Tablice w r

Prosta struktura danych do przechowywania zbioru elementów/danych sąsiednie w lokalizacjach pamięci. Tablice mogą razem przechowywać tylko dane tego samego typu. Jednak tablice są w stanie przechowywać dane wielowymiarowe. Możesz znaleźć pozycję tablicy, dodając przesunięcie do wartości podstawowej. Indeks 0 jest znany jako wartość podstawowa tablicy, a przesunięcie to różnica między dowolnymi dwoma indeksami tablicy. Tablice są dwóch rodzajów, jednoznaczalne i wielowymiarowe. Tablice uniwencyjne są nazywane wektorami, ponieważ składają się tylko z jednego wymiaru, który ma długość. Wielowymiarowe tablice nazywane są macierzami, składają się one z liczby wierszy i kolumn.

Dlaczego warto korzystać z tablicy:

W różnych językach programowania istnieje potrzeba przechowywania dużej ilości danych tego samego typu w różnych programach. Aby to zrobić, musimy utworzyć dużą liczbę zmiennych i zdefiniować je, aby przechowywać tę ogromną ilość danych. Możemy zdefiniować tablicę, która może przechowywać wszystkie te elementy. Dane można przechowywać dynamicznie w tablicach. Możemy również przeznaczyć pamięć ręcznie w czasie wykonywania. Domyślnie za pomocą tablic przechowuje dane ciągle w lokalizacjach pamięci, co zapisuje pamięć naszego systemu. Tablica ułatwia dostęp lub wyszukiwanie elementu za pomocą numeru indeksu.

Jak używać tablicy R w języku programowania R w Ubuntu 20.04?

W tablicach R możemy przechowywać dane w dwóch lub więcej wymiarach. Aby utworzyć tablicę w funkcji R Array () jest używana z określonymi parametrami. Ta funkcja przyjmuje wektory jako dane wejściowe, a parametry Dim używają wartości wektora dla tworzenia tablicy. Składnia funkcji tablicy w R to:

Gdzie NROW jest liczbą wierszy, NCOL jest liczbą kolumn, NMAT to liczba macierzy, a Dimnames to nazwy komponentów. Domyślna wartość Dimnames to „NULL”. Możemy jednak określić listę nazywania każdego komponentu.

Poniżej przedstawiono przykłady korzystania z tablic i różnych funkcji z tablicami w R.

Przykład 1: Tworzenie tablicy wektorowej

Tablice jednorodne są znane jako wektory. Funkcja „c ()” służy do utworzenia tablicy wektorowej. Lista wartości lub danych zostanie przekazana do funkcji C (), aby utworzyć wektor VEC1. Rodzaj danych lub wartości musi być taki sam.

Przeszliśmy listę wartości do funkcji C (). Wartości są wyświetlane za pomocą funkcji drukowania. Funkcja długości () z wektorem służy do obliczenia długości tablicy R. Gdy przekazaliśmy 9 wartości, funkcja długości daje wynik 9.

Przykład 2: Tworzenie tablicy wielowymiarowej

Wielowymiarowa tablica ma zdefiniowaną liczbę poziomych wierszy i pionowych kolumn. Podobnie jak tablica uniwencji, może również przechowywać dane tego samego typu. Funkcja Array () służy do utworzenia wielowymiarowej tablicy, w której przekazywane są wartości i wymiary.

Określiliśmy zakres, aby ułożyć wartości danych od 1 do 12 w 2 2 × 3 macierze. W funkcjach C (2,3,2) i 3 reprezentują rzędy i kolumny macierzy, a 2 w końcu reprezentują liczbę macierzy.

Możemy również użyć różnych liczb wektorów dla wartości wejściowych. Jednak całkowita liczba elementów w tych wektorach powinna być równa elementom macierzy.

Jak pokazano, po połączeniu elementów, po wartościach VEC1 następują wartości VEC2 do przechowywania liczby elementów macierzy.

