Argumenty wiersza poleceń Pythona

Python to język na wysokim poziomie, który jest przeznaczony do wykonywania ogólnych kodów, a nie do żadnego konkretnego problemu. Możemy go wykorzystać do ogólnych celów, takich jak tworzenie stron internetowych za pomocą Pythona lub analiza danych za pomocą tego języka Pythona. Programowanie „Python” zawiera również argumenty Command_Line. Argumenty wiersza poleceń to argumenty, które podaliśmy na konsoli lub terminale dowolnego systemu operacyjnego po wymierzeniu nazwy pliku kodu wraz z rozszerzeniem pliku. Możemy również zdefiniować to jako w dowolnym programie, wartość przekazywana przez wiersz polecenia, o którym mówi się, że są argumentami wiersza poleceń. W tym przewodniku omówimy argument wiersza poleceń w programowaniu „Python”.

Metody argumentów wiersza poleceń w Pythonie

• Wykorzystując „Sys.argv ”
• Wykorzystując moduł „ArgParse”
• Wykorzystując moduł „getopt”

W tym przewodniku wyjaśnimy wszystkie metody, a także pokażemy praktyczną demonstrację wszystkich tych metod.

Przykład nr 01: przez Sys.Metoda ARGV

Robimy te kody Pythona w aplikacji „Spyder”. Możemy uzyskać dostęp do zmiennych i funkcji wiersza poleceń, importując system. Tak więc importujemy „sys”, a następnie deklarujemy i inicjujemy zmienną „NUM” z „len (sys.argv) ”. „Argv” będzie listą wartości ciągu, które są argumentami, które stały się nasza linia poleceń. „Len” reprezentuje długość przekazywanych argumentów. Tak więc w zmiennej „num” liczba wartości przekazywanych na terminalu jako przechowywana linia poleceń jest przechowywana.

Wyświetlamy również te liczby argumentów, które są przekazywane przy użyciu „wydruku”. Poniżej umieszczamy „Sys.argv [0] ”w instrukcji drukowania. „Argv” zawsze zawiera nazwę programu lub nazwę pliku kodu. Tak więc nazwa utworzonego pliku zostanie renderowana na terminalu. Następnie drukujemy te argumenty przekazywane na terminalu. Wydrukuje wszystkie liczby, które przekazaliśmy jako argumenty wiersza poleceń na ekranie konsoli.

Poniżej zdefiniowaliśmy pętlę i zadeklarowaliśmy zmienną „a”, której zakres jest od „1” do długości argv, który jest przechowywany w „num”. Wydrukuj wszystkie argumenty na konsoli. „Argv [a]” przechowuje wszystkie argumenty Command_Line. Wyświetla je również na konsoli. Teraz inicjujemy „sumę”, ponieważ chcemy obliczyć sumę wszystkich wartości, które przejdziemy w momencie wykonania na terminalu.

Ponownie używamy pętli „for” i przekazujemy zakres. Ale tym razem obliczamy sumę wszystkich tych wartości, które przekazaliśmy na terminalu. Ta suma zostanie przechowywana w zmiennej „suma”. Następnie drukujemy również sumę wszystkich wartości, które przejdziemy w momencie wykonania na terminalu.

Import Sys
num = len (sys.Argv)
Drukuj („Całkowite argumenty przekazane tutaj:”, Num)
Drukuj („\ name of Python File:”, Sys.argv [0])
print („\ Narguments, które przeszliśmy:”, end = "")
dla zasięgu (1, num):
Drukuj (sys.argv [a], end = "")
Sum = 0
Dla i w zakresie (1, num):
Sum += int (sys.argv [i])
wydrukuj („\ n \ n the suma przekazanych argumentów:”, suma)

Na terminalu najpierw umieszczamy słowo kluczowe „uruchom”. Następnie umieść nazwę pliku wraz z właściwym rozszerzeniem i przejdź tutaj argumenty wiersza poleceń. Tak więc wyświetla wszystkie linie, tak jak zdefiniowaliśmy w powyższym kodzie. Najpierw renderuje długość argumentów wiersza poleceń, a następnie nazwa pliku. Następnie renderuje wszystkie argumenty wiersza poleceń, a także renderuje sumę wszystkich z nich.

