Funkcje Pythona
Python ma różne wbudowane funkcje, w tym print (), type () i inne. Ale możemy również zdefiniować lub napisać nasze funkcje. Nazywamy te funkcje „zdefiniowane przez użytkownika” funkcje. W tym artykule dowiesz się, jak zdefiniować funkcję z wieloma przykładami. Edytor Spyder3 jest używany do tworzenia i pisania skryptów Python pokazanych w tym artykule.
Jak zdefiniować funkcję
W Pythonie funkcja zaczyna się od słowa kluczowego def.
Słowo kluczowe def Następnie nazwa funkcji i para nawiasów [()]. Nazwa funkcji powinna być unikalna, co oznacza, że nie powinna być żadnej innej funkcji o tej samej nazwie w całym skrypcie.
Funkcja może mieć wiele parametrów lub argumentów. Parametr lub argument to wartość wejściowa dla funkcji i powinna być zdefiniowana w nawiasach.
Po napisaniu nazwy funkcji i listy parametrów umieść dwukropek [:] i zacznij pisać kawałek kodu lub stwierdzeń.
Na koniec istnieje instrukcja powrotu w funkcji, która zwraca dane wyjściowe funkcji.
Poniżej znajduje się podstawowa składnia definiowania funkcji:
def function_name (parametry):sprawozdania
zwrócić [wartość lub wyrażenie]
Przykład funkcji
Spójrzmy na przykład funkcji w Pythonie. Ta funkcja zajmuje rok jako parametr wejściowy i sprawdza, czy dany rok jest rokiem skoku, czy nie. Funkcja jest wywoływana przez nazwę funkcji.
# Określenie funkcji, aby sprawdzić, czy rok jest rokiem, czy niedef leap_year (rok):
#Jeśli rok%4 jest równy zero, to jest rok skokowy.
if (rok%4 == 0):
druk (rok, „to rok skokowy”)
w przeciwnym razie:
druk (rok, „nie jest rokiem skokowym”)
#Zakładanie funkcji
Leap_year (2020)
Wyjście
Wyjście jest wyświetlane po prawej stronie konsoli Python.
Przekazywanie argumentów
Możesz przekazać informacje do funkcji jako argument. Argument jest określony w nazwie funkcji po nawiasach. Możesz dodać nieograniczone argumenty w nawiasach, ale każdy argument musi być oddzielony przecinkiem. Są one nazywane argumentami pozycyjnymi. Konieczne jest przekazanie wszystkich argumentów podczas wywoływania funkcji. W przeciwnym razie powoduje to błąd.
Zobaczmy przykład przekazania wielu argumentów w funkcji.
# Definiowanie funkcji do wydrukowania informacji uczniadef Student_info (First_name, Last_name, Father_name, Rollno, e -mail):
#Printing the Student Imię
Drukuj („Nazwa ucznia to:”, First_name)
#Printing the Student Imię
Drukuj („Nazwisko ucznia to:”, Last_name)
#PRINTING Imię Ojca ucznia
Drukuj („Imię ojca ucznia to:”, nazwa ojca)
#PRINTING NUMER ROLL STUDENTU
Drukuj („Numer rzutu studenckiego to:”, Rollno)
#Printing Student E -mail
Drukuj („Student e -mail to:”, e -mail)
#Zakładanie funkcji
Student_info („Kamran”, „Awaisi”, „Abdul Sattar”, 12, „[email protected] ”)
Wyjście
Wyjście jest wyświetlane po prawej stronie konsoli Python.
Terminy „parametr” i „argument” są identyczne. Parametr to wartość zapisana wewnątrz nawiasów, a my używamy parametru wewnątrz funkcji. Na przykład nazwa pierwszej nazwy_nasteu, nazwa ojciec, Rollno i e -mail to parametry w podanym powyżej przykładzie.
Z drugiej strony argument jest wartością wysyłaną do funkcji.
Definiowanie wartości domyślnej argumentu
Możesz także zdefiniować domyślną wartość argumentu. Na przykład zdefiniujemy funkcję, która przyjmuje dwie liczby jako argument i oblicza sumę. Wartość drugiej liczby (parametr) wynosi domyślnie 10. Przekazamy tylko wartość pierwszej liczby jako argument, a funkcja obliczy sumę.
# Definiowanie funkcji do obliczenia suma dwóch liczb# Wartość drugiej zmiennej jest domyślnie ustawiona na 10
def calculate_sum (NUM1, NUM2 = 10):
Drukuj („Suma to:”, Num1+NUM2)
# wywoływanie funkcji
#przestrzeganie wartości pierwszej zmiennej jako argumentu
calculate_sum (15)
Wyjście
Wyjście jest wyświetlane po prawej stronie konsoli Python.
