Matplotlib Tytuł figury

Matplotlib Tytuł figury
Matplotlib to pakiet wizualny oparty na Numpy. W Matplotlib, PLT.title () funkcja definiuje etykietę tworzonego wykresu i przedstawia ją za pomocą wielu parametrów. Omówmy PLT.title () funkcja szczegółowo.

Użyj Pyplot.title () funkcja wyświetlania wykresu funkcji RELU:

Używamy matplotlib.Pyplot do wizualizacji wykresu funkcji RELU i matplotlib.Pyplot.title () funkcja służy do tworzenia tytułu wykresu.

importować matplotlib.Pyplot as Plt
A = [-10, -8, -6, -4, -2,0,2,4, 6, 8, 10]
B = []
bo w zakresie (len (a)):
B.append (maks. (0, a [i]))
plt.Wykres (A, B, Color = „Red”)
plt.xlabel („osi x”)
plt.ylabel („oś y”)
plt.tytuł (etykieta = „wykres funkcji RelU”,
FontSize = 44,
color = „czerwony”)
plt.pokazywać()

Na początku programu zintegrowaliśmy pakiet MATPlotlib.Pyplot jako fabuła. Ta biblioteka jest stosowana do reprezentacji graficznej. Teraz musimy przypisać punkty danych zarówno dla osi X, jak i osi Y.

Deklarujemy dwie tablice, które są przechowywane w dwóch różnych zmiennych. Pierwsza tablica zawiera elementy osi x, a druga tablica to pusta tablica.

Wraz z tym stosujemy pętlę „for”. Tworzymy nową zmienną w pętli dla. Wewnątrz pętli musimy znaleźć długość tablicy X, wywołując funkcję len (). Określamy maksymalną wartość punktów danych tablicy „A”.

Teraz stosujemy PLT.wykres () ilustrujący wykres. Ta funkcja ma trzy parametry, w tym dwie oddzielne tablice wykonane w punktach danych osi. A parametr „kolor” jest również przewidziany dla tej funkcji. Ten „kolor” pokazuje kolor linii. W następnym etapie wywołujemy funkcję.etykieta () do określenia znaczników do osi x i osi y.

Na koniec definiujemy PLT.title () funkcja, która służy do pokazania tytułu wykresu. Podajemy parametr „etykieta”, parametr „czcionaj” i parametr „kolorowy” do tej funkcji. Argumenty te reprezentują podpis, czcionki i kolor działki.

Określ atrybuty czcionki dla tytułu wykresu:

Można określić wiele cech czcionki dla różnych etykiet fabularnych. Po prostu wykorzystujemy argument Fontdict w funkcji xlabel (), funkcja yLabel () i tytule () do regulacji parametrów czcionek dla etykiet.

importować matplotlib.Pyplot as Plt
importować Numpy jako NP
A = NP.tablica ([100, 110, 120, 130, 140, 150, 160, 170, 180, 190])
B = NP.tablica ([200, 210, 220, 230, 240, 250, 260, 270, 280, 290])
font = „Family”: „Arial”, „Color”: „zielony”, „rozmiar”: 30
font1 = „Family”: „Times Roman”, „Color”: „Blue”, „rozmiar”: 22
plt.tytuł („rysunek”, fontdict = czcionka)
plt.xlabel („osi x”, fontdict = font1)
plt.ylabel („oś y”, fontdict = font1)
plt.fabuła (a, b)
plt.pokazywać()

Po zaimportowaniu bibliotek MATPlotlib i Numpy tworzymy dwie zmienne. Następnie używamy biblioteki Numpy, aby zadeklarować dwie tablice z zestawami danych osi x i y. Te tablice są przechowywane w zmiennych „A” i „B.„Funkcja NP.tablica () jest wezwana do tego celu.

Teraz definiujemy różne właściwości czcionki dla etykiety. W przypadku pierwszej czcionki ustawiliśmy Arial jako rodzinę, zielony jako kolor, a 30 jako rozmiar czcionki. Podobnie określamy właściwości drugiej czcionki. Parametr rodzinny to Times Roman, parametr koloru jest niebieski, a parametr rozmiaru to 22. Te właściwości czcionek są przechowywane w zmiennych nazywanych „czcionką” i „font1”.