Przykład nr 02: metodą ArgParse

Teraz w tym przykładzie używamy metody „argParse”. Najpierw importujemy „ArgParse”. Dostępmy więc do zmiennych i funkcji tego. Zainicjujemy zmienną „dane” i przechowujemy linię, którą wykorzystamy w naszym kodzie. Następnie inicjowujemy „parser” i w „Opisie” przekazujemy zmienną „dane”, w której zapisaliśmy wiadomość, którą chcemy wyświetlić, i umieszczamy je wszystkie w zmiennej „my_parser”. Umieściliśmy również „parsję.args () ”na końcu.

importować ArgParse
data = "Używamy tutaj metody ArgParse"
my_parser = argParse.ArgumentParser (opis = dane)
my_parser.parse_args ()

Spójrz na wynik poniżej. Kiedy przekazujemy „-H” jako argument wiersza poleceń, najpierw renderuje komunikat, który zapisaliśmy w zmiennej „danych”, a także pokazuje „opcjonalny argument”, ponieważ ten „H” pokazuje komunikat pomocy. Kiedy stawiamy „-O” jako argument wiersza poleceń, przekazuje to komunikat o błędzie, że jest to nierozpoznany argument.

Przykład nr 03: metodą getopt

Oto ostatnia metoda, którą używamy w tym kodzie. W tym kodzie importujemy „SYS”, a także „Getopt”. Ten „getopt” to parser, którego wykorzystaliśmy do argumentów wiersza poleceń. Następnie, w zmiennej „ArgumentList”, zdaliśmy „SYS.argv [1:] ”, aby usunąć pierwszy argument, który przechodzimy w wierszu poleceń. Zainicjujemy „my_option” z „HMO:”.

Następnie inicjowujemy zmienną „my_long_option”. Używamy tutaj „spróbuj”, który sprawdzi błąd. Po tym analizujemy argumenty. „GetOpt” oferuje zarówno opcje krótkie, jak i długie, a także opcję wyznaczenia wartości. Po tym sprawdzamy wszystkie argumenty, które przekazamy jako argumenty wiersza poleceń. Jeśli argument wiersza poleceń to „-h” lub „-Help”, wydrukuje wiadomość podaną poniżej. Jeśli argument wiersza poleceń to „-M” lub „-my_file”, wyświetli wiadomość, która jest napisana po tym.

Ponadto, jeśli argument wiersza poleceń jest „-o” lub „-output”, wyświetla również wiadomość, którą napisaliśmy tutaj. Jeśli argument wiersza poleceń nie pochodzi ze wszystkich powyższych, wyświetli komunikat o błędzie, ponieważ umieścimy „getopt. Błąd ”w kodzie.

Importuj getopt, sys
ArgumentList = Sys.Argv [1:]
my_options = "hmo:"
new_long_options = [„help”, „my_file”, „output =”
próbować:
argumenty, wartości = getopt.getOpt (argumentList, my_options, new_long_options)
Dla my_argument, my_value w argumentach:
Jeśli my_argument in („-h”, „--help”):
Drukuj („Wyświetlanie pomocy”)
elif my_argument w („-m”, „--my_file”):
Drukuj („Wyświetlanie nazwy pliku:”, Sys.argv [0])
elif my_argument w („-o”, „--output”):
print ((„Włączanie specjalnego trybu wyjściowego ( % s)”) % (my_value))
Z wyjątkiem getopt.Błąd jako err:
print (str (err))

Tutaj widzisz, że kiedy umieścimy „-H” jako wiersz polecenia, wyświetla tę samą wiadomość, którą napisaliśmy w kodzie. Kiedy stawiamy dwa argumenty wiersza poleceń jako „-Help”, a także „-M”, wyświetla dwa wiadomości poniżej. W argumencie wiersza poleceń „-O” przekazaliśmy również ciąg, który jest również wyświetlany w komunikacie.

Wniosek

Podaliśmy ten przewodnik, który pomoże Ci poznać koncepcję „argumentów wiersza poleceń” w „Python”. Zbadaliśmy „argument wiersza poleceń”, a także wyjaśniliśmy trzy metody tutaj. Wyjaśniliśmy argument wiersza poleceń, że proces przekazywania wartości do programu wraz z nazwą programu do czasu wykonania za pośrednictwem wiersza polecenia.