Python Słownik Metoda

Python Słownik Metoda
Słownik to lista elementów. „Przedmioty” mogą być jak lista studentów, znaki tematu itp. Słownik jest zdefiniowany przez pary klucza: wartość. Każda pozycja w słowniku podąża za klawiszem: format pary wartości. Na przykład słownik zawierający znaki studentów przedstawia dane jako Ezabel: 90, Siara: 70, John: 50, Daniyel: 60 itp. Początkowy element każdej pary oznacza klucz, taki jak Ezabel, Siara, John, Daniyal. Drugi element każdej pary reprezentuje wartość pary klucza:. W tym artykule poprowadzimy Cię, aby dowiedzieć się o wbudowanych modułach słownika w Python. W szczególności poznamy funkcję i przedmiot () słownika w Python.

Jakie są wbudowane metody słownika w Pythonie?

Ogólnie rzecz biorąc, definicja słownika jest zasobem zawierającym listę elementów z ich znaczeniem. Zwykle lista jest ułożona alfabetycznie. Słownik Pythona zapewnia jednak nieuporządkowaną listę wpisów.

Słownik w dowolnym języku programowania jest używany do hash określonej wartości z kluczem, aby można było łatwo odzyskać za pomocą klucza. Python dostarczył listę wbudowanych metod używanych ze słownikami. Omówmy kilka metod, aby zobaczyć, jak możemy grać słownikiem w Python:

metoda Opis
Klucze() Wymienia wszystkie klucze w słowniku.
wartości () Wymienia wszystkie wartości w utworzonym słowniku.
rzeczy() Wymienia krotkę dla każdego klucza: para wartości w słowniku.
Dostawać() Zwraca wartość zdefiniowanego klucza.
Muzyka pop() Usuwa parę określonego klucza w słowniku.
Kopiuj() Zwraca kopię słownika.
jasne() Usuwa wszystko ze słownika.
aktualizacja() Wstaw określony klucz: para wartości w słowniku.

Są to najczęściej używane funkcje ze słownikiem w Pythonie. W tym artykule dowiemy się, jak działa funkcja Puci () Python z słownikiem. Pozwól nam szczegółowo zbadać funkcję Items ().

Metoda słownika ()

Funkcja słownika () w Pythonie zwraca listę krotek dla każdego klucza: para wartości podanej w słowniku, znanym również jako obiekt widoku. Obiekt widoku odzwierciedla wszystkie zmiany, które są dokonywane na elementach słownika. Zbadajmy kilka przykładów, aby zrozumieć i dowiedzieć się, jak działa funkcja słownika ().

Przykład 1:

Składnia funkcji słownika () jest słownikiem.rzeczy(). Nie bierze żadnego argumentu jako wejścia i zwraca listę krotek dla każdego klucza: Para wartości. W tym przykładzie zdefiniujemy słownik, który zawiera szczegóły samochodu, nazwa samochodu, jego model i rok, w którym został uruchomiony. Wartości podano w klawisz: Para wartości. Zobacz następujący kod i zaimplementujmy funkcję Items ().

Jak widać w kodzie, zdefiniowany jest słownik o nazwie „Cars”, który zawiera trzy kluczowe pary: „Brand: Ferrari”, „Model: Spider”, „Rok: 2021”. Następnie słownik.Funkcja items () jest wywoływana. Jego dane są drukowane za pomocą polecenia print ().

Cars =
„Brand”: „Ferrari”,
„Model”: „Spider”,
„Rok”: 2021

A = samochody.rzeczy()
Drukuj (a)

Zobaczmy następujące dane wyjściowe słownika.Funkcja items ():

Przykład 2:

Nauczyliśmy się i widzieliśmy funkcję słownika.Metoda items () w poprzednich funkcjach. Teraz widzimy, w jaki sposób modyfikacja wpływa na wynik funkcji i elementów (). Jak omówiono wcześniej, funkcja ICTES () tworzy obiekt widoku, który odzwierciedla wszystkie zmiany w słowniku, które zostały do ​​tej pory wykonane. W poniższym przykładowym kodzie wprowadzamy pewne zmiany w roku samochodu. Oto kod modyfikacji roku podanego w słowniku.

Rok podany w słowniku jest pokazany jako „Rok: 2021”. Do modyfikacji 2018 jest przypisany do klucza roku, i.mi. samochody [„rok”] = 2018. Rok 2021 powinien zostać zastąpiony 2018.

Cars =
„Brand”: „Ferrari”,
„Model”: „Spider”,
„Rok”: 2021

A = samochody.rzeczy()
samochody [„rok”] = 2018
Drukuj (a)

Zobaczmy dane wyjściowe i zwróćmy uwagę, jak ta zmiana w roku znajduje odzwierciedlenie w słowniku. Zauważ, że elementy () zwraca tę samą listę krotek dla każdego klucza: Para wartości, jak zwraca w przykładzie 1. Jednak rok jest teraz 2018, który zmodyfikowaliśmy w tym przykładzie.

Przykład 3:

Przejdźmy do następnego przykładu i usuń jeden klucz: Para wartości ze słownika. Tutaj używamy funkcji Del (. Zobacz poniższy przykładowy kod:

Korzystając z funkcji Pythona wbudowanej Del (), usuwamy „rok” ze słownika. Oto wyjście kodu. Aby zrozumieć, w jaki sposób funkcja elementów () odzwierciedla zmiany w słowniku, dwukrotnie wydrukowaliśmy słownik, zarówno przed, jak i po modyfikacji.

Cars =
„Brand”: „Ferrari”,
„Model”: „Spider”,
„Rok”: 2021

Drukuj („Oryginalny słownik: \ n”, samochody.rzeczy())
Drukuj („\ n”)
del [samochody [„rok”]]
Drukuj („Zmodyfikowany słownik: \ n”, samochody.rzeczy())

Teraz zobaczmy następujące dane wyjściowe. Jak widać, oryginalny słownik ma trzy kluczowe pary. Następnie usuwamy „rok” ze słownika. Po modyfikacji, kiedy wywoływamy funkcję Items (), modyfikacja ma teraz tylko dwa kluczowe pary:. Zmiany są poprawnie odzwierciedlone przez funkcję i elementy ().

Wniosek

Ten artykuł został zaprojektowany w celu przedstawienia przeglądu słownika.Funkcja fumy () podana w wbudowanej standardowej bibliotece Pythona. Funkcja Items () tworzy obiekt widoku zdefiniowanego słownika. Ta lista dotyczy każdego klucza: para wartości, która pojawia się w słowniku. Wszelkie modyfikacje, zmiany lub dodatki dokonane do słownika w dowolnym punkcie znajduje odzwierciedlenie w obiekcie widoku słownika automatycznie.