Stałe sznurka Pythona

Stała jest używana do zdefiniowania stałej wartości w zmiennej, której nie można zmodyfikować nigdzie w kodzie po deklaracji. Python strunowy Moduł zawiera niektóre wbudowane stałe strunowe, które można użyć do różnych celów. Możesz także zdefiniować niestandardową stałą ciągów w Pythonie. Niestandardowa stała deklaracja ciągłej jest inna w Pythonie niż w innych standardowych językach programowania, takich jak C ++, Java itp. W tym artykule obejmuje niektóre zastosowania wbudowanych stałych strun Pythona strunowy moduł.

Stałe sznurka w Pythonie

strunowy Moduł Pythona zawiera dziewięć stałych strunowych. Wartości tych stałych ciągów opisano w poniższej tabeli.

Stała nazwa	Wartość
ASCII_LOWERCES	'ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTU VWXYZ'
ASCII_UPPERCASE	'ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTU VWXYZ'
ASCII_LETTERS	„ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ”
cyfry	„0123456789”
HeksDigits	„0123456789abcdefabcdef”
Octdigits	„01234567”
interpunkcja	!"#$%& '()*+,-./:;;?@[\]^_ '| ~
Biała przestrzeń	Obejmuje postacie przestrzeń, patka, LineFeed, powrót, FormFeed, I Karta pionowa
nadający się do druku	Obejmuje wartości cyfry, ASCII_LETTERS, interpunkcja, I Biała przestrzeń

Te wbudowane stałe łańcuchowe są używane do sprawdzania poprawności danych. Kolejna sekcja tego artykułu obejmuje zastosowania niektórych ze stałych sznurków wymienionych powyżej.

Przykład 1: Użycie stałej ASCII_LOWNE

Poniższy skrypt przyjmie dowolne dane ciągów od użytkownika i przechowuje je w zmiennej Stringval. błąd zmienna jest początkowo ustawiona na FAŁSZ. Jeśli jakakolwiek wielka litera istnieje w Stringval zmienna, a następnie błąd zmienna zostanie ustawiona na PRAWDA. Po sprawdzeniu wszystkich postaci Stringval, Jeśli wartość błąd pozostaje FAŁSZ, Wtedy zostanie wydrukowany komunikat sukcesu. W przeciwnym razie zostanie wydrukowany komunikat o błędzie.

#!/usr/bin/env python3
# Importuj moduł ciągów
Importuj ciąg
# Weź dowolne dane łańcuchowe
stringval = input („Wprowadź dowolny tekst:”)
# Inilializuj zmienną błędu
błąd = false
# Iteruj pętlę, aby sprawdzić, czy dowolna wielka litera istnieje lub nie
dla znaku w Stringval:
Jeśli znak nie jest w ciągu.ASCII_LOWERCase:
błąd = prawda
# Wydrukuj komunikat na podstawie wartości błędu
Jeśli błąd == true:
# Wydrukuj komunikat o błędzie
Drukuj („wszystkie znaki nie są małymi literami”)
w przeciwnym razie:
# Wydrukuj wiadomość sukcesu
wydrukuj („tekst we właściwym formacie”)

Wyjście

Skrypt jest wykonywany dwukrotnie. Pierwsza wartość wejściowa jest nieprawidłowa, a druga wartość wejściowa jest poprawna, jak pokazano na poniższym obrazku:

Przykład 2: Użycie ciągu.cyfry stałe

Poniższy skrypt sprawdza, czy tekst wejściowy zawiera wszystkie liczby znaków za pomocą strunowy.cyfry stałe, jak w poprzednim przykładzie. Jeśli wartość wejściowa jest poprawna, wartość ciągu zostanie przekonwertowana na liczbę całkowitą za pomocą int () metoda. Następnie sprawdzi, czy wartość wejściowa to rok skokowy.

# Importuj moduł ciągów
Importuj ciąg
# Weź dowolne dane łańcuchowe
rok = wkład („Wprowadź rok:”)
# Inilializuj zmienną błędu
błąd = false
# Iteruj pętlę, aby sprawdzić, czy dowolna wielka litera istnieje lub nie
dla charakteru w roku:
Jeśli znak nie jest w ciągu.Cyfry:
błąd = prawda
Jeśli błąd == true:
Drukuj („Nieprawidłowa wartość roku”)
w przeciwnym razie:
# Sprawdź, czy rok to rok skokowy, czy nie
rok = int (rok)
if (rok % 4) == 0:
if (rok % 100) == 0:
if (rok % 400) == 0:
Leaphyear = true
w przeciwnym razie:
Leapyear = false
w przeciwnym razie:
Leaphyear = true
w przeciwnym razie:
Leapyear = false
Jeśli Leapyear == True:
Drukuj („ %D to rok skokowy” %rok)
w przeciwnym razie:
Drukuj („ %D nie jest rokiem skokowym” %rok)

Wyjście

Skrypt jest wykonywany dwukrotnie. 2000 jest traktowany jako pierwszy wkład i jest rokiem skokowym i 2010 jest traktowany jako drugie wejście i nie jest rokiem skoku, jak się wydaje na poniższym obrazku:

Przykład 3: Użycie wielu stałych łańcuchów

Poniższy skrypt pokazuje użycie ciągu.cyfry i ciąg.Stałe interpunkcyjne dla pierwszego tekstu wejściowego i ciągu.ASCII_LOWERCES I String.Stałe interpunkcyjne dla drugiego wejścia. Pierwsze dane wejściowe przyjmie dowolny numer telefonu jako wejście, które może zawierać cyfry, symbol „+” i symbol ”. Pierwsze dane wejściowe przyjmie dowolny adres e -mail jako dane wejściowe, które mogą zawierać dowolne małe litery, symbol „@” i ”.„Symbol. Jeśli wartość błąd Zmienna pozostaje FAŁSZ Po sprawdzeniu obu tekstów wejściowych wydrukuje komunikat sukcesu. W przeciwnym razie wydrukuje komunikat o błędzie.

#!/usr/bin/env python3
# Importuj moduł ciągów
Importuj ciąg
# Weź dowolne dane łańcuchowe
telefon = wejście („Wprowadź swój numer telefonu:”)
e -mail = input („Wprowadź swój e -mail:”)
# Inilializuj zmienną błędu
błąd = false
# Iteruj pętlę, aby sprawdzić, czy numer telefonu jest ważny, czy nie
Dla postaci w telefonie:
Jeśli znak nie jest w (ciąg.cyfry + ciąg.interpunkcja):
błąd = prawda
# Iteruj pętlę, aby sprawdzić, czy wiadomość e -mail jest ważna, czy nie
dla postaci w e -mailu:
Jeśli znak nie jest w (ciąg.ASCII_LOWERCASE + String.interpunkcja):
błąd = prawda
# Wydrukuj komunikat na podstawie wartości błędu
Jeśli błąd == true:
Drukuj („Numer telefonu lub e -mail jest nieprawidłowy”)
w przeciwnym razie:
Drukuj („Telefon i e -mail są we właściwym formacie”)

Wyjście

Skrypt jest wykonywany dwukrotnie. W pierwszym wykonaniu podano prawidłowy telefon i nieprawidłowy adres e -mail, a prawidłowy telefon i prawidłowy adres e -mail podano w drugim wykonaniu, jak pokazano na poniższym zdjęciu:

Wniosek

Zastosowania trzech głównych wbudowanych stałych strun Pythona zostały wyjaśnione w tym artykule. Mamy nadzieję, że przeczytanie tego artykułu powinno pomóc użytkownikom Python lepiej zrozumieć, jak używać stałych strun w Python.