Tryby otwierające plik w C
Na początku zobaczymy przykład programowania, w jaki sposób obsługi plików można wykonać w języku C.
Przykład programowania 1
Na początku zobaczymy przykład programowania, w jaki sposób obsługi plików można wykonać w języku C.
#włączaćint main ()
int i;
Plik *fp;
char S [100];
fp = fopen ("f1.txt "," w "); // tryb otwierania pliku.
if (fp == null)
printf („plik nie może otworzyć. ");
wyjście (1);
printf („wprowadź ciąg:”);
dostaje (s); // Ciąg wchodzący przez użytkownika.
dla (i = 0; i
fputc (s [i], fp); // drukuje każdy ciąg.
fclose (FP); // plik jest zamknięty.
powrót 0;
Wyjście
Wyjaśnienie
Tutaj wyjaśniamy ten konkretny program za pomocą schematu. Tutaj możemy pokazać, w jaki sposób plik jest przesyłany i ładowany oraz obsługiwane w pamięci.
Schemat: Obsługa plików
Jeśli chcemy napisać coś w pliku, ten plik istnieje w nazwie dysku twardego F1.tekst; Następnie musimy otworzyć plik przez fopen (); tworzy obraz pliku F1 w pamięci RAM, który nazywa się buforem. Jest to miejsce pośrednie, w którym piszemy, gdy bufor jest pełny; idzie do automatycznego na dysku twardym. Jeśli bufor nie jest pełny, fclose () przenieś nasz plik na dysku twardym.
Teraz omawiamy różne rodzaje trybów dostępnych w języku C.
Tryby otwierające plik
| Tryb | Oznaczający | Opis |
| R | Czytać | Tylko czytanie możliwe. Nie, utwórz plik, jeśli nie istnieje. |
| w | Pisać | Możliwe jest tylko pisanie. Utwórz plik, jeśli nie istnieje; W przeciwnym razie usuń starą zawartość pliku i otwórz pusty plik. |
| A | Dodać | Możliwe jest tylko pisanie. Utwórz plik; Jeśli nie istnieje, w przeciwnym razie otwórz plik i zapisz z końca pliku. (Nie usuwaj starej treści). |
| R+ | Czytanie + pisanie | Czytanie i pisanie są możliwe. Utwórz plik, jeśli nie istnieje, zastępowanie istniejących danych. Używane do modyfikowania treści. |
| w+ | Czytanie + pisanie | Czytanie i pisanie są możliwe. Utwórz plik, jeśli nie istnieje. Usuń starą treść. |
| A+ | Czytanie + dołączanie | Czytanie i pisanie są możliwe. Utwórz plik, jeśli nie istnieje. Dodaj treść na końcu pliku. |
Przykład programowania 2
Ten przykład programowania pokazuje, jak plik jest otwarty w trybie odczytu.
#włączaćint main ()
Plik *fp;
fp = fopen („myfile.DAT ",„ R ”); // Tryb otwierania pliku.
if (fp == null)
printf („plik nie można otworzyć. ");
powrót 0;
Wyjście
Wyjaśnienie
Tutaj otwieramy plik „Myfile.DAT ”w trybie„ R ”. Jak wiem z tabeli trybu otwierania pliku, jeśli otworzymy plik w trybie odczytu, plik musi istnieć. W przeciwnym razie wystąpił błąd. W tym programie „myfile.DAT ”istnieje. W tym celu ten plik zostanie otwarty, a my odczytujemy wiersz z tego pliku.
Przykład programowania 3
Ten przykład programowania pokazuje nam, jak plik jest otwarty w trybie zapisu.
#włączać#włączać
int main ()
int n;
Plik *fp;
fp = fopen („Napisz.txt "," w "); // tryb otwierania pliku.
if (fp == null)
printf („nie znaleziono pliku!! ");
wyjście (1);
n = 2351;
fprintf (FP, „%D”, N); // zastosowania funkcji fprintf ().
fclose (FP); // plik jest zamknięty.
powrót 0;
Wyjście
Wyjaśnienie
Tutaj otwieramy plik o nazwie „Napisz.txt ”w trybie„ W ”. Jak wiem z tabeli trybu otwierania pliku, pisanie jest możliwe tylko wtedy, gdy otworzymy plik w trybie zapisu. Jeśli plik nie istnieje, ten tryb otwiera nowy plik, a pisanie jest możliwe w tym pliku. W tym trybie usuń całą starą zawartość pliku.