Przykład 3: nazywanie tablicy

W tablicach są określone nazwy wierszy, kolumn i macierzy. Domyślnie nazwy wierszy i kolumn są ich liczbami indeksu. Możemy jednak określić je ręcznie.

Dimnames są używane do określenia nazw wymiarów/komponentów tablicy wewnątrz funkcji Array (). Te nazwy są określone na liście i podawane do funkcji.

Przykład 4: Dostęp do tablic, wymiarów i elementów

Dostęp do wektorów i macierzy

Możemy uzyskać dostęp do różnych komponentów za pomocą nazw i indeksów oddzielonych przez umieszczanie między nimi przecinków. Aby uzyskać dostęp do tablicy jednokierunkowej, możesz wywołać nazwę wektora w funkcji print () lub cat ().

Możesz również uzyskać dostęp do całego macierzy, wywołując ich nazwy macierzy i liczbę indeksu macierzy.

Dostęp do macierzy 1 jest dostępny za pomocą numeru indeksu, a macierz 2 jest dostępny według nazwy „MAT2”.

Dostęp do wierszy, kolumn i elementów tablicy

Podobnie jak wektory i macierze, używając nazwy i indeksów kolumn i wierszy, możesz uzyskać dostęp do określonych wierszy, kolumn i poszczególnych elementów.

Możesz zobaczyć, z Matrix 1, uzyskaliśmy dostęp do pierwszej kolumny za pomocą numeru indeksu [, 1, 1]. W drugim wyrażeniu uzyskaliśmy dostęp do macierzy 2 przy użyciu nazwy wiersza i macierzy „Row2” i „Mat2”. Dostęp do poszczególnych elementów wymaga nazwy i wskaźników wiersza i kolumn.

Stworzyliśmy tablicę VEC 2 × 3. Możemy uzyskać dostęp do drugiego elementu wiersza 3, używając odpowiednio ich nazw lub wskaźników wierszy, kolumn i macierzy i.mi. [2, „col3”, 1].

Przykład 5: Dodanie wartości w tablicy

W R istnieje wiele metod i funkcji wbudowanych, aby dodać wartości do tablicy, ale omówimy tylko kilka w tym poście. C (wektor, wartości) można użyć do dodawania wartości lub danych na końcu tablicy. append (wektor, wartości) można użyć do dołączania wartości w dowolnej określonej pozycji, ale domyślnie wartości zostaną dodane na końcu.

W pierwszej modyfikacji dodaliśmy 6 przy użyciu prostego wektora X i wartości do dodania. W drugiej modyfikacji 7 jest dodawane na końcu wektora x za pomocą funkcji dodatkowej.

Przykład 6: Usuwanie wartości z tablicy

Pojedyncze lub wiele elementów można usunąć z tablicy. Warunki można wykorzystać do usunięcia wartości z tablic R. Wszystkie te wartości zostaną zachowane tam, gdzie warunki są spełnione z wartości, a inne zostaną usunięte z tablicy. Elementy można również usunąć za pomocą operatora % w %, ale nie omówimy go w tym samouczku.

W pierwszej modyfikacji 3 jest usuwane z tablicy, spełniając warunek. W drugiej modyfikacji usunęliśmy wszystkie elementy większe niż 2 i mniej niż 8.

Wniosek:

W tym samouczku staraliśmy się szczegółowo nauczyć wszystkiego o tablicach R. Po zakończeniu tego samouczka będziesz świadomy różnych rodzajów tablic i poczujesz się komfortowo, używając ich. Istnieje kilka funkcji wbudowanych w R, które mogą być używane z tablicami dla różnych aplikacji. Praktycznie wdrożyliśmy wszystkie przykłady, abyś mógł się ich łatwo nauczyć. Omówiliśmy tworzenie tablic, nazywając tablice, uzyskując dostęp do tablic i ich komponentów, dodając wartości do tablicy i usuwając wartości z tablicy.