszym systemie. Otworzyliśmy poniższy terminal i określiliśmy go za pomocą następującego polecenia:
$ aliasSkonfigurowany alias w naszym systemie jest pobierany po uruchomieniu tego konkretnego polecenia. Zauważ, że u góry listy jest alarmowy alias. Następnie dla rodziny poleceń GREP dostępnych jest kilka aliasów, która wyświetla informacje o kolorze. Następnie mamy różne pseudonim dla polecenia „LS”. Jeśli powstanie niestandardowe pseudonim, pojawi się również na liście.
Skonfigurowaliśmy alias naszego systemu. Teraz musimy utworzyć niestandardowe alias, który jest bardzo prosty w Linux. Korzystając z poniższej struktury, możemy zdefiniować aliasy w wierszu poleceń.
$ alias myTest = "ls -l"Słowo kluczowe alias służy do deklarowania nowej nazwy aliasu. Podobnie jak w powyższym poleceniu alias, nazwaliśmy pseudonim „testem”. Następnie określiliśmy polecenie do aliasu obserwowanego przez równe znak. Poleceniem aliasu tutaj jest „LS -L”, który wymienia wszystkie katalogi i pliki w naszym systemie, w tym ukryte.
Bash alias akceptujący argumenty
Stworzyliśmy pseudonim „MyTest” ze strukturą pseudonimu. Teraz przekazamy argument do tego pseudonimu. Domyślnie alias może zaakceptować argumenty. Poniższe polecenie przekazuje argument do wyżej wymyślonego pseudonimu „MyTest”. Argumentem jest obecny katalog „/”.
$ MyTest /Po utworzeniu aliasu na terminalu, wykonaliśmy pseudonim akceptujące polecenie argumentu, które wymieniono wszystkie katalogi powiązane z naszymi aliasami.
Alias może również przyjmować wiele argumentów na raz. Miejmy następujące polecenie, w którym dostarczyliśmy katalog „domowy” i katalog „root” jako argument do pseudonimu „MyTest”.
$ MyTest /Home /RootDane wyjściowe powyższego aliasu akceptujące wiele argumentów wyświetlało wyniki w terminalu.
Bash alias akceptujący parametry
Czasami napotykamy sytuację, w której alias nie akceptuje więcej niż jeden argument i parametr. W tym celu wykorzystaliśmy funkcje BASH, aby zaakceptować różne argumenty i parametry. Tutaj stosujemy podstawową funkcję BASH, która ustanowi katalog i pozwoli użytkownikom wprowadzać go bez użycia poleceń MKDIR.
Newmkcd ()„NewMKCD” to nazwa funkcji bash, w której przekazaliśmy parametry „1 USD” i „2 USD”. Możemy wstawić więcej argumentów zgodnie z naszym wyborem. Zależy od tego, gdzie parametr jest umieszczony po nazwie funkcji bash. Należy zauważyć, że nazwa funkcji zastrzeżonej bash będzie przechowywana w zmiennej 0 USD. I operator „&&” jest wykorzystywany między tymi parametrami, aby sprawdzić, czy jeśli pierwszy parametr zostanie przeprowadzony pomyślnie, tylko drugi parametr jest wykonywany. Ponadto ta deska „-” zapewnia, że nie ma więcej parametrów w funkcji. Teraz, gdy stworzyliśmy funkcję bash, nowy katalog można łatwo wykonać i przenieść do tego katalogu.
Bash alias akceptujący parametry w .Bashrc
Plik
Funkcje powłoki bash można zdefiniować w „.Plik bashrc ”, jednak często lepiej jest umieścić je we własnym pliku definicji. . Plik bashrc znajduje się w katalogu domowym naszego systemu. Po otwarciu interaktywnej powłoki, ten plik jest odczytany, a jego argumenty są przeprowadzane. Musimy otworzyć terminal i wkleić poniższe polecenie.
$ gedit .BashrcGdy powyższe polecenie jest uruchamiane w skorupce, zaczyna „.plik bashrc ”w systemie. Tam widzimy, że różne alias są już zdefiniowane. Musimy przewinąć plik do momentu osiągnięcia poniższej sekcji.
Wszystko, co musimy zrobić, to skopiować tę sekcję „Bash_aliases”, naciskając Ctrl+C, a następnie wkleić tę sekcję na tę samą „.plik bashrc ”. Następnie przypisaliśmy nową nazwę „bash_myfunctions” do „bash_aliases”, jak pokazano w następującym skrypcie snap. Następnie zapisuje te zmiany i zamyka „.plik bashrc ”.
Ponadto utworzyliśmy plik Bash_MyFunction, używając polecenia dotykowego w terminalu do edycji i dodania definicji funkcji.
$ Touch .Bash_MyFunctions.Plik bash_myfunctions jest tworzony tutaj. Teraz uruchomiliśmy go, określając następujące polecenie na powładzie.
$ gedit .Bash_functionsW pliku zdefiniowaliśmy następującą funkcję powłoki bash, która akceptuje argumenty i parametry.
funkcja up ()Tutaj zaczęliśmy od słowa kluczowego „funkcja” i ustawiliśmy nazwę funkcji „up ()”. Funkcja up () akceptuje tylko jeden cyfrowy parametr wiersza poleceń. Następnie zadeklarowaliśmy zmienne „poziomy”, które są ustawione za pierwszym parametrem „1 USD”. „1 USD” służy jako pierwszy parametr wiersza poleceń i wskazuje liczbę dostarczoną przez użytkownika. Następnie wdrożyliśmy warunek „while”, który porównuje wartość „poziomów $” jest większa niż zero lub dodatnia. While pętla zawierała dalej polecenie „CD…”, aby zwiększyć poziom w drzewie katalogu. Dalej, jest polecenie „poziomy = $ (($ poziomy-1))”. To wyrażenie ustawia wartość poziomu, który jest mniejszy niż wartość bieżąca.
Jeśli poziom jest „0” lub większy niż „0”, pętla działa ponownie. A jeśli wartość „poziomu $” nie jest większa niż zero i ma wartość ujemną, to pętla kończy się tutaj. Zapisaliśmy plik i uruchomiliśmy polecenie podane poniżej.
$… BashrcPolecenie „… Bashrc” odczytuje plik „Bash_MyFunctions” po wykonaniu w terminalu. Teraz daliśmy określony punkt w drzewie katalogu, a następnie zużyliśmy „2”, aby wrócić do punktu „wyższego”.
Wniosek
Przewodnik polega na tym, jak utworzyć alias bash z argumentami i parametrami. Zbadaliśmy sposób, w jaki prowadzi nas do przekazania argumentów i parametrów do pseudonimu bash. Zaczęliśmy od stworzenia pseudonimu bash, a następnie uruchamiamy polecenie skrótów, aby przekazać pojedyncze i wiele argumentów w pseudonimie. Następnie dostarczyliśmy inny sposób, który jest funkcją BASH, aby przekazać argumenty i parametry do aliasu. Zapoznaliśmy się ze składnią powłoki Bash do tworzenia aliasów i rozpoznawani scenariusze, w których chcemy parametryzować aliasy za pomocą funkcji bash.