Unary Operatorzy w C

Unary operatorzy to operatorzy, którzy wykonali swoją pracę tylko dla jednego operandu. Operator binarny potrzebuje dwóch operandów. Operator trójskładnik potrzebuje trzech operandów. + I - operator oznacza tylko znak. Na przykład: +5, -7. Oznaczają one tylko znak liczby. ++ I - są odpowiednio nazywane operatorami przyrostowymi i zmniejszającymi.

Przykład programowania 1

Ten przykład programowania pokaże, w jaki sposób nieżyny operator o nazwie operator post-increment działa na wartości.

#włączać
int main ()

int x = 3; // deklarowanie i inicjowanie zmiennej
x ++; // obsługuje operator podkładu postu
printf („%d”, x);
powrót 0;

Wyjście

Wyjaśnienie

Tutaj deklarujemy zmienną x. Inicjalizacja odbywa się w momencie deklaracji zmiennej x. 3 jest przypisywany do zmiennej. Teraz zrobiliśmy x++. Zastosowanie operatora post-increment na zmiennej x. Więc wartość x jest zwiększana o 1, a wartość x wynosi 4.

Przykład programowania 2

Ten przykład programowania pokaże, w jaki sposób niewidoczni operatorzy nazywani operatorzy po wprowadzeniu i wstępu działają na wartości.

#włączać
int main ()

int x = 3;
x ++;
printf („%d”, x); // post przyrostowy (najniższy priorytet)
printf („\ n”);
++ X; // wstępne przyrost (najwyższy priorytet)
printf („%d”, x);
printf („\ n”);
powrót 0;

Wyjście

Notatka: Priorytet po przyrostach jest najmniejszym priorytetem wśród wszystkich operatorów, nawet operatorów przypisania w języku C.

Wyjaśnienie

Tutaj deklarujemy zmienną x, a 3 jest przypisane do niej. Teraz stosujemy Unary Operator po zmiennym na zmiennej x. Jak zrobiliśmy x ++, więc wartość x jest zwiększana o 1. Więc pierwsze wyjście programu to 4.

Następnie zastosujemy operator wstępnego wprowadzania na tę samą zmienną, x. Jak zrobiliśmy ++ x, więc wartość x jest zwiększana o 1. Tak więc druga wyjście programu to 5.

Przykład programowania 3

Ten przykład programowania pokazuje, w jaki sposób operatorzy przyrostu i przypisania współpracują ze sobą na danym wyrażeniu.

#włączać
int main ()

int x = 3, y;
y = x ++;
printf („ %d, %d \ n”, x, y);
powrót 0;

Wyjście

Wyjaśnienie

y = x ++;

Tutaj obecnych jest dwóch operatorów. Są to operatorzy zadań i operatorów po zboleniu. Ponieważ operatorzy przypisania są większym priorytetem niż operator po zakładzie. Tak więc operator przypisania na początku wykonuje. Tak więc wartość „y = 3”. Następnie operator po wstąpieniu działa w wyrażeniu. Wówczas wartość x jest zwiększana o 1. Więc „x = 4”.

Przykład programowania 4

#włączać
int main ()

int x = 3, y;
y = ++ x;
printf („ %d, %d \ n”, x, y);
powrót 0;

Wyjście

Wyjaśnienie

y = ++ x;

W powyższym przykładowym wyrażeniu programowania obecne są dwóch operatorów. Jeden to operator przed przyrostem, a drugi jest operatorem przypisania. Operator wstępny ma większy priorytet niż operator przypisania, więc operator przedwczesny wykonuje najpierw. Wartość x jest zwiększana o jeden. Więc wyjście x wynosi 4.

Teraz ta wartość x jest przypisywana do Y z pomocą operatora przypisania. Więc wartość y wynosi teraz 4. Zarówno wyjście tego programu to 4.

Przykład programowania 5

W tym przykładzie programowania dowiemy się o przydatności operatora przed zmniejszeniem.

#włączać
int main ()

Int p, q, x, y;
x = 10;
p = --x;
printf („Operator przed zmniejszeniem”);
printf ("\ n wartość p wynosi %d.", P);
printf ("\ n wartość x to %d.", X);
y = 20;
Q = y--;
printf („\ n \ n operator spadku”);
printf ("\ n wartość q to %d.", Q);
printf („\ n wartość y to %d. \ n ", y);
powrót 0;

Wyjście

Wyjaśnienie

Tutaj wartość x wynosi 10. Teraz w programie jest wyrażenie. P = -x;

Oznacza to, że w tym wyrażeniu zarówno operator przed zmniejszeniem, jak i operator przypisania są obecne razem. Ponieważ operator przed spadkiem ma wyższy priorytet niż operator przypisania. Operator przed zmniejszeniem jest wykonywany najpierw. Wartość x jest zmniejszana o 1 i dostaje 9. Ten 9 jest przypisany do zmiennej p za pomocą operatora przypisania.

W następnej fazie programu wyrażenie było Q = y-. A wartość Y wynosi 20.

Oznacza to, że w tym wyrażeniu zarówno operator po zmniejszeniu, jak i operator przypisania są obecne razem. Ponieważ operator po zmniejszeniu ma wyższy priorytet niż operator przypisania. Operator po zmniejszeniu jest wykonywany najpierw. Wartość x jest zmniejszana o 1 i dostaje 19. Ten 19 jest przypisany do zmiennej Q z pomocą operatora przypisania.

Przykład programowania 6

W tym przykładzie programowania dowiemy się o przydatności innego operatora nieusowego ( -).

#włączać
int main ()

int a = 20;
int b = -(a);
int x = 12;
int y = -42;
printf („Wartość a to: %d \ n”, a);
printf („Wartość b to: %d \ n”, b);
printf („Wartość x to: %d \ n”, -x);
printf („Wartość y to %d \ n”, -y);
powrót 0;

Wyjście

Wyjaśnienie

Tutaj używamy innego wyrażenia int b = -(a);

W tym wyrażeniu używamy minus Unary Operator i Assession Operators. Ten nieusowy operator zamienia wartość A w wartość ujemną, a następnie przypisuje tę wartość do zmiennej B. Więc wartość zmiennej a = 20 i wartość b = -20.

Kolejnym wyrażeniem tutaj jest int y = -42;

Ten sam mechanizm jest tutaj obserwowany jako powyższe wyrażenie.

Przykład programowania 7

Tutaj używamy innego ważnego nieusie operatora. Ten operator nazywa się operatorem sizeof (). Teraz poznamy operatora sizeof ().

#włączać
int main ()

int x;
printf („Rozmiar x = %d \ n”, sizeof (x)); // zastosowanie operatora sizeof ().
powrót 0;

Wyjście

Wyjaśnienie

W tym przykładzie programowania deklarujemy zmienną x, która jest typem liczby całkowitej, i przypisujemy wartość 4. Teraz chcemy znać rozmiar zmiennej x; Po prostu używamy operatora sizeof (). Otrzymujemy wyjście Rozmiar x = 4.

Wniosek

W bardzo prosty sposób omówiliśmy wszystkich niewidomych operatorów. Z tej dyskusji na temat Unary Operators doszliśmy do wniosku, że UNINY Operatorzy są ważnym elementem zarządzania różnymi rodzajami danych matematycznych lub operandy w naszym języku C.