Funkcja podłogi Postgres

Rozwiązywanie pytań procentowych w matematyce i uczenie się dokładności fizyki, być może użyłeś koncepcji zaokrąglania. Funkcja podłogowa bazy danych PostgreSQL jest nieco podobna do zaokrąglenia w pracy, ale dodaje nową rzecz, co czyni ją wyjątkową. Funkcja „podłogowa” PostgreSQL ma liczbę punktów dziesiętnych i zwraca najbliższą jej wartość po konwersji. Działa inaczej na liczbach negatywnych i dodatnich, ponieważ liczb całkowity. Dlatego postanowiliśmy dostarczyć ten artykuł dla naszych użytkowników, aby dowiedzieć się o korzystaniu z funkcji podłogowej PostgreSQL w systemie Windows 10.

Zróbmy nowy początek od otwarcia Postgresql Shell. Użyj paska wyszukiwania stacjonarnego systemu Windows 10, aby napisać „PSQL”. Aplikacja PostgreSQL Shell zostanie wyświetlona w obszarze aplikacji i musisz ją kliknąć, aby szybko ją otworzyć. Czarny ekran powłoki PostgreSQL zostanie otwarty jak przedstawiony poniżej. Nie pozwoli ci to zapytać o swoje polecenia, dopóki nie dodasz nazwy bazy danych, nazwy użytkownika i hasła wraz z numerem portu. Domyślna baza danych i nazwa użytkownika to „Postgres” i możesz ją użyć, aby szybko otworzyć obszar zapytania. Korzystaliśmy z naszej właśnie stworzonej nowej bazy danych „aqsayasin” i nowego użytkownika „aqsayasin” wraz z jego hasłem. Numer portu „5432” należy podać wraz z tymi informacjami.

Przykład 01:

W naszym pierwszym przykładzie przyjrzymy się działaniu funkcji podłogowej, stosując niektóre wartości całkowitej w zakresie decymalnych. Instrukcja wyboru będzie przydatna do tego celu. Funkcja podłogi przyjmie wartości całkowitej w swoim argumencie w tym zapytaniu i przekonwertuje je na najbliższą najmniejszą dokładną wartość. Ponieważ wartość „23” jest już kompletną, dokładną wartością całkowitą, dlatego nie konwertuje jej więcej i zwraca oryginalną wartość w wyjściu, jak pokazano poniżej.

Powiedzmy, jak funkcja podłogowa bazy danych PostgreSQL działa na dokładnych wartościach całkowitych ujemnych. Dlatego przyjmowaliśmy „-23” w parametrach funkcji podłogi i wykonywaliśmy instrukcję wyboru. Wyjście instrukcji pokazuje zwrot tych samych ujemnych wartości całkowitej, jak przedstawiono poniżej. Oznacza to, czy wartość jest ujemna, czy dodatnia, funkcja „podłogi” zwróci ją, jeśli jest dokładna i nie ma punktów dziesiętnych.

Przykład 02:

Teraz sprawdźmy, jak działa funkcja podłogowa na wartościach zmiennoprzecinkowych w powładzie bazy danych PostgreSQL. Zacznijmy od dodatniej wartości zmiennoprzecinkowej, aby zabrać podłogę do skorupy. Zatem ta sama instrukcja wyboru korzysta z funkcji podłogowej, biorąc wartość „92.8 ”W swoim argumencie. Ta instrukcja pokazuje dokładną dokładną liczbę całkowitą „92” jako wyjście, która jest najbliższą najmniejszą wartością „92.8 ”. Widać, że podłoga jest zupełnie inna niż metoda zaokrąglenia. W ramach zaokrąglenia wartość przed punktem jest zwiększana o 1, gdy wartość po punkcie jest większa lub równa 5. Podczas gdy w funkcji „podłogi” wartość nie jest zaokrąglona, ​​ale przekonwertowana na dokładną najbliższą najniższą wartość, która wynosi 92 dla 92.8

Weźmy kolejną wartość, aby zobaczyć, jak działa funkcja podłogowa. Po użyciu 99.9, nie mamy 100 jako najbliższa wartość zaokrąglania, ale 99 jako najbliższa najmniejsza dokładna wartość po zastosowaniu funkcji „podłogi” w wybranej instrukcji. Możesz zobaczyć dane wyjściowe pokazane poniżej.

