Co to jest s/pdif?
S/PDIF może przenosić dwa kanały nieskompresowanego dźwięku PCM lub sprężonego 5.1/7.1 dźwięk przestrzenny, taki jak Dolby Digital i DTS Audio; Nie jest jednak wystarczająco zaawansowany, aby obsługiwać bezstratne formaty audio ze względu na wyższe wymagania przepustowości.[1] Niemniej jednak jest w stanie przenosić cyfrowe sygnały audio w wysokiej rozdzielczości ze źródeł odtwarzania, takich jak CD, DVD i Blu-ray, i komputery po systemy kina domowego, wzmacniacze, odbiorniki i inne rodzaje systemów dźwiękowych.
Istnieją dwa rodzaje portów S/PDIF, które można łatwo zidentyfikować za pomocą ich kształtów. Na niektórych urządzeniach możesz zobaczyć mały, kwadratowy port z etykietą S/PDIF, podczas gdy w innych portach jest mały i okrągły. Wynika to z faktu, że S/PDIF odnosi się do interfejsu lub protokołu łącza danych, a nie do portu samego i może przesyłać sygnały danych przez kabel optyczny lub elektryczny. W zależności od rodzaju implementacji używanej przez urządzenie port może być optyczny (kwadratowy) lub elektryczny (okrągły), ale niektóre urządzenia zawierają dwa rodzaje portów dla elastyczności.
Wdrożenie elektryczne
S/PDIF może przesyłać dane cyfrowe za pomocą energii elektrycznej; Jest to zaimplementowane przy użyciu kabli koncentrycznych i wykorzystuje małe, okrągłe porty S/PDIF. Kable koncentryczne używają drutów wielordzeniowych i są zakończone przez złącze RCA. Kable koncentryczne ekranu są wysoce zalecane dla doskonałej wydajności i uniknięcie utraty jakości.
Kable koncentryczne przesyłają dane na szerokości pasma 24bit/192 kHz; wyższy niż ich optyczny odpowiednik, co powoduje lepszą jakość dźwięku i wyższą rozdzielczość. Jednym z wad do kabli koncentrycznych jest to, że odbiera szum elektryczny i zakłócenia, gdy sygnały przemieszczają się ze źródła do miejsca docelowego; Zatem nie nadaje się na dłuższe odległości.
Należy również zauważyć, że S/PDIF wymaga użycia złącza fono RCA 75-OHM, aby interfejs działa poprawnie. W przeciwnym razie wystąpiły dźwięki i rezygnacje, w przeciwnym razie nie będzie dźwięku w najgorszych przypadkach. Ten typ kabla można łatwo odróżnić od jego pomarańczowego koloru na zewnątrz lub wewnątrz obudowy, chociaż nie wszystkie porty koncentryczne mają ten pomarańczowy kodowanie.
Kable koncentryczne zwykle znajdują się zarówno w Legacy, jak i Nowoczesne urządzenia, takie jak DVD lub Blu-Ray Player, DACS, Tunery FM i wzmacniacze stereo.
Wdrożenie optyczne
S/PDIF może również przesyłać dane za pomocą optyki światłowodowej, a najczęstszym złączem jest TOSLINK (link Toshiba) lub złącza mini optyczne. Te kable mają małe, kwadratowe złącza, które pasują do kwadratowych portów S/PDIF. Kable światłowodowe są wykonane z szkła, plastiku lub krzemionki. Kable to zwykle cienkie kable z małym kwadratowym złączem na końcu, które emituje światło. Optyczne porty S/PDIF znajdują się w telewizorach z płaskim ekranem, odtwarzaczom DVD/Bluray, dźwiękom, odbiornikom AV, konsole gier wideo, zintegrowane wzmacniacze i inne systemy dźwiękowe.
Kable optyczne działają przy niższej przepustowości niż kable koncentryczne działające przy 48 -bitowych/96 kHz. Jednak w przeciwieństwie do kabli koncentrycznych, kable optyczne używają światła do emitowania sygnałów i dlatego nie są podatne na szum obwodu, pętle uziemienia i zakłócenia RF. To sprawia, że kable optyczne są idealne na dłuższe odległości. W rzeczywistości kable optyczne dobrej jakości mogą działać do 50 metrów. Jednak jedną minusem kabli optycznych jest to, że jest krucha i można go łatwo uszkodzić, więc nie wskazane jest prowadzenie ich przez zakręty.
Ograniczenia
S/PDIF zapewnia wysokiej jakości cyfrowy dźwięk, ale ma pewne ograniczenia. Ponieważ nie kontroluje szybkości transmisji, odbiornik musi dogonić zegar źródła do sychronizacji. Jeśli źródło i odbiornik mają ten sam zegar, nie stanowi to żadnego problemu. Jeśli jednak jest odwrotnie, może wystąpić utrata bitów lub bitów danych, może wystąpić. Poślizg bitowy zwykle występuje, gdy źródło i odbiornik mają różne zegary, w wyniku których artefakty audio, takie jak dreszcze.
Kolejnym ograniczeniem S/PDIF jest to, że działa tylko z maksymalnie dwoma kanałami dźwięku, podczas gdy niektóre porty optyczne mogą działać z czterema do ośmiu kanałów. Ponadto może przenosić tylko sygnały audio, podczas gdy nowoczesne cyfrowe połączenia, takie jak HDMI, mogą przesyłać zarówno sygnały wideo, jak i audio w jednym interfejsie.
Przekształcanie sygnałów
Nowoczesne urządzenia osadzają tylko cyfrowe interfejsy audio, takie jak S/PDIF, dla połączeń audio eliminujących tradycyjne połączenia analogowe. To nie jest problem, jeśli urządzenie, z którym się łączysz, ma port S/PDIF, ale jak połączysz swoje starsze urządzenia analogowe, które nadal działają? Możesz nie być w stanie bezpośrednio podłączyć swoich starych urządzeń z nowszymi, ale to nie znaczy, że nie będziesz mógł ich używać.
Nadal możesz podłączyć swoje starsze urządzenia tylko analogowe z cyfrowym interfejsem audio za pomocą konwertera DAC (cyfrowy na analogowy). Podobnie, jeśli źródło audio używa tylko interfejsu analogowego, możesz użyć konwertera analogowego na cyfrowy do podłączenia starszego urządzenia z nowszym urządzeniem cyfrowym.
Wniosek
S/PDIF jest niezawodnym formatem przesyłania cyfrowego dźwięku na stosunkowo krótkie odległości, obsługujące zarówno transmisję elektryczną, jak i optyczną. Chociaż korzystanie z S/PDIF istnieją wady, nadal można je znaleźć w szerokiej gamie elektroniki użytkowej i systemów audio, takich jak konsole w grze, telewizory z płaskim ekranem, odtwarzacze DVD/Blu Ray, odbiorniki AV i wzmacniacze.
Od czasu S/PDIF pojawiło się wiele interfejsów audio, które oferują bardziej zaawansowane funkcje niż S/PDIF. Spowodowało to spadek popularności S/PDIF, ale wciąż nie jest wycofywana, ponieważ obsługuje zarówno Legacy, jak i Nowoczesne urządzenia audio.
Źródła:
[1] Wikipedia.S/pdif. https: // en.Wikipedia.org/wiki/s/pDIF dostęp do 6 marca 2022