Ceil C ++
Składnia funkcji CEIL w C++
Standardowa biblioteka domyślnie zawiera funkcję CEIL. CEIL ma składnię, która przypomina prostą funkcję. Aby funkcja CEIL zwróci najniższą możliwą wartość, która jest większa lub równa wartości parametrycznej, wartość parametru byłaby dostarczana w funkcji.
# int Ceil (int integer_value);Potrzebuje tylko jednej wartości parametru jako argumentu i wyświetla wartość liczb całkowitych. Obecność wielu funkcji ogólnie upraszcza rozwiązywanie różnych instrukcji problemów. Funkcja „CEIL” jest jedną z nich. Dodatkowo funkcja sufitu jest zwykle wykorzystywana w połączeniu z funkcją podłogi. Funkcje te dokładnie wyświetlają wartość całkowitą dla określonej liczby zmiennoprzecinkowej o jej dolnych i górnych wartościach.
Przykład 1
Jak już omówiliśmy powyżej, funkcja Ceil () jest napisana w pliku nagłówka „CMath” języka C ++. Wymaga jednej wartości, której wartość sufitu należy określić. Tylko podwójne, pływakowe lub długie podwójne powinny być używane jako typ danych zmiennej.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
float a;
int b;
Cout<<"Input any float integer: ";
cin >> a;
B = Ceil (a);
Cout<<"The ceil function returned the float value of a: "<
Zdefiniowaliśmy bibliotekę CMATH w sekcji nagłówka. Teraz możemy łatwo wykorzystać metodę CEIL w naszym skrypcie C ++. Główna metoda jest skonstruowana w miejscu, w którym zadeklarowaliśmy dwie zmienne jako „a” i „b” typu danych float i int int. Wartości zmiennej pływowej są pobierane od użytkownika za pośrednictwem polecenia CIN. Następnie zmienna „B” jest ustawiona metodą CEIL, która przyjmuje zmienną Int „A” jako argument. Wartość zwrócona z metody CEIL zostanie wydrukowana na podpowiedzi za pośrednictwem polecenia Cout.
W wyjściu, najpierw monit prosi użytkownika o wprowadzenie wartości zmiennoprzecinkowej. Użytkownik tutaj wprowadził wartość zmiennoprzecinka „4.9 ”. Następnie wyświetliśmy wartość zwróconą metodą CEIL, która jest większa niż dana wartość zmiennoprzecinka.
Przykład 2
Spójrzmy teraz na ilustrację wartości całkowitej w parametrze.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
int p;
int q;
Cout<<"Insert any integer value: ";
cin >> p;
q = Ceil (P);
Cout<<"The ceil function of the integer value of p: "<
Po włożeniu biblioteki CMATH do nagłówka, ustaliliśmy główny program. Wewnątrz int main () zadeklarowaliśmy zmienną „p” i „q” typu danych int. Polecenie CIN przyjmuje wartość wejściową od użytkownika. Następnie zdefiniowaliśmy funkcję CEIL, która przyjmuje parametr „P” i ustawia go w zmiennej „P”. w poleceniu cout; Musimy pobrać wartość sufitową „P”.
Tutaj użytkownik wprowadza wartość całkowitą „31”. Następnie ta wartość z metody CEIL pozostaje taka sama, ponieważ wprowadzamy wartość całkowitą.
Przykład 3
Jak wiemy, że gdy liczba jest dostarczana jako wejście, metoda Ceil () zwraca najniższą liczbę całkowitą, która może zostać zwrócona, która jest większa lub równa liczbie. Poza tym największa liczba całkowita, którą można zwrócić metodą podłogową (), jest mniejsza lub równa parametrowi przekazanym. Spójrzmy na przykład zarówno funkcji sufitowych, jak i podłogowych poniżej.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
pływaj u;
float v, w;
Cout<<"Enter any integer value: ";
cin >> u;
v = Ceil (u);
w = podłoga (u);
Cout<<"The ceil value of u: "<
Pierwsza zmienna jest definiowana jako „u”, a przypisany typ danych jest float. Następnie zdefiniowaliśmy dwie kolejne zmienne, „V” i „W”, z tego samego typu danych Float do przypisywania funkcji CEIL i. Następnie przyjmujemy wartość liczb całkowitą dla zmiennej „u” od użytkownika. Zmienna „u” jest przekazywana jako wejście wewnątrz metody sufitu i podłogi, które są wywoływane odpowiednio wewnątrz zmiennej „V” i „W”. Wartość z metody CEIL i podłogi będzie wyświetlana przez instrukcję Cout.
Użytkownik podaje wartość liczb całkowitą „99.9, ”, który jest zmieniany na najwyższą liczbę„ 100 ”metodą sufitu i niższą wartość„ 99 ”metodą podłogi, jak pokazano poniżej.
Przykład 4
Zamiast korzystać z float, używamy typu danych liczb całkowitych.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
int i;
Float J, K;
Cout<<"Enter any numeric value: ";
cin >> i;
j = Ceil (i);
k = podłoga (i);
Cout<<"The ceil method of i: "<
Tutaj utworzyliśmy zmienną „i” z typem danych int. Stworzyliśmy także kolejną zmienną, „j” i „k”, ale z typem danych pływakowych. Następnie użytkownik wprowadza liczbę, która będzie przechowywana w zmiennej „I”. Następnie wywołaliśmy metodę CEIL i podłogę i przypisaliśmy ją do zmiennych „J” i „K”. Metoda CEIL i podłogi przyjmuje „i” jako parametr. Wartość uzyskana z obu metod zostanie wydrukowana.
Ponieważ typ zmiennej „i” jest liczbą całkowitą, więc gdy użytkownik wprowadza wartość zmiennoprzecinkową. Obie metody zignorowały część dziesiętną i wyświetlały wartość liczb całkowitą.
Przykład 5
Teraz, zamiast korzystać z typu danych „INT”, możemy użyć „podwójnego”, aby zapewnić wartość sufitu dla wartości liczb całkowitych.
#włączać#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
Double R;
float s, t;
Cout<<"Enter any integer value: ";
cin >> r;
S = Ceil (R);
Cout<<"The ceil function value of r: "<
Zadeklarowaliśmy zmienną „R” z podwójnym typem danych i zmiennymi „S” i „T” z typem danych zmiennoprzecinkowych. Następnie przekazaliśmy zmienną „R” w metodzie CEIL, która przekonwertuje wartość na większą wartość.
Podwójna wartość jest wstawiana przez użytkownika, który jest następnie konwertowany na większą wartość, jak pokazano w SNAP.
Wniosek
Mamy metodę CEIL określoną w sposób opisany powyżej i skutecznie ją zaimplementowaliśmy za pomocą języka programowania C ++. Dodatkowo przyjrzeliśmy się pierwotnemu rozróżnieniu między metodami podłogi i sufitu oraz sposobem, w jaki kompilator określa dane wyjściowe w zależności od zastosowanych rodzajów danych, a także w niekorzystnych okolicznościach.