Chodziło o użycie funkcji podłogowej na dodatniej liczbie punktów dziesiętnych. Zobaczmy, jak to działa na wartości negatywnej wartości liczb całkowitych. Tym razem używamy „-9.9 ”w parametrach funkcji„ podłogi ”w wyniku zapytania. Wyjście tego polecenia pokazuje wartość ujemną „-10”. Jako najbliższa niewielka wartość dla „-9.9 ”to„ -10 ”, a„ -9 ”to najbliższa największa dokładna wartość; Zatem funkcja podłogi pokazuje „-10” jako wyjście.

Przykład 03:

Rzućmy okiem na przeciwną funkcję metody „podłogi” w bazie danych PostgreSQL, i.mi., metoda sufitu. Działa tak samo jak funkcja podłogi, ale w przeciwnym kierunku. Oznacza to, że funkcja sufitu uzyska dokładną dokładną najbliższą największą wartość określonej wartości punktu dziesiętnego. Podczas gdy funkcja podłogowa otrzyma dokładną dokładną najbliższą najniższą wartość określonej wartości punktu dziesiętnego. Używamy obu funkcji w tym samym zapytaniu. Obie funkcje wykorzystują tę samą wartość dziesiętną, „23.56 ”. Po wykonaniu mamy dwie rekordy kolumny dla tej instrukcji. Funkcja podłogowa zwraca „23”, a funkcja sufitu zwraca „24” dla wartości dziesiętnej „23.56 ”.

Użyjmy ujemnej wartości punktu dziesiętnego „-23.56 ”dla obu funkcji w instrukcji wyboru, i.mi., Podłoga i sufit. Wyjście tej instrukcji pokazuje wartość „-24” dla podłogi i „-23” dla funkcji sufitu jako „-24” jest najbliższą małą wartością, a „-23” jest najbliższą dużą wartością dla ujemnej dziesiętnej wartość punktu „-23.56 ”.

Przykład 04:

Miejmy kolejny przykład, aby zobaczyć, jak możemy użyć funkcji podłogowej w kolumnach tabel. Musimy mieć kilka tabel z rekordami w naszej bazie danych PostgreSQL. Dlatego tworzyliśmy nową tabelę „ftest” o 3 kolumnach „id”, „kraj” i „liczba” za pomocą instrukcji tworzenia tabeli w powładzie PostgreSQL. Polecenie pokazane na obrazie zostało wykonane i utworzone tabelę. Wybierz instrukcję z „*” zostanie użyta do zapytania o rekordy tabeli, a wyświetlana jest pusta tabela.

Włóżmy kilka rekordów w właśnie wykonanym stole „ftest”. Skorzystaj z wstawki do instrukcji, aby to zrobić. Dodaliśmy w sumie 7 rekordów w identyfikatorze kolumny, kraju, liczbie tabeli. Kolumna tabeli „liczba” ma pewne dodatnie i niektóre ujemne wartości punktów dziesiętnych.

Korzystając z instrukcji SELECT dla tabeli „FTEST”, mamy wszystkie rekordy tej tabeli wykorzystujące znak „*”. Wszystkie 7 rekordów zostało wyświetlonych na powładzie PostgreSQL.

Pobierajmy wszystkie rekordy z tabeli „ftest” za pomocą instrukcji wybierz ze znakiem „*”. Ponadto podłoga wszystkich wartości w kolumnie „liczba” za pomocą funkcji podłogowej na konkretnej kolumnie „liczba”. Tabela wyjściowa wyświetla wszystkie wartości kolumny dla identyfikatora, kraju i kolumny liczbowej wraz z podłogą kolumny „Numer”. Wszystkie wartości kolumny liczby zostały przekonwertowane na najbliższą małą wartość pod kolumną „podłogową”.

To samo zapytanie instrukcji zostało wykorzystane do znalezienia podłogi i sufitu dla kolumny „liczba”, jak pokazano na załączonym zdjęciu wyjściowym.

Wniosek:

Ten artykuł zawiera wyjaśnienie uzyskania najbliższej małej wartości dla konkretnej liczby liczb całkowitych lub dziesiętnych za pomocą funkcji „podłogowej” PostgreSQL. Ten artykuł został zaimplementowany w PostgreSQL Shell, podczas gdy można go również zaimplementować graficzny interfejs użytkownika PostgreSQL PGADMIN. Przykłady, które omawialiśmy. W porównaniu funkcji sufitu przekonaliśmy koncepcję funkcji „podłogowej”.