Dzisiaj zbadamy jedną z ważnych funkcji zaokrąglenia wartości całkowitej w języku programowania C ++. Dowiemy się, jak zaimplementujemy tę metodę zaokrąglania. Ale wcześniej rzućmy okiem na podstawy C ++, aby użytkownik nie pozostawił żadnej drugiej myśli.
C ++ to proceduralny i łatwy do zrozumienia język programowania zorientowany na obiekt, który oferuje programy jasną strukturę, która umożliwia ocenę kodu w ramach tego samego programu. Ale czasami istnieje złożony problem, który chcemy rozwiązać. W tym celu używamy wielu funkcji w C ++, aby podzielić złożony problem na mniejsze fragmenty, które są funkcjami, których użyliśmy w naszym programie. A dzisiaj studiujemy jedną z ważnych funkcji, jaką jest funkcja rint () w c++.
Wstęp
W C ++ funkcja rint () jest predefiniowaną funkcją, która dopełnia wartość do najbliższej wartości całkowitej. Aby zaokrąglić wartość wejściową, używamy bieżącego trybu zaokrąglania, którym jest tryb FESETROUND (). Aby zrozumieć i dowiedzieć się wyraźniej o funkcji rint (), kopnijmy głęboko i zobaczmy, jak zaimplementujemy tę funkcję w c++.
Składnia
Zrozumiemy styl pisania i implementację funkcji Rint () w C++. Najpierw napiszemy typ zwrotu funkcji rint (). W nawiasach funkcyjnych rint () zapiszymy typ danych zmiennej wejściowej i przekazamy w nim parametr wejściowy, aby uzyskać wartość wejściową do zaokrąglonego typu liczb całkowitych.
Parametr
Input_Variable: może być dowolną nazwą zmienną zawierającą dowolną wartość. Na przykład mamy parametr X, który chcemy zaokrąglić.
Błędy i wyjątki
Jeśli w zamian przejdziemy parametr 0 i nieskończony parametr, otrzymamy oryginalną wartość wejściową. A jeśli wyjście funkcji jest poza akceptowalnymi parametrami dla typu powrotu, mógł wystąpić błąd domeny.
Wartość zwracana
W zamian otrzymamy zaokrągloną wartość typu liczb całkowitych wartości wejściowej.
Przykład 01
Zacznijmy wdrażać nasz pierwszy i najprostszy przykład funkcji rint (), którą napiszemy w c++. Potrzebujemy kompilatora C ++, aby zaimplementować funkcję rint (). Otwórz kompilator i zacznij pisać kod.
W programie C ++ najpierw uwzględniamy podstawowe biblioteki związane z naszym programem. Te biblioteki są predefiniowanymi bibliotekami C++. Musimy tylko napisać jedną wiersz kodu, aby zawierać te biblioteki zamiast pisać setki linii, aby utworzyć bibliotekę. Aby dołączyć plik, najpierw piszemy znak „#”, który informuje kompilator do załadowania pliku nagłówka, termin „w tym” składa się z pliku nagłówka do programu, a „iostream” wskazuje na odbieranie danych od użytkownika i wyświetlanie wyświetlania i wyświetlanie to dla użytkownika.
Uwzględniliśmy również drugi plik nagłówka z prefiksem „#Include”, abyśmy mogli wykonać funkcję okrągłego, ponieważ jest to funkcja matematyczna. Dlatego użyliśmy biblioteki „CMath”. Aby powstrzymać klasy, funkcje i zmienne przed używaniem tego samego kontekstu w całym programie, następnie wykorzystaliśmy dyrektywę „Używając przestrzeni nazw”.
#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
float x = 9.1, y = 0.9;
Cout << "The value of X after rounding off: " << rint(X) << endl;
Cout << "The value of Y after rounding off: " << rint(Y);
powrót 0;
Następnie zaczniemy pisać funkcję Main (), ponieważ tutaj. Napiszemy faktyczną wiersz kodu lub zaimplementujemy funkcję, którą chcemy wdrożyć. W nawiasach funkcyjnych main () zadeklarowaliśmy dwie zmienne o nazwie „x i y” typu float i przypisaliśmy im różne wartości. Następnie wywołamy funkcję zaokrąglenia, którą chcemy wykonać, czyli funkcja rint (). Wywołujemy funkcję, najpierw zapisując nazwę funkcji, która jest funkcją rint (), a następnie zmienną wejściową „x”. A potem wydrukujemy je, pisząc metodę Cout () i przekazując funkcję. Zrobiliśmy to samo dla zmiennej „y”. A ostatecznie zwrócimy 0 do funkcji Main () i zamkniemy wspornik.
Tutaj mamy pożądane dane wyjściowe, które jest wartością „x” wynosi 9, a wartość „y” wynosi 1 w typu liczbą całkowitą.
Przykład 02
Przejdźmy teraz do drugiego przykładu funkcji Rint () w języku C ++. W tym przykładzie zastosowaliśmy metodę trybu bieżącej, która jest trybem fesetround (). Metoda FESETROUND () tworzy „prąd zaokrąglony kierunek” w funkcji Rint (.
#włączać
#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
Double X;
Cout << "Enter the input value of X is: ";
cin >> x;
Cout << "\nRounding to nearest integer of X(" << X << "): " << rint(X) << endl;
fesetround (fe_upward);
Cout << "Rounding X(" << X << ") upward: " << rint(X) << endl;
fesetround (fe_downward);
Cout << "Rounding X(" << X << ") downward: " << rint(X) << endl;
powrót 0;
Dołączyliśmy niektóre podstawowe biblioteki związane z funkcjami, które wdrożymy w programie. Pierwszy plik nagłówka to „#Include” do wprowadzenia i wysyłania danych. Drugi plik nagłówka to „#include”, ponieważ funkcja rint () jest funkcją matematyczną, a trzeci plik nagłówka to „#Include”, dzięki czemu możemy użyć funkcji FESETROUND () w naszym programie w naszym programie. Następnie dołączyliśmy dyrektywę preprocesor „przestrzeń nazw STD”.
Następnie wywołujemy funkcję main () i zaczynamy pisać rzeczywisty wiersz kodu. Najpierw zadeklarujemy zmienną „x” typu podwójnego, a następnie otrzymamy wartość od użytkownika za pomocą metody cin () C ++, a następnie wydrukuje ją za pomocą metody Cout (). Następnie wywołamy funkcję rint (), aby wydrukować najbliższą zaokrągloną wartość „x” metodą cout ().
Teraz zastosowaliśmy metodę fesetround () do drukowania wartości w kierunku w górę i w dół. W tym celu wywołaj funkcję fesetround () i napisz „Fe_Upward” w literach kapitałowych w nawiasach funkcyjnych i wydrukuj ją, przekazując funkcję rint () w metodzie Cout (). Następnie drukujemy wartości w kierunku w dół, więc napisz metodę fesetround () i przekazujemy „fe_downward” w literach kapitałowych i piszę funkcję rint () w metodzie Cout (). A na koniec powróć 0 do funkcji Main () i zamknij wsporniki.
Zobaczmy wyjście z poprzedniego przykładu:
Wniosek
W tym artykule dowiedzieliśmy się o roli funkcji w C ++ i omówiliśmy nasz główny temat, którym jest funkcja rint () w c++. Nauczyliśmy się, jak działa funkcja Rint () w C ++ i jak otrzymujemy zaokrągloną wartość liczb całkowitą za pomocą metody FESETROUND (). Wdrożyliśmy również kilka przykładów w szczegółowym wyjaśnieniu każdego wiersza kodu, aby użytkownik mógł łatwo zrozumieć przykłady.