String Multiline Python
Python ma kilka metod pokazywania strun. Wielopoziomowe ciągi Python są najskuteczniejszą metodą wyświetlania wielu instrukcji ciągów w zorganizowany sposób. Jest to przydatne, jeśli mamy rozległy ciąg i dzielimy go na różne linie. Nie możemy umieścić danych na jednej linii, ponieważ pozostaje one nieczytelne.
Istnieje wiele metodologii deklarowania wielu ciągów linii. Dzielimy ciąg na wiele linii, otaczając ciąg w potrójnych cytatach. W przeciwnym razie używamy nawiasów do podzielenia sznurka na odrębne linie. W tym artykule omówimy te metodologie tworzenia wielu linii.
Użyj potrójnych cytatów
Potrójne cytaty są używane do wskazania połączonych wielokrotnych ciągów. Wszystko, co jest zamknięte w potrójnych cytatach, jest elementem ciągiem wieloletnim. Wszystko w potrójnych cytatach jest uważane za sam ciąg. Jeśli dane składają się z stwierdzeń, które mają wiele elementów, używamy potrójnych cytatów, aby wyświetlić je w sekwencji.
Musimy zakreślić długi ciąg w trzech parach cytatowych. Po prostu dzieli linię tego długiego ciągu, więc wyjście pozostaje takie samo.
W przypadku kodu Pythona zainstalowaliśmy Spyder5. Utworzyliśmy nowy projekt kodu, dotykając opcji „Nowy plik” z paska menu. Nazwa nowego pliku to „Temp.PY2 ”.
Jeśli dane składają się z stwierdzeń, które mają wiele elementów, potrójne cytaty formatują dane i wyświetlają je. Aby uruchomić kod, naciskaliśmy F5 z klawiatury.
W wyjściu ciąg rozpoczyna się od nowej linii, ponieważ dodajemy newline (/n) znak w długim ciągu, który jest zamknięty w potrójnych cytatach.
Jeśli dodamy coś w potrójnych cytatach, jest to składnik ciągiem wieloletnice. Jeśli duży ciąg ma nowe znaki, rozważ użycie potrójnych cytatów w celu zamknięcia ich w wielu liniach.
Użyj nawiasów ()
W Pythonie wsporniki () są używane do tworzenia wielu linii sznurka, a także podzielenia strun. Używamy Brackets () do przekonania wielu linii ciągów, jeśli ciąg nie ma nowych linii.
Użyliśmy wsporników do wyświetlania wielu linii. Ponieważ określony ciąg nie zawiera nowej postaci, ciąg jest wyświetlany bez nowej postaci. Stąd używamy nawiasów do podziału łańcucha na struny wieloletnie.
Użyj backslash
W Pythonie znak backslash reprezentuje ciągłość znaków. Jakby to było obecne na końcu linii, ignoruje toczącą się nową linię i uważa linię za ciągłe.
W Python użyliśmy backslash do generowania wielu linii linii. Używamy tego do łączenia tekstu na osobnych liniach. Gdy utworzone jest wiele linii za pomocą backslash, musimy określić przestrzeń między strunami.
Widzimy, że jest opóźnienie. Oznacza to, że określony ciąg nie ma nowego charakteru, dlatego używamy backslash, aby uzyskać wiele linii.
Jeśli chcemy podzielić ciąg na nowe linie, robimy to za pomocą postaci Newline (\ n).
Użyj funkcji Join ()
Funkcja łącza () służy do zmiany ciągu na wiele linii. Kontroluje samą przestrzeń, gdy splusa się struny.
Przekazaliśmy struny do funkcji. Tak abyśmy używali funkcji Join () z przestrzenią, aby uzyskać wiele linii. Więc jeśli używamy długich ciągów, możemy to łatwo zrobić bez konieczności sprawdzania przestrzeni w ciągu podczas korzystania z funkcji łączenia ().
Użyliśmy również nowej postaci i funkcji łączenia (), aby dołączyć do trzech ciągów. Dlatego widzimy trzy ciągi na wielu liniach wyjściowych. Funkcja Join () dzieli ciąg na wiele linii.
Wniosek
W programach Python, gdy używane są długie struny, służy to przede wszystkim do definiowania komentarzy, w tym nowościowych znaków zawierających trzy znaki cytatowe. Jeśli chcemy zdefiniować długi ciąg, który nie ma nowej postaci, nie mogliśmy użyć potrójnych znaków cytatowych.
Wiele linii to ten, który dzieli się na wiele linii, aby kod był łatwiejszy do odczytania. W tym artykule opisano różne metody zdefiniowania ciągłego ciągu. W Python produkujemy wiele linii, używając nawiasów, skał odwrotnych i potrójnych cytatów. Funkcja Join () jest skuteczną techniką tworzenia ciągów wieloletnich. Wszystkie te sekwencje (newline (\ n), Tab-Space (\ t)) stają się składnikiem ciągów, jeśli ciąg wielopasmowy składa się z potrójnych znaków cytatowych.