Java Foreach

„Java zawiera różnorodne pętle, w tym dla, i wykonaj, a pyszne pętle. Wszyscy pracują tak samo, ale potrzebują tego w różnych przypadkach. Mamy nowy sposób iterację obiektów. Pętla Foreach jest powszechnie określana jako pętla zaawansowana. Najczęstszym zastosowaniem pętli Foreach jest iterowanie w kolekcjach lub klasie tablicy. Ma unikalny wzór syntaktyczny, który ułatwia iterację, ponieważ przechodzi przez każdy element; Dlatego nazywa się to pętlą foreach. Pętla For-Oche dostarcza nam korzyści z tego, że kod jest bardziej zrozumiały i usuwa potencjał problemów."

Przykład 1

Przykładowa ilustracja pętli Java Foreach. Pętla foreach używa słowa kluczowego „dla” i jest oddzielona przez dwukropek dla deklaracji zmiennej z typem danych. Rozważmy program, w którym użyliśmy pętli Foreach do podejmowania decyzji.

Snippet kodowy składa się z klasy Java „ForeachCase1”, która jest wykorzystywana do budowy głównej metody. Wewnątrz programu Main zdefiniowaliśmy tablicę jako „wiek”, w którym dodawane są losowe liczby liczbowych dodatnich. Te liczby całkowite reprezentują różne wieki. Następnie utworzyliśmy zmienną „najwyższą_prawę” i nazwaliśmy funkcję „maxfunc”, która przyjmuje tablicę „wiek” jako parametr. Mamy inną tablicę jako „num”, który jest nazywany w konstruktorze tej funkcji.

Inicjalizacja alokacji tablicy „num” wewnątrz zmiennej „maks.”. Następnie wdrożyliśmy pętlę foreach, używając słowa kluczowego „dla”. Tutaj foreach ma zmienną „Val” typu danych int i inną zmienną „maks.”, Które są oddzielone okrężnicy „:”. Foreach zapętla się przez każdy element w tablicy, przechowując każdy w zmiennej „Val”. Pętla Foreach jest wdrażana z warunkiem IF po iteracji, aby uzyskać maksymalny wiek z określonej tablicy. Oświadczenie zwrotne zwróci maksymalny wiek.

Foreach iterował każdy element tablicy, a następnie z iteracji otrzymaliśmy najwyższy wiek w poniższym czasie wykonania.

Przykład 2

Teraz wdrażamy pętlę Foreach do przemieszczania się nad elementem każdej tablicy. Jest to właściwość pętli foreach, która przemierza każdy element kolekcji lub tablicy, aż do osiągnięcia ostatniego elementu.

Zaimportowaliśmy pakiet Java w pierwszym etapie powyższego przykładu. Następnie skonstruowaliśmy klasę „ForeachCase2”. Tam mamy główną funkcję, w której podaje się interfejs tablicy i tworzy pustą tablicę w zmiennej „mylist”. Włożyliśmy element do naszej kolekcji tablicy „MyList” za pomocą metody add (). Mamy trzy elementy w naszej tablicy, które są nazwami języków programowania.

Następnie wdrożyliśmy pętlę foreach, w której nowa zmienna jest deklarowana jako „str” typu danych „String”, tak samo jak typ danych danej tablicy. Zmienna „myList”, która ma elementy tablicy ciągu, zostanie przypisana do zmiennej „Str”. Teraz elementy sznurka tablicy są przechowywane w tej iterowanej zmiennej. Pętla Foreach przemierza każdy element tablicy, a wydrukowana metoda Java wyświetli wszystkie elementy tablicy strun Traversing.

Jak widzimy, każdy element z naszej określonej tablicy ciągów jest wymieniony na ekranie wyjściowym po iteracji przez pętlę foreach.

Przykład 3

Wykorzystaliśmy pętlę foreach we wspomnianym programie. Tutaj używamy pętli Foreach do iteracji nad elementem tablicy i przekształcania go w strumień. W przypadku transformacji tablica.Metoda strumieniowa () jest wykorzystywana.

Dodaliśmy tutaj pakiet Java Arrays. Następnie zbudowaliśmy klasę „ForeachCase3” i wdrożyliśmy główną metodę. Program główny ma zmienne „liczby całkowite”, który tworzy tablicę. Tablica jest przechowywana z wartościami numerycznymi, ponieważ ustawiliśmy typ danych „INT”. Następnie zadzwoniliśmy do tablicy.metoda strumieniowa () i przekazała zmienną „liczby całkowite”. Następnie mamy metodę Foreach o nazwie nowa zmienna jako „ele”.

Metoda Foreach jest wywoływana z operatorem Lambda „->”. Tutaj skróciliśmy pętlę Foreach z wyrażeniem Lambda. Elementy są drukowane do konsoli metodą foreacha po iterowaniu nad nimi.

Wszystkie elementy z listy tablicy liczb całkowitych są wyświetlane na konsoli, gdy są przeciągnięte przez pętlę foreach.

Przykład 4

Znowu używamy pętli foreach w tym przykładzie. Ale tutaj używamy pętli foreach, a także uzyskujemy dostęp do indeksu każdego elementu, który jest iterowany przez pętlę foreach.

Włożyliśmy pakiety z Java. Następnie zdefiniuj klasę „ForeachCase4”. Klasa składa się z metody main (), w której utworzyliśmy tablicę ciągów. Tablica stringów jest deklarowana jako „gracze” i wstawiono kilka nazwisk graczy. Następnie użyliśmy instream.Range () metoda generowania indeksu tablicy w zmiennej „Zbieraj”. Instrum.Metoda Range () przyjmuje argument „0”, który jest punktem wyjścia indeksu i długości tablicy „graczy”. Następnie wydrukowaliśmy wskaźnik elementu w odtwarzaczu, który iteruje metodę foreach.

Wartość indeksu każdego elementu wewnątrz tablicy jest wyświetlana na następującej konsoli.

Przykład 5

Na koniec mamy przykład pętli foreach, w której iteracja jest nad hasłem. Pętla foreach mapuje każdy element hashmap.

Mamy instrukcję importu pakietu Hashmap. Następnie skonstruowaliśmy klasę „ForeachCase5”, w której wywoływana jest główna metoda programu. Tam zdefiniowaliśmy interfejs hashmap i zdefiniowaliśmy pustą hashmap w zmiennej „studenci_marks”. Znaki uczniów są wprowadzane przez wywołanie metody Put (). Wyświetliliśmy znaki z drukowanej metody.

Następnie wydrukowaliśmy odsetek studentów. W tym celu zastosowaliśmy metodę Foreach, która przyjmuje pary klucza/wartości haszmap. Pętla Foreach iterowana nad parami/wartością hashmap i wykonywała obliczenia w bloku Foreach. Tutaj obliczyliśmy odsetek studentów, używając formuły procentowej. „Wartość” zawiera odsetek wszystkich studentów.

Hashmap jest wyświetlany najpierw na konsoli; Następnie mamy parę klucza/wartości hashmap. Klucze są reprezentowane jako ciąg, a wartością są liczby całkowite reprezentujące wartości procentowe studentów.

Wniosek

Pętla Java jest preferowana do przemieszczania macierzy i elementów kolekcji, ponieważ reprezentuje czytelny kod. Użyliśmy pętli foreach w przykładowych programach tutaj w artykule. Wdrożyliśmy pętlę Foreach z wyrażeniem Lambda, co sprawia, że ​​program jest bardziej zwięzły. Stąd metoda Foreach uruchamia określone działanie raz dla każdego elementu iteracyjnego, dopóki wszystkie elementy nie zostaną wykonane.