Metoda indeksu krotek Python
Składnia metody krotek ()
Przykład 1: Korzystanie z metody krotek () w kodzie Python
W tym przykładzie skorzystamy z funkcji „indeks ()” krotki, aby znaleźć element w krotce i prosto zwrócić jego indeks. Metoda „indeks ()” krotki znajduje dany element w krotce i zwraca swoją pozycję indeksu. Pozycje listy można zmienić, w przeciwieństwie do krotki, których komponentów nie można zmodyfikować po ich przypisaniu. Aby stworzyć krotek, wszystkie części składowe elementów muszą być zawarte w nawiasach, każde z nich podzielone przez przecinek. Nawet jeśli nie jest konieczne używanie nawiasów, wykonanie jest dobrej praktyki. Każda różnorodność przedmiotów, być może różnych rodzajów, może być zawarta w krotce.
Rozpocznijmy kod, tworząc zmienną „kolory” i nadając mu wartość. Mamy wartości „zielone”, „czerwony”, „niebieski”, „pomarańczowy”, „srebrny”, „fioletowy” i „czarny” w naszym krotce. Jest to zasadniczo krotek kolorów, w których każdy element jest wartością ciągnącą, która jest zawsze pisana w odwróconych przecinkach. Funkcja „print ()” jest następnie wywoływana w następnym wierszu, a zmienne „kolory” są przekazywane do niej w nawiasach funkcji, ponieważ zawiera krotkę kolorów, które chcemy wyświetlić na ekranie. Aby wyświetlić jego wyjście, naciśnij przycisk Uruchom.
Krotka jest pokazana na wyjściu. Jak widzimy, ma „siedem” różnych przedmiotów. Każdy element w krotce jest typem ciągu, który zasadniczo reprezentuje nazwy kolorów. Rozmiar indeksu tego krotki wynosi „sześć”; mimo że obecny element to siedem, a indeks zawsze zaczyna się od zera.
Teraz, w poniższym wierszu kodu, wyświetlimy pozycję danego elementu, który jest obecny w krotce za pomocą metody „indeks ()” i przekazując ze sobą zmienną „kolory”, ponieważ krotek jest przechowywany w tej zmiennej. Dodatkowo przekazamy element krotek „pomarańczowy” jako argument do nawiasu metody „indeks ()”, ponieważ chcemy wyszukać pozycję indeksu elementu „pomarańczowego” z danego krotki. Następnie w następującym wierszu wywołujemy funkcję „print ()”, przekazując instrukcję „Numer indeksu pomarańczowego”, a także zmienną „wynik1” jako parametr, ponieważ to tam, gdzie przechowujemy dane wyjściowe „indeksu (indeks (indeks (indeks (indeks (indeks (indeks ( )" metoda.
Ponieważ określiliśmy element „pomarańczowy” jako argument w metodzie „indeks ()” i wiemy, że ta funkcja będzie szukała tylko określonego elementu, zwraca pozycję indeksu tego elementu, czyli „3” w cle wyświetlane dane wyjściowe. Ponieważ rozmiar indeksu zawsze zaczyna się w „0”, a kończy w „N-1”, w którym „N” jest rozmiarem krotki, więc pozycja „pomarańczowa” wynosi „3”.
Pozycja elementu „czarna” z danego krotki będzie teraz wyświetlana w poniższym wierszu kodu. W poprzednim wierszu wyświetlono pozycję elementu „pomarańczowy”. Jednak tym razem pokazaliśmy pozycję innego elementu od tego samego krotki. Procedura jest taka sama, ale przekazamy element „czarny” w nawiasach metody „indeks ()”. Więc przejdźmy do kodu.
Używamy metody „index ()” ze zmiennymi „kolorami”, którą zainicjowaliśmy w pierwszej sekcji powyżej, ponieważ tam jest przechowywany krotek. Przekazujemy również element „czarny” jako argument do metody „indeks ()”, ponieważ chcemy znaleźć pozycję indeksu „czarnego” w krotce. Następnie, po utworzeniu zmiennej „wynik2” w poprzedniej linii i przechowywaniu wyniku metody indeks (), teraz wykonujemy funkcję „print ()”, podając frazę „Numer indeksu czarnego”, a także zmienny. Dlatego ta funkcja „print ()” pokaże zdanie, który został przekazany i pozycję indeksu elementu „czarny”.
Pozycja elementu „czarna” w indeksie, która jest „6”, została pokazana na wyjściu. Fakt, że rozmiar indeksu rozpoczął się od „zero”, wskazuje, że element „czarny” jest zawarty w krotce w pozycji siódmej.