Przykład programowania 4
Ten przykład programowania pokazuje nam, w jaki sposób plik jest otwarty w trybie dodatkowym.
#włączać#włączać
int main ()
Plik *fp;
Char St [100];
fp = fopen („Dane.txt "," a "); // tryb otwierania pliku.
printf („Wprowadź wiadomość:”);
gets (st);
fprintf (FP, „%S”, ST);
printf („Twoja wiadomość jest dołączona do pliku. ");
fclose (FP); // Zamknij plik.
powrót 0;
Wyjście
Wyjaśnienie
Tutaj otwieramy plik o nazwie „Dane.txt ”w trybie„ a ”. Jak wiem z tabeli trybu otwierania pliku, pisanie jest możliwe tylko wtedy, gdy otworzymy plik w trybie dodatkowym. Jeśli plik nie istnieje, ten tryb otwiera nowy plik, a pisanie jest możliwe w tym pliku. W tym trybie nie usuwaj starej treści.
Przykład programowania 5
Ten przykład programowania pokazuje, jak plik jest otwarty w trybie „R+”. „R +” oznacza czytanie + pisanie.
#włączać#włączać
int main ()
Plik * fp;
Char Chr;
fp = fopen („Dane.txt ",„ r+ ”); // tryb otwierania pliku.
if (fp == null)
printf („plik nie można otworzyć”);
wyjście (1);
fputs („enter”, fp);
fputs („modyfikuj”, fp);
fclose (FP); // Zamknij plik.
return0;
Wyjście
Wyjaśnienie
Tutaj otwieramy plik o nazwie „Dane.txt ”w trybie„ r+”. Jak wiem z tabeli trybu otwierania pliku, jeśli otworzymy plik w trybie czytania + pisania, utwórz plik, jeśli plik nie istnieje. Zastępuje istniejące dane. Ten tryb służy do modyfikacji zawartości danych.
Przykład programowania 6
Ten przykład programowania pokazuje, jak plik jest otwarty w trybie „W+”. „W +” oznacza, że czytanie + pisanie jest możliwe w pliku.
#włączać#włączać
int main ()
Plik * fp;
fp = fopen („myfile.txt ",„ w+ ”); // tryb otwierania pliku.
fprintf (FP, „ %s %s %s %d”, „hello”, „studenci”, „z”, 2004);
fclose (FP); // Zamknij plik.
powrót 0;
Wyjście
Wyjaśnienie
Tutaj otwieramy plik „Myfile.txt ”w trybie„ w+”. Jak wiem z tabeli trybu otwierania pliku, jeśli otworzymy plik w trybie czytania + pisania, utwórz plik, jeśli plik nie istnieje. Usuwa starą treść pliku.
Przykład programowania 7
Ten przykład programowania pokazuje, jak plik jest otwarty w trybie „A+”. „A +” oznacza, że czytanie + dołączenie jest możliwe w pliku.
#włączać#włączać
int main ()
Plik * fp;
Char Chr;
fp = fopen („myfile.txt ",„ a+ ”); // tryb otwierania pliku.
if (fp == null)
printf („plik nie istnieje”);
wyjście (1);
fputs („Dzień dobry”, FP);
Rewind (FP);
chwila ( !FeOF (FP))
chr = fgetc (FP);
printf („%C”, CHR);
fclose (FP); // Zamknij plik.
powrót 0;
Wyjście
Wyjaśnienie
Tutaj otwieramy plik „Myfile.txt ”w trybie„ a+”. Jak wiem z tabeli trybu otwierania pliku, jeśli otworzymy plik w trybie odczytu + dołączanie, utwórz plik, jeśli plik nie istnieje. Dołącza dane o treści na końcu pliku.
Wniosek
W języku C możemy zobaczyć różne typy trybów otwarcia plików. Każdy tryb otwarcia ma swoją własną funkcję i jest używany zgodnie z wymaganiami programu. Mechanizmy te pomagają programistom w wydajnym obsłudze plików.