Metoda Python String Isascii

Metoda Python String Isascii
Istnieje wiele schematów kodowania w językach programowania komputerowego. ASCII to amerykański standardowy kod do systemu kodowania wymiany informacji używanych do transformacji danych w tajny kod do bezpiecznego przeniesienia sieci. Wykorzystuje liczby od 0 do 127 do kodowania angielskich znaków. W tym przewodniku użyjemy funkcji isascii () w naszych przykładowych kodach. Zaprojektowaliśmy ten artykuł, aby zrozumieć działanie metody Python String Isascii (). W nadchodzących sekcjach mamy kilka przydatnych praktycznych przykładów do Twojego zrozumienia.

Jaka jest metoda Python String Isascii ()?

Metoda Isascii () to wbudowana funkcja w języku programowania Pythona. Służy do ustalenia, czy łańcuch to ASCII. Jeśli pełny ciąg jest w kodzie ASCII, to funkcja ISascii () zwraca „true”, a jeśli ciąg nie jest w kodzie ASCII, funkcja ISasCII () zwróci „Fałsz”. Składnia funkcji isascii () podano poniżej:

Funkcja Isascii () nie przyjmuje żadnego parametru wejściowego. W rezultacie zwraca „prawdziwe” lub „fałszywe”. „String” reprezentuje ciąg, który zostanie sprawdzony przez funkcję ISascii (), niezależnie od tego, czy jest w kodzie ASCII, czy nie. Przejdźmy do sekcji przykładowej i zbadaj kilka prostych i przydatnych przykładów, aby zrozumieć działanie funkcji isascii ().

Przykład 1:

Pierwszy przykład jest bardzo prosty, łatwo zrozumiesz, jak funkcja isascii () działa w programie Python z tym przykładem. Przykładowy kod podano poniżej:

string = "ASCII"
Res = String.isascii ()
print („ciąg wejściowy jest w ASCII =”, Res)

Tutaj pierwszy wiersz kodu zawiera ciąg, który zostanie sprawdzony, czy to wszystkie znaki ASCII, czy nie. Ciąg jest przypisany do zmiennej „ciąg”. Funkcja Isascii () jest zdefiniowana w drugim wierszu kodu, a jej wynik jest przypisany do innej zmiennej o nazwie „RES”. Ostatni wiersz kodu pokazuje użycie instrukcji print () do wydrukowania wyniku uzyskanego przez funkcję IsasCII (). Wyjście funkcji jest podane na poniższym zrzucie ekranu, sprawdź wynik:

Funkcja Isascii () zwróciła „True”, ponieważ ciąg „ASCII” jest ważnym znakiem ASCII, więc funkcja zwróciła prawdziwą.

Przykład 2:

Tutaj przetestujemy funkcję isascii () z pustym sznurkiem. Funkcja Isascii () zwraca prawdziwie dla pustych strun, ponieważ są to również prawidłowe znaki ASCII. Sprawdź kod podany na zrzucie ekranu poniżej:

string = ""
Res = String.isascii ()
print („ciąg wejściowy jest w ASCII =”, Res)

Tutaj zmieniliśmy tylko ciąg wejściowy, który należy sprawdzić, wszystkie inne wiersze kodu są takie same, które zostały zdefiniowane w poprzednim przykładzie. Wyjście kodu jest podane poniżej, sprawdź to:

Jak widać funkcję isascii () zwróconą true, co oznacza, że ​​pusty ciąg jest również prawidłowym ciągiem ASCII.

Przykład 3:

Liczby od 0 do 9 są również obsługiwane przez kodowanie ASCII, więc są to również ważne znaki ASCII. W trzecim przykładzie podajmy liczby od 0 do 9 do funkcji Isascii (), aby sprawdzić, czy są to prawidłowe znaki ASCII, czy nie. Kod podano na zrzucie ekranu poniżej:

string = "5468852"
Res = String.isascii ()
print („ciąg wejściowy jest w ASCII =”, Res)

Sprawdźmy wyjście tego przykładu na zrzucie ekranu poniżej:

Jak pokazuje dane wyjściowe, liczby od 0 do 9 są ważnymi znakami ASCII, ponieważ funkcja Isascii () zwróciła prawdziwie.

