Samouczek Java Constructor

Narzędzie konstruktora jest bardzo ważną i przydatną metodą stosowaną do programowania obiektowego. Dokonanie konstruktora dla żadnej klasy nie jest obowiązkowe, a to narzędzie służy głównie do inicjowania obiektu klasy w momencie tworzenia obiektów. Konstruktor nie działa jak inne normalne metody. Raczej narzędzie konstruktora jest wywoływane automatycznie, gdy obiekt jest zadeklarowany, i przydziela lokalizację pamięci dla obiektu. Ten samouczek pokaże, w jaki sposób różne typy konstruktorów zdefiniowanych przez użytkownika można wdrożyć i używać w programowaniu klas Java.

Cechy konstruktora

1. Nazwa konstruktora musi być taka sama jak nazwa klasy.
2. Typ powrotu jest nieważny.
3. Konstruktor nie może być statyczny, abstrakcyjny i ostateczny.

Rodzaje konstruktora

1. Domyślny
2. Bez parametru
3. Parametryzowane

Domyślny konstruktor

Domyślny konstruktor jest tworzony przez kompilator Java, gdy koder nie deklaruje żadnego konstruktora dla klasy, a ten konstruktor nie zawiera żadnego argumentu. Plik Java nie zawiera żadnego kodu dla domyślnego konstruktora. Domyślny kod konstruktora jest tworzony w momencie kompilacji kodu Java i jest przechowywany w .klasa plik.

Konstruktor bez parametrów

Gdy konstruktor jest zadeklarowany bez żadnego parametru lub argumentu, nazywa się go konstruktorem bez parametru. Konstruktor bez parametru działa jak domyślny konstruktor, a ten konstruktor może zawierać instrukcje lub może być pusty.

Sparametryzowany konstruktor

Gdy dowolny konstruktor jest zadeklarowany jednym lub więcej parametrami, nazywa się go sparametryzowanym konstruktorem. Wartości parametrów konstruktora są przekazywane w momencie tworzenia obiektów.

Przykład 1: Tworzenie konstruktora bez parametru

Poniższy kod pokazuje, jak używać konstruktora bez parametru. Wcześniej wspomniano, że nazwa metody konstruktora będzie taka sama jak nazwa klasy. Tutaj nazwa klasy to 'con1,„Tak więc nazwa konstruktora bez parametru to”con1 ().„Dwie zmienne klasowe”nazwa' I 'wiek,'są tutaj zadeklarowane. W momencie deklarowania zmiennej obiektu 'obj,„Konstruktor zostanie wywołany i zostanie wydrukowany konkretny komunikat. Następnie dwie wartości są przypisywane w zmiennych klasowych i są drukowane później za pomocą „OBJ” obiekt.

klasa publiczna CON1
// Deklaruj zmienne
Nazwa ciągu;
int wiek;
// Konstruktor pozbawiony parametrów
con1 ()
System.na zewnątrz.println („konstruktor nazywa się.");
// zainicjuj zmienne
name = "Fahim Reza";
Wiek = 30;

// metoda main ()
public static void main (string [] args)
// Utwórz obiekt
con1 obj = new con1 ();
// Wydrukuj wartości właściwości obiektu
System.na zewnątrz.Drukuj („Wiek” + obj.Nazwa + „is” + obj.wiek);

Wyjście:

Poniższy obraz pokazuje wyjście kodu. Konstruktor jest wywoływany w momencie tworzenia obiektów i przesłania „Konstruktor jest nazywany”Jest drukowane. Wartości ''nazwa' I 'wiek„są przypisane wewnątrz konstruktora. Wartości tych zmiennych są drukowane później.

Przykład 2: Utwórz sparametryzowany konstruktor

Poniższy kod obliczy całkowitą pensję pracownika na podstawie pensji podstawowej i wydrukuje inne informacje tego pracownika wraz z obliczoną pensją. Tutaj zadeklarowano siedem zmiennych klasowych. Konstruktor, nazwanycon2 (),„Ma trzy parametry. Pierwsze dwa parametry przyjmują wartości ciągów w 'nazwa' I 'post„Parametry, a trzeci parametr przyjmuje wartość liczbową w”