Jeśli wprowadzimy wartość drugiej zmiennej jako argument, funkcja nie przyjmie wartości domyślnej.
# Definiowanie funkcji do obliczenia suma dwóch liczb# Wartość drugiej zmiennej jest domyślnie ustawiona na 10
def calculate_sum (NUM1, NUM2 = 10):
Drukuj („Suma to:”, Num1+NUM2)
# wywoływanie funkcji
#przestrzeganie wartości pierwszej zmiennej jako argumentu
Calculate_sum (15,25)
Wyjście
Wyjście jest wyświetlane po prawej stronie konsoli Python.
Argumenty słów kluczowych
Możesz przekazać argumenty za pomocą nazwy parametru. W takim przypadku nie trzeba pamiętać o kolejności parametrów. Musisz tylko napisać nazwę parametru, a następnie zdefiniować jego wartość i przekazać ją jako argument. Podczas korzystania z argumentów słów kluczowych nazwa parametru i słowa kluczowego powinny być takie same. Zobaczmy przykład:
# Definiowanie funkcji do obliczenia suma dwóch liczbdef calculate_sum (NUM1, NUM2):
Drukuj („Suma to:”, Num1+NUM2)
# wywoływanie funkcji
#przestrzeganie wartości zmiennych za pomocą argumentu słów kluczowych
calculate_sum (NUM1 = 15, NUM2 = 25)
Wyjście
Wyjście jest wyświetlane po prawej stronie konsoli Python.
Korzystając z argumentów słów kluczowych, upewnij się, że nazwa parametru i słowa kluczowego są takie same. Kolejność zdefiniowania słów kluczowych może być inna. W takim przypadku kompilator nie pokazuje żadnego błędu. Zobaczmy przykład tej funkcji ze zmienioną kolejnością.
# Definiowanie funkcji do obliczenia suma dwóch liczbdef calculate_sum (NUM1, NUM2):
Drukuj („Suma to:”, Num1+NUM2)
# wywoływanie funkcji
#przestrzeganie wartości zmiennych za pomocą argumentu słów kluczowych.
Kolejność NUM1 i NUM2 jest zmieniana
calculate_sum (NUM2 = 15, NUM1 = 25)
Wyjście
Wyjście jest wyświetlane po prawej stronie konsoli Python.
Teraz zmieńmy nazwy słów kluczowych i zobaczmy, co się stanie.
Wyjście
W wyjściu widać, że teraz pokazuje błąd „Nieoczekiwany argument słów kluczowych."
Argumenty o zmiennej długości
W niektórych przypadkach, jeśli nie jesteś pewien liczby parametrów, możesz użyć zmienna długość argumenty. Te argumenty są inaczej niż domyślne argumenty słowa kluczowe. Nie są one zdefiniowane przez nazwę wewnątrz nawiasów. Zobaczmy przykład:
# Definiowanie funkcji do wydrukowania informacjidef print_linuxhint (*myargs):
bo ja w Myargs:
Drukuj (i)
# wywoływanie funkcji
#przestrzeganie wartości wielu zmiennych
print_linuxhint („Hello”, „i”, „Welcome”, „do„ Linuxhint ”)
Wyjście
Wyjście jest wyświetlane po prawej stronie konsoli Python.
Oświadczenie zwrotne
Instrukcja powrotu jest używana na końcu do wyjścia z funkcji. To stwierdzenie przekazuje dane wyjściowe z powrotem do miejsca, w którym wywołano funkcję.
Zobaczmy przykład oświadczenia zwrotnego:
# Definiowanie funkcji do obliczenia suma dwóch liczbdef calculate_sum (NUM1, NUM2):
# Dodanie instrukcji powrotu
# Oświadczenie zwrotne zwraca wartość sumę do dzwoniącego.
zwróć Num1+NUM2
# wywoływanie funkcji
print (calculate_sum (15,25))
Wyjście
Wyjście jest wyświetlane po prawej stronie konsoli Python. Dane wyjściowe pokazuje, że instrukcja powrotu zwraca wartość sumy bez żadnego błędu.
Wniosek
Ten artykuł pomógł początkującym zrozumieć funkcje Pythona za pomocą niektórych prostych przykładów. Korzystanie z funkcji może sprawić, że Twój kod Python będzie wielokrotnego użytku i bardziej ustrukturyzowany. Zamiast pisać ten sam kod wielokrotnie w celu wykonania podobnego rodzaju zadania, możesz wykonać funkcję i łatwiej nazwać.