Kotlin Niech

Istnieją pewne funkcje języka programowania Kotlin, które są znane jako funkcje definiujące zakresu, i.mi., definiują zakres określonej zmiennej lub, innymi słowy. W tym zakresie wartość konkretnej zmiennej będzie dostępna. Funkcja „niech” Kotlina również należy do tej kategorii funkcji. W tym artykule postaramy się dowiedzieć się więcej o tej konkretnej funkcji definiatora zakresu Kotlin w Ubuntu 20.04.

Jaki jest cel „Let” w Kotlin?

Funkcja „niech” języka programowania Kotlin jest używana, aby umożliwić wykonanie bloku kodu w kontekście obiektu. Oznacza to, że gdy tylko uzyskasz dostęp do tego obiektu poza tym zakresem, będziesz w stanie odzyskać inną wartość niż ta w zakresie. Ponadto funkcja „niech” języka programowania Kotlin jest zawsze używana w połączeniu z słowem kluczowym „IT”, które służy do odwołania się do konkretnego obiektu w danej sytuacji. Korzystając z funkcji Kotlin „Let” za pomocą słowa kluczowego „IT”, możesz łatwo manipulować wartością obiektu.

Korzystanie z Kotlin LET:

Do nauki użycia Kotlin „Let” w Ubuntu 20.04, możesz spojrzeć na następujące trzy przykłady:

Przykład nr 1: Drukowanie wiadomości z życzeniami z Kotlinem Niech:

W tym przykładzie po prostu drukujemy wiadomość z życzeniami z Kotlin „Let” w Ubuntu 20.04. Skrypt Kotlin pokazany na poniższym obrazku zrobi potrzebę pełną:

W tym przykładowym skrypcie zdefiniowaliśmy zmienną „pozdrowienia” w naszej funkcji „main ()”. Następnie przypisaliśmy do niego losowy ciąg. Następnie nazwaliśmy funkcję „niech” ze zmienną „pozdrowienia”. W tej funkcji chcemy dołączyć inny ciąg do już istniejącej wartości zmiennej „pozdrowienia” i wydrukować ją na terminalu. Następnie użyliśmy kolejnej instrukcji „println” do wydrukowania oryginalnej wartości zmiennej „pozdrowienia” na terminalu.

Teraz chcieliśmy skompilować ten skrypt, z czego użyliśmy następującego polecenia:

$ Kotlinc niech.Kt

Następnie, aby uruchomić ten sam skrypt, użyliśmy polecenia pokazanego poniżej:

$ Kotlin Letkt

Dane wyjściowe tego skryptu Kotlin pokazano na poniższym obrazie. Widać, że rozszerzona wiadomość z życzeniami została wydrukowana na terminalu po raz pierwszy (z powodu użycia funkcji „Let”). W przeciwieństwie do tego, po raz drugi (od czasu zakończenia zakresu słowa kluczowego „IT”) tylko pierwotna wartość zmiennej „pozdrowienia” została wydrukowana na terminalu.

Przykład nr 2: Drukowanie wiadomości z życzeniami poprzez przekształcenie go w górną skrzynkę z Kotlinem Let:

W tym przykładzie ponownie wydrukujemy wiadomość z życzeniami na terminalu z funkcją Kotlin „Let”; Jednak przy dodatkowej funkcjonalności i.mi., Tym razem będziemy przekształcić oryginalny ciąg w górną sprawę. W tym celu zaprojektowaliśmy skrypt Kotlin pokazany na poniższym obrazku:

W tym skrypcie Kotlin zdefiniowaliśmy ciąg „Pozdrowienia” w naszej funkcji „Main ()”. Następnie przypisaliśmy losowy ciąg do tej zmiennej, zachowując jednocześnie wszystkie jej znaki. Dokonano tego celowo, ponieważ później przekształcimy ten ciąg w górną sprawę. Następnie użyliśmy instrukcji „println” do wydrukowania oryginalnej wiadomości na terminalu. Następnie zdefiniowaliśmy inną zmienną o nazwie „Kapitalize” i przypisaliśmy jej oświadczenie „Pozdrowienia.Niech to.duże litery()". To stwierdzenie po prostu kapitalizuje nasz ciąg „Pozdrowienia” i uratuje tę skapitalizowaną wartość zmienną „kapitalizuj”. Wreszcie wydrukowaliśmy wartość zmiennej „kapitalizacji” na terminalu.

Wyjście tego skryptu Kotlin jest wyświetlane na następującym obrazie. Najpierw wiadomość z życzeniami w małych alfabetach została wydrukowana na terminalu, a następnie skapitalizowany komunikat z życzeniami został wydrukowany na terminalu.

Przykład nr 3: Odfiltrowanie elementów listy za pomocą Kotlin Let:

Teraz pójdziemy o krok dalej z pomocą tego przykładu. Funkcjonalność, którą chcemy osiągnąć za pośrednictwem tego skryptu Kotlin, wie, ile elementów danej listy ma długości większe niż określone. Ponadto chcemy również wydrukować długości wszystkich takich elementów na terminalu. Za to zaimplementowaliśmy skrypt Kotlin pokazany na poniższym obrazku:

W tym skrypcie Kotlin stworzyliśmy wartość o nazwie „Count” w naszej funkcji „main ()”. Następnie przypisaliśmy zmienną listę, która składa się z pięciu różnych elementów, i.mi., Jeden, dwa, trzy, cztery i pięć. Następnie użyliśmy stwierdzenia „Licz.mapa it.długość.filtr It> 3.Niech println (it) ”. To stwierdzenie odfiltruje tylko te elementy z naszej zmiennej listy, której długość będzie większa niż „3”. W naszym przypadku trzeci, czwarty i piąty elementy naszej listy mają długości większe niż trzy. Ponadto to stwierdzenie wydrukuje odpowiednie długości na terminalu po odfiltrowaniu tych elementów.

Po wykonaniu tego skryptu Kotlin na naszym terminalu pojawiło się następujące dane wyjściowe.mi., 5, 4, 4. Oznacza to, że długości trzech odfiltrowanych elementów to odpowiednio „5”, „4” i „4”. Długości te odpowiadają następującym elementom naszej listy: „trzy”, „cztery” i „pięć.„Możesz sprawdzić, że nasz skrypt udało się poprawnie wydrukować ich długości.

Wniosek:

Ten artykuł miał na celu wyjaśnienie prawdopodobnych dwuznaczności dotyczących użycia jednej z funkcji definiujących zakres Kotlin, i.mi., "pozwalać.„Wyjaśniliśmy podstawowy powód istnienia tej funkcji w Kotlin. Następnie wyjaśniono trzy różne przykłady, w których pokazaliśmy różne sytuacje, w których możesz użyć funkcji Kotlin. Te przykłady pomogą Ci zastosować tę funkcję, aby służyć użytecznemu celowi podczas pracy z językiem programowania Kotlin w Ubuntu 20.04.