Następna sekcja zawiera krotność liczb. Jeśli element powtórzy się w krotce, powiadomimy Cię o jego indeksie pozycji w tym kodzie. Zacznijmy od kodu. W krotkach jest sześć liczb całkowitych „5”, „8”, „12”, „15”, „5”, „12” i „6”. Teraz kilka liczb krotek jest wykorzystywanych dwukrotnie. Następnie, aby wyświetlić krotek na ekranie, używamy funkcji „print ()” w następującym wiersz. Metoda „indeks ()” jest następnie stosowana z „liczbami” jako jej argumentem, a element „5” jest przekazywany w nawiasach tej metody, ponieważ musimy poszukać pozycji indeksu „5” w krotce.
Jak widać, element „5” pojawia się dwa razy w krotce. Jednak „index ()” zwróci tylko pozycję najmniejszego indeksu w krotce. Dlatego, ponieważ „5” pojawia się w tym przypadku dwa razy, wyświetli swoją pozycję jako pierwsza w krotce. Następnie, w poniższym wierszu, nazywamy funkcję „print ()”, z wejściową „pozycją 5 w indeksie” i zmienną „wynik1”, którą wcześniej zainicjowaliśmy i zapisaliśmy wyjście „indeks () " metoda.
Teraz wyjście najpierw pokazało krotek liczb całkowitych, który składa się głównie z siedmiu elementów. W krotce przedmioty „5” i „12” powtarzają się dwa razy. Ponieważ określiliśmy element „5” w nawiasach metody „indeks ()” jako jego parametr i ponieważ „5” powtarza się dwa razy, wyświetla tylko najmniejszą pozycję indeksu, wyświetlił pozycję indeksu „5” w krotce , czyli „zero” w następującym wierszu. Pozycja indeksu wynosi „0”, ponieważ rozmiar indeksu zaczyna się od zera, a pierwsza lub najmniejsza pozycja „5” w krotce wynosi „1”.
Przykład 2: Korzystanie z argumentów Start and End dla techniki index ()
Indeks elementu od parametrów początkowych i końcowych zostanie użyty w tym przypadku. Krotek owoców w tym przykładzie został wygenerowany przy użyciu wartości ciągów dla nazw owoców i otrzymał tytuł „Owoce”. W pierwszym zdefiniowaliśmy zmienną o nazwie „owoce”, aby utrzymać krotek. Jego wartości to „Apple”, „Mango”, „winogrona”, „banan”, „jabłko”, „pomarańczowy” i „wiśnia”. Jednak w tym przykładzie użyjemy elementu „Apple” jako parametru wewnątrz metody „indeks ()” dwa razy do skanowania pozycji elementu „Apple” w krotce.
Wynika to z faktu, że element „jabłka” jest używany w krotce dwukrotnie, a metoda „indeks ()” wyświetla tylko najmniejszą pozycję powtarzanych elementów. Następnie, aby wyświetlić krotek, użyliśmy funkcji „print ()” i przekazaliśmy ją do zmiennej „owoce” jako argumentu. Następnie zastosowaliśmy metodę index () ze zmienną „owoce” i przekazaliśmy element „Apple” jako element, aby dwa razy znaleźć pozycję indeksu w krotce jako Apple.
Następnie nazwaliśmy funkcję „print ()”, wywołując zmienną „wynik1”, ponieważ wynik metody index () jest przechowywany w niej. Ten sam proces jest następnie wykonywany w następnym wierszu. Jednak tym razem parametr jest elementem „Apple”, przy czym rozmiary indeksu początkowego i końcowego są odpowiednio „3” i „6”. W rezultacie „Apple” zostanie skanowane z indeksu „3” do „6”. Następnie, ponieważ wynik jest przechowywany w zmiennej „Wynik2”, którą musimy wyświetlić, używamy „print ()” w poniższym wierszu, podając instrukcję i ten „wynik2” jako jego parametry.
Wyjście pokazało krotkę owoców z siedmioma elementami ciągów, a kolejna linia zwróciła pozycję „Apple” w indeksie, co było „0”, ponieważ „Apple” pojawiło się dwukrotnie w krotce. Pierwszy wygląd „Apple” w krotce pokazano w pierwszej liczbie, ale rozmiar indeksu wynosił „0”, ponieważ indeks zaczyna się od „0.„Element„ Apple ”znajdował się w indeksie„ 4 ”w poniższej linii między określoną listą indeksu, która pochodziła od indeksu 3 do 6.
Wniosek
W tym artykule obejmował sposób wykorzystania Pythona do wdrożenia metody krotki „indeks ()”. Podaliśmy dwa przykłady; W pierwszym pokazano pozycję indeksu danego elementu, wraz z wyjaśnieniem, co by się stało, gdyby element pojawił się dwa razy w krotce. W drugim zastosowano technikę „indeks ()”, z jej parametrami początkami i końcami. Ten artykuł poprowadzi Cię podczas interakcji z metodą krotki „indeks ()”.