Przykład 4:

Teraz podajmy znaki specjalne do funkcji Isascii (). Schemat kodowania ASCII reprezentuje również znaki specjalne, takie jak „#”, „$”, %”, itp. Tak więc, jeśli podamy jakieś znaki specjalne z ważnych znaków specjalnych, funkcja Isascii () zwróci prawdziwie. Zobacz przykładowy ciąg podany w poniższym przykładzie:

string = "@$%^&*() _"
Res = String.isascii ()
print („ciąg wejściowy jest w ASCII =”, Res)

Znaki specjalne „@#$%^&*() _” są ważnymi znakami ASCII, ponieważ schemat kodowania ASCII ma konkretny kod dla wszystkich tych znaków specjalnych. Funkcja ISASCII () powinna zwrócić true dla tego ciągu wejściowego. Sprawdźmy dane wyjściowe poniżej:

Tak więc funkcja isascii () zwróciła true, ponieważ ciąg wejściowy to wszystkie prawidłowe znaki ASCII.

Przykład 5:

Podajmy Unicode of Null do funkcji Isascii (), aby sprawdzić, czy obsługuje ona Unicode, czy nie. Funkcja Isascii () powinna zwrócić prawdziwą dla Unicode znaków zdefiniowanych przez schemat kodowania ASCII. Zobacz ciąg wejściowy podany w przykładowym kodzie poniżej:

string = "/u0000"
Res = String.isascii ()
print („ciąg wejściowy jest w ASCII =”, Res)

Wyjście kodu podano na zrzucie ekranu poniżej:

Tak więc dostarczony Unicode reprezentuje prawidłowy zerowy znak znaku ASCII, dlatego funkcja isascii () zwróciła prawdziwie.

Przykład 6:

Do tej pory przetestowaliśmy funkcję Isascii () z prawidłowymi znakami ASCII. Zapewnijmy postać nie-ASCII jako dane wejściowe. W takim przypadku funkcja isascii () powinna zwrócić false. Wejściowy znak bez ASCII podano w poniższym przykładzie:

string = "Å"
Res = String.isascii ()
print („ciąg wejściowy jest w ASCII =”, Res)

Tutaj funkcja isascii () powinna zwrócić fałsz, ponieważ „Å” jest znakiem nie-ASCII. Sprawdź wyjście funkcji ISascii () poniżej:

Jak widać na wyjściu, funkcja isascii () zwraca false, ponieważ „Å” jest znakiem nie-ASCII.

Przykład 7:

W tym przykładzie zapewnimy inną postać inną ASCII do przetestowania funkcji ISascii () z innym znakiem nie-ASCII. Zobacz znak wejściowy podany w poniższym kodzie:

string = "Ø"
Res = String.isascii ()
print („ciąg wejściowy jest w ASCII =”, Res)

Tutaj funkcja isascii () powinna zwrócić fałsz, ponieważ dostarczyliśmy charakter spoza ASCII. Zobacz dane wyjściowe podane na zrzucie ekranu poniżej:

Wyjście jest fałszywe; stąd udowodniono, że funkcja Isascii () zwraca prawdziwie dla znaków ASCII i fasle dla znaków innych niż ASCII.

Przykład 8:

W ostatnim przykładzie zapewnimy kombinację znaków ASCII i nie ASCII, aby sprawdzić wynik funkcji isascii (). Metoda isascii () zwraca true w wyniku i tylko wtedy, gdy każdy znak w określonym ciągu jest znakiem ASCII. Z drugiej strony, jeśli ciąg zawiera jeden lub więcej znaków, które nie są znakami ASCII, funkcja Isascii () zwraca false. Połączenie znaków ASCII i nie-ASCII znajduje się w poniższym przykładzie, aby zrozumieć działanie funkcji isascii ():

string = "123øabc"
Res = String.isascii ()
print („ciąg wejściowy jest w ASCII =”, Res)

Jak omówiono powyżej, jeśli jeden lub więcej niż jeden znak w ciągu nie jest ASCII. Następnie funkcja isascii () zwróci false. W rezultacie powinniśmy uzyskać fałszywe. Sprawdź dane wyjściowe poniżej:

Wynik jest fałszywy. Stąd udowodniona funkcja isascii () zwraca prawdziwie dla wszystkich znaków ASCII i pustych strun i zwraca fałszywe dla innych.

Wniosek

W tym artykule omówiliśmy ważną funkcję Pythona, którym jest funkcja Isascii (). Funkcja Isascii () to wbudowana funkcja języka programowania Python. Funkcja Isascii () zwraca true, jeśli wszystkie znaki są ASCII i zwraca fałsz dla dowolnych znaków innych niż ASCII. Za pomocą przykładów przetestowaliśmy funkcję ISASCII () z różnymi wejściami.