Teraz czas zadzwonić do PLT.tytuł () funkcja. Fontdict służy do pokazania, które właściwości czcionek są podane do tytułu wykresu. Podobnie definiujemy PLT.Funkcja etykieta () dla osi x i osi y. Tytuł osi X i osi Y jest przekazywany jako parametr. I wybieramy również właściwości czcionek dla etykiety obu osi. Teraz, aby narysować i wyświetlić wykres, stosujemy osobne funkcje.

Dodaj lokalizację do etykiety wykresu:

Tutaj możemy użyć parametru „LOC” do zdefiniowania lokalizacji etykiety wykresu.

importować matplotlib.Pyplot as Plt
L = [10, 20, 30]
M = [25, 35, 45]
plt.fabuła (l, m)
plt.tytuł („Graph”, FontSize = 36, loc = 'right')

Najpierw wprowadzamy matplotlib.Pyplot jako PLT dla graficznych wizualizacji. Następnie definiujemy zestawy danych dla osi x i osi y. Te zestawy danych są przechowywane odpowiednio w zmiennych „L” i „M”. Podajemy trzy wartości każdej osi.

Do tworzenia wykresu nazywamy PLT.Funkcja wykresu (). Zestawy danych osi X i osi Y są dostarczane jako argument dla tej funkcji. Zastosujemy PLT.title () funkcja wstawienia tytułu. Ta funkcja zawiera trzy parametry. „Etykieta”, FontSize i „Loc”, które chcemy podać tytułowi wykresu, są określone przez te parametry.

Dodaj tytuł SUP powyżej tytułu wykresu:

W tym kroku wstawiamy tytuł SUP tuż nad tytułem figury. Lokalizacja tytułu SUP jest określona przez argument „Y” metody Suptitle ().

importować matplotlib.Pyplot as Plt
importować Numpy jako NP
A = NP.losowy.normalny (rozmiar = 40000)
b = a * 4 + np.losowy.normalny (rozmiar = 40000)
plt.Hist2d (A, B, pojemniki = (20, 20), cmap = plt.cm.Czerwone)
plt.Suptitle („2d Graph \ n”, czcionki = 28, y = 1.1)
plt.Tytuł („Wykres z czerwoną kolorystyką”, color = „Purple”,)
plt.pokazywać()

Musimy użyć matplotlib.Pyplot jako PLT i Numpy jako biblioteki NP w tym przypadku. Biblioteki te są wprowadzane do ich konkretnych celów wizualizacji i analizy matematycznej. Zdefiniowaliśmy dane osi X i Y za pomocą biblioteki Numpy.

Określiliśmy również rozmiar osobno za pomocą NP.losowy.Funkcja normalna (). Produkowana jest dwuwymiarowa histogram, wywołując PLT.metoda hist2d (). Ta funkcja zawiera cztery różne argumenty, w tym wartość osi x i y.

Ponadto musimy wstawić tytuł SUP do wykresu. Stąd do wstawienia tego używamy PLT.funkcja suptitle (). Podajemy etykietę jako parametr, czcionkę etykiety i argument „Y” do tej funkcji. Tutaj argument „y” reprezentuje pozycję tytułu SUP.

Abyśmy mogli zmienić lokalizację tytułu SUP. Tytuł SUP znajduje się tuż nad głównym tytułem wykresu. Teraz wstawiamy podstawowy tag dla fabuły, wywołując PLT.tytuł () funkcja. Dla tej funkcji przedstawiono parametr „kolorowy” i parametr „stylu”.

Dlatego możemy zmodyfikować kolor i styl etykiety. Po tym wszystkim otrzymujemy działkę, stosując PLT.show () funkcja.

Wniosek:

W tym przewodniku oświeciliśmy, jak korzystać z Pyplot.tytuł () funkcja z licznymi instancjami. Zbadaliśmy wykorzystanie tej funkcji do reprezentowania wykresu z funkcją RELU. Widzimy również, jak określić elementy czcionki zdefiniowane dla etykiet rysunku. Ostatecznie widzimy metodę dodawania „lokalizacji” do podpisu wykresu.