Struktury w c

„W języku C struktury są połączoną inicjalizacją typu danych, która jest używana do grupowania wielu zmiennych w jednym typu; Zmienne, które są zgrupowane, muszą być ze sobą powiązane. Umożliwia dostęp do tych zmiennych za pomocą jednego wskaźnika. Główną różnicą między strukturą a tablicą jest to, że tablica ma tylko jeden zestaw danych, ale z drugiej strony struktura może pomieścić różne danych danych. Dlatego możemy powiedzieć, że struktura to danych zdefiniowany przez użytkownika, który służy do przechowywania wielu zmiennych z różnymi danych w jednym bloku do przechowywania określonego typu lub rekordu.

Załóżmy, że musimy przechowywać zapis osoby; Ten typ rekordów będzie miał atrybuty z różnymi danych, takie jak liczba, nazwa w char, itp. W tym celu nie możemy korzystać z tablicy, ponieważ przechowuje rekordy z tym samym typem danych. Struktura przyda się w tym przypadku dla nas. Jest to sposób na różne grupy danych, a definiowanie tego oznacza, że ​​tworzymy nasz nowy zestaw danych."

Składnia

Składnia do deklarowania struktury jest następująca:

Na powyższym rysunku napisaliśmy kawałek kodu, aby zadeklarować strukturę. Struct jest słowem kluczowym, aby poinformować system, że inicjowujemy strukturę. Następnie przypisaliśmy nazwę do naszej struktury, jaką jest „strukturista_nazwa”. Następnie wspornik otwierający do zadeklarowania naszych zmiennych. W sekcji zmiennej zadeklarowaliśmy zmienne różnych danych, aby poprowadzić Cię o tym, w jaki sposób struktura może wytrzymać zmienne za pomocą różnych danych. Zmienne są zatem uwzględnione w strukturze. Aby zakończyć nasz blok struktury, używamy półkolisu jako wyłącznika instrukcji.

Przykład 1

Na tej ilustracji zbudowano strukturę zwaną „szczegóły ucznia”. W bloku zmiennych zadeklarowaliśmy kilka zmiennych opisujących atrybuty, które ma uczeń. Następnie wzięliśmy trzy cechy ucznia, jego imię, numer rolki i wynik lub, w naszym przykładzie, procent. Abodatyp liczby liczb Roll jest liczbą całkowitą, ponieważ zwykle numer rolki to liczba. Pełna nazwa jest przypisana do postaci, a w końcu procent jest przydzielany danych o pływaku, ponieważ możemy uzyskać procent w punktach dziesiętnych.

Należy pamiętać, że struktury nie można zadeklarować w głównej metodzie. Można go wywołać za pomocą jego obiektu w głównej metodzie. Po ogłoszeniu struktury przejdziemy do naszej głównej metody, w której zadeklarujemy obiekt naszej struktury. Za pomocą tego obiektu możemy wykonywać operacje na zmiennych.

Detal1 to nazwa wygenerowanego przez nas obiektu. Dla każdego ucznia zdefiniujemy inny obiekt naszej struktury, taki jak detal2, detal3 itp. Za pomocą szczegółów1 nazywaliśmy zmiennymi naszej struktury. Teraz Detal1 utworzy zapis konkretnego ucznia. Przypisaliśmy Roll_Num = 100 do naszego ucznia i wszystkich innych atrybutów. Aby przypisać dane do określonego rekordu, użyjemy obiektu utworzonego dla tego konkretnego rekordu.

Po przypisaniu wszystkich wartości do zmiennej w Instancjach detalu 1 naszej struktury wyświetlimy te rekordy za pomocą funkcji PrintF. W funkcji PrintF %D oznacza wartości dziesiętne, %S reprezentuje wartości ciągów, a %F mówi, że wyświetli wartości pływakowe. Wydrukowaliśmy wszystkie trzy atrybuty „Studenta XYZ”.

Po uruchomieniu programu otrzymamy ten wynik naszego wyżej napisanego kodu. Przypisaliśmy wartości do określonej instancji naszej struktury i wydrukowaliśmy wartości, a jak widać na poniższym zdjęciu, system wyświetlił nam wartości tej instancji. Dodatkowe procedury można przeprowadzić w tych wartościach. Możesz także zdefiniować inną instancję struktury Student_Details, aby tworzyć zapisy wielu uczniów o różnych nazwach i innych cechach.

Przykład 2

W poniższym przykładzie skonstruowano strukturę zwaną tabelą. Tabela ma długość i szerokość, więc wzięliśmy je jako parametry tej struktury. Wyjaśniliśmy już we wcześniejszym przykładzie, w jaki sposób struktura przechowuje różne typy danych. Ale w tym przykładzie wyjaśnimy, w jaki sposób możemy uzyskać dostęp do wielu wystąpień pojedynczej struktury. W ciele struktury zadeklarowaliśmy dwie zmienne całkowite.

Teraz, aby wywołać strukturę, przejdziemy do naszej głównej funkcji. W głównej funkcji zdefiniowaliśmy dwie liczby całkowite jako obszar 1 i obszar2, które będą przechowywać obszar odpowiednio Tabeli 1 i Tabeli2. Stworzyliśmy pierwszy obiekt naszej tabeli jako T1, który będzie działał jako Tabela 1, i zadeklarowaliśmy drugą instancję naszej struktury jako T2, która będzie działać jako Tabela 2. Długość tabeli 1 ma wartość pięciu, a jej szerokość wynosi trzy. Zmienna Obszar 1 będzie przechowywać wartość, którą otrzymamy, wykonując operację mnożą na naszych liczbach T1. Wartości przypisane do tabeli 2 to 7 i 5. Obszar2 będzie przechowywać dane wyjściowe z pomnożenia tych wartości ze sobą. W końcu wydrukowaliśmy wyjście, aby uzyskać nasze wyniki z kodu.

System da to jako wyjście. Przypisaliśmy 5 i 3 do naszej instancji T1 i przy pomocy obiektu naszej struktury wykonaliśmy operację matematyczną na naszych danych.

Przypisaliśmy 7 i 5 do naszego obiektu T2, a także dało nam wyjście po operacji. Jest więc jasne, że za pomocą pojedynczej struktury i dwóch zmiennych działaliśmy na wielu obiektach. Najpierw obliczyliśmy obszar tabeli 1, a następnie obszar tabeli2. Jest to przypadek pokazujący, jak działają instancje i obiekty struktury.

Wniosek

W tym przewodniku omówiliśmy, w jaki sposób struktury są wdrażane w języku C. Możesz dowiedzieć się więcej o strukturach, używając wielu przykładów opartych na scenariuszach. Możesz nawet go zdobyć, ćwicząc przykłady z różnymi przypadkami. Struktury umożliwiają nam korzystanie z ich instancji tyle razy, ile potrzebujemy i tworzyć tyle rekordów, ile chcemy. Ponadto nie tylko pozwalają na tworzenie wielu instancji i różnych danych, ale także pozwalają na wykonanie wszystkich matematyki, arytmetyki i innych operacji związanych z tymi danych. Jest to skuteczne podejście do obsługi wielu rekordów.