Operator sizeof
Zarządzanie złożonością przestrzeni jest najważniejszą sprawą w języku C; Jest to aspekt cenniejszego w dowolnym języku. W tym celu musimy być świadomi czasu kodowania w języku C. operator sizeof () to operator pomiaru pamięci, za pomocą którego możemy mierzyć dowolny rozmiar zmiennej lub typu danych lub dowolnej stałej. To nieżyny operator. Oznacza to, że obsługa danych wymaga tylko jednego operandu.
Rozmiar () to operator działa na trzech rodzajach danych. Oni są;
- Rozmiar (typ danych)
- Rozmiar (zmienna)
- Rozmiar (stały)
(Rozmiar operatora mówi nam o wielkości typu danych lub zmiennej.)
Przykład programowania 1:
Tutaj pokazujemy, jak działa operator sizeof ().
| 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 | #włączać int main () int x; // deklarowanie zmiennej. x = sizeof (float); // za pomocą rozmiaru operatora. printf („ %d”, x); powrót 0; |
Wyjście:
Wyjaśnienie:
W tym przykładzie programowania widzimy, jak operator sizeof () mierzy rozmiar typu danych zmiennoprzecinkowych. Jak wiemy, typ danych pływakowych bierze 4 bajty w pamięci. Po przekazaniu typu danych zmiennoprzecinkowych w nawiasie operatora sizeof () zwraca 4. Ta 4 jest przypisywana do zmiennej x z pomocą operatora przypisania. Tak więc wyjście programu wynosi 4.
Przykład programowania 2:
Tutaj pokazujemy, jak działają sizeof ().
| 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 | #włączać int main () int x, y; // deklarowanie zmiennych. x = sizeof (y); // za pomocą operatora sizeof. printf („ %d”, x); powrót 0; |
Wyjście:
Wyjaśnienie:
W tym przykładzie programowania widzimy, jak operator sizeof () mierzy rozmiar zmiennej typu liczb całkowitych. Jak wiemy, zmienna liczb całkowita bierze 4 bajty w pamięci. Po przekazaniu zmiennej typu liczb całkowitych wewnątrz nawiasu operatora sizeof (), zwraca 4. Ta 4 jest przypisywana do zmiennej x z pomocą operatora przypisania. Tak więc wyjście programu wynosi 4.
Przykład programowania 3:
W tym przykładzie programowania pokazujemy kolejny przykład działania operatora sizeof () na zmiennej typu postaci.
| 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 | #włączać int main () int x; // deklarowanie zmiennej. Char y; x = sizeof (y); // za pomocą operatora sizeof. printf („ %d \ n”, x); powrót 0; |
Wyjście:
Wyjaśnienie:
W tym przykładzie programowania widzimy, jak operator sizeof () mierzy rozmiar zmiennej typu znaku. Jak wiemy, zmienna typu przyjmuje 1 bajty w pamięci. Po przekazaniu zmiennej typu znaku wewnątrz nawiasu operatora sizeof () zwraca 1, a ten 1 jest przypisany do zmiennej x z pomocą operatora przypisania. Tak więc wyjście programu wynosi 1.
Przykład programowania 4:
W tym przykładzie programowania pokazujemy kolejny przykład operatora sizeof () działa na stałym.
| 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 | #włączać int main () int x, y, z; // deklarowanie zmiennej. x = sizeof (34); // za pomocą operatora sizeof. y = sizeof (3.56); Z = sizeof („a”); printf („ %d, %d, %d”, x, y, z); printf („\ n”); powrót 0; |
Wyjście:
Wyjaśnienie:
ASCII: American Standard Code dla informacji wymiany informacji to zbiór zakresów kodu między 0 a 255, który przekształca każdą stałą znaku na stałą całkowitą.
- Ponieważ stała całkowita zużywa 4 bajty w pamięci, wartość x = 4.
Realna stała to domyślnie podwójne, więc prawdziwa stała zużywa 8 bajtów w pamięci.
- Istnieje różnica między pływakiem a podwójnym. Float to pojedyncza precesja, podczas gdy podwójna jest podwójna precesja.
Dokładność podwójnego jest większa niż dokładność pływaka. Rozmiar podwójnego jest większy niż rozmiar pływaka. W przypadku tego podwójnego może przechowywać numer punktowy dokładniej porównać się do Float. Tak więc domyślnie prawdziwa stała jest podwójna. Więc wartość y = 8.
- Stała znaku jest również domyślnie traktowana jako znak liczb całkowitych. Stała nie jest przekonwertowana przez liczbę binarną. W przypadku techniki kodowania ASCII istnieje.
W tym celu każda postać ma kod ASCII. Kody wynoszą od 0 do 255 i jest reprezentowane jako liczby całkowite. Na przykład: a-> 97 Rozmiar 97 oznacza rozmiar stałej liczby całkowitej = 4.
Tak więc wartość z = 4.
Przykład programowania 5:
Tutaj pokazujemy więcej przykładu operatora sizeof ().
| 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 | #włączać int main () int x = 81; // deklarowanie zmiennych. printf („Rozmiar zmiennej: %d \ n”, sizeof (x)); // za pomocą operatora sizeof. printf („Rozmiar danych danych zmiennoprzecinkowych: %d \ n”, sizeof (float)); // Przekazywanie typu danych wewnątrz operatora rozmiaru. printf („Rozmiar typu danych charytatywnych: %d \ n”, sizeof (char)); printf („Rozmiar Int Typ danych: %d \ n”, sizeof (int)); printf („Rozmiar podwójnego typu danych: %d \ n”, sizeof (podwójny)); powrót 0; |
Wyjście:
Wyjaśnienie:
W tym przykładzie programowania widzimy, jak operator sizeof () mierzy rozmiar znaku, liczby całkowitej, pływakowej i podwójnej zmiennych. Jak wiemy, zmienna typu przyjmuje 1 bajt. Zmienna typu liczb całkowita wymaga 4 bajtów; Zmienna zmienna wymaga 4 bajtów, a zmienna bierze 8 bajtów w pamięci, gdy przekazujemy zmienną typu znaku wewnątrz nawiasu operatora sizeof ().
Wniosek:
W tym artykule wyjaśniliśmy szczegółowe informacje na temat koncepcji operatora o nazwie sizeof (). Z tej dyskusji doszliśmy do tego wniosku, że jest to ważny operator w języku C. Za pośrednictwem tego operatora możemy mierzyć różne typy danych, co jest bardzo ważne pod względem zarządzania przestrzenią w języku C.