Lokalizacja legendy morskiej

Lokalizacja legendy morskiej
Searorn to moduł Python, który wykorzystuje struktury danych pandy do tworzenia wizualizacji statystycznych na Matplotlib. Legenda Seaorn to okno dialogowe, które pojawia się na wykresie i zawiera opis różnych cech, a także powiązane kolory. Rozmiar czcionki, lokalizacja, kolor BG i inne aspekty legendy morskiej można łatwo zmienić. W tym samouczku Pythona odkryjemy, jak zmienić lokalizację legendy na spisku morskim.

Musimy zdjąć domyślną legendę. Ustaw parametr legendy w funkcji wykresu na fałszywe, aby to osiągnąć. Aby użyć matplotlib.Pyplot.metoda legendy () z pakietu Matplotlib, jawnie dodajemy legendę.

Składnia lokalizacji legendy w Seborn

Plt.Komenda Legend () może być użyta do dostosowania pozycji legendy na wykresie morskim. Na przykład, aby wstawić legendę w lewym górnym rogu wykresu, użyj następującej składni:

Składnia: plt.legenda (loc = „Upper Right”)

Domyślna lokalizacja legendy w Seaporn jest „najlepsza”, co oznacza, że ​​Matplotlib wybierze lokalizację legendy, która zapobiega pokryciu punktów danych. Z drugiej strony istnieje również druga opcja, parametr BBOX_TO_ANCHOR (), którego można również użyć do przesunięcia legendy poza wykres. Na przykład, aby umieścić legendę poza wykresem, użyj następującej składni:

plt.legenda (Bbox_to_anchor = (1.15, 1), loc = „Upper Right”, FordeaSespad = 0)

Poniższe przykłady pokazują, jak zastosować każdą z tych strategii w praktyce:

Przykład 1

Parametr LOC tej funkcji służy do zmiany pozycji legendy. Możemy przekazać lokalizację jako parametr, a następnie możemy wskazać potrzebną lokalizację legendy. Legendę można umieścić w prawym górnym obszarze wykresu linii morskiej za pomocą następującego kodu.

Z zestawem pseudonimu zintegrowaliśmy biblioteki pandy, matplotlib i morskie w poniższym przykładzie. Te biblioteki Python są wymagane do wdrożenia działki. Następnie utworzyliśmy zmienną „DF” w środku, w której ramka danych jest ustawiana z pseudonimem PD z pandy. Rama danych ma dwa pola: jedna dla liczb równych, a druga dla liczb nieparzystego. Wstawiliśmy liczby losowe w tych polach.

Następnie uwzględniliśmy funkcję wykresu linii morskiej, w której ustawiane są dane jako „df” i legenda jako „fałszywa”. Po tym mamy PLT.Funkcja legendy, w której etykieta jest przekazywana jako argument, który ustawia etykiety dla legendy. Parametr LOC jest również przekazywany, który jest ustawiony na lewą górną pozycję.

Legenda z górną lewą pozycją jest wizualizowana wewnątrz wykresu linii Seaorn.

Przykład 2

Opcja „Bbox to zakotwiczenie” pozwala nam zapewnić parę (x, y) z pożądanym przesunięciem do poruszania Seaborn Legends. Używamy matplotlib.Pyplot.Legend () funkcja z pakietu MATPlotlib i przekazuj go do parametru „Bbox do Anchor”.

W pierwszym etapie tego przypadku dodaliśmy dwie biblioteki do wykresu wykresów z Pythonem. W następnym etapie ustawiliśmy styl Działki Seaorn, przekazując „Whitegrid” do funkcji set_style. Następnie wstawiliśmy zestaw zestawu danych morskich „Pingwiny” do funkcji Load_Dataset, która jest nazywana zmienną „pingwiny”. Tam wzięliśmy wykres Seorborn Strip, w którym parametr X jest ustawiony za pomocą kolumny „Flipper_length_mm” pingwina i gdzie parametr Y ma kolumnę „Body_mass_g”.

Odcień jest ustawiony z kolumną „gatunku” i drgania do prawdziwego. Następnie zadzwoniliśmy do PLT.Funkcja legendy do wstawienia legendy do wygenerowanego wykresu. Tutaj, w ramach tej funkcji, przekazaliśmy bbox_to_anchor z wartością zmieniającą lokalizację legendy.

Po uruchomieniu poprzedniego kodu wyświetla następujący wykres z określoną lokalizacją legendy:

Przykład 3

Jako wartość tej opcji możemy użyć dowolnej liczby, która odpowiada różnym witrynom. Na przykład 1 definiuje prawą górną lokalizację, 2 definiuje lewą górną pozycję i tak dalej. Argument LOC ma domyślną wartość 0, wskazując, że szuka miejsca na wykresie z najmniejszą ilością nakładania się. Możemy również użyć parametru LOC z opcją Bbox_to_anchor. Opcja BBOX do zakotwiczenia ustawia pozycję legendy na temat lokalizacji parametru LOC.

Tutaj stworzyliśmy dane do konstruowania wykresu wewnątrz „DF”, który zawiera dane, które służą jako wielokrotności 2 i 3. Następnie, poprzez wykres linii Seaorn, ustawiamy parametr legendy na fałszywe. Po tym PLT.Używana jest funkcja legendy, która ma zarówno LOC, jak i BBOX na parametry zakotwiczenia. LOC jest ustawiony z wartością 4, a Bbox na zakotwiczenie jest ustawione jako (1,1).

Poniższa liczba ma legendę poza wykresem w prawej górnej pozycji:

Aby ustawić lokalizację legendy na wykresie z Bbox na parametr zakotwiczenia, zaimplementowany jest następujący kod. Najpierw utworzyliśmy ramkę danych, która zawiera dwie listy z liczbami losowymi o nazwach „List1” i „List2” i przechowywana w zmiennej „DF”. Następnie wykres liniowy Seaorn bierze w sobie zmienną DF do generowania wykresu. Teraz PLT.Legenda jest wykorzystywana do zmiany lokalizacji legendy. Minęliśmy parametr LOC o wartości 2, który umieszcza legendę w prawym górnym rogu wykresu i Bbox_Box_anchor z wartością (1,1).

Wizualizacja wykresu ma legendę w prawej górnej pozycji i jest umieszczona wewnątrz działki.

Wniosek

Znaleźliśmy autentyczne rozwiązanie, aby ustawić lokalizację działki z Seaorn. Omówiliśmy lokalizację legendy z dwiema składniami: pierwsza z parametrem LOC i drugi z parametrem BBOX do zakotwiczenia. W niektórych przypadkach wykorzystaliśmy również te parametry. Teraz możesz dostosować i ustawić lokalizację legendy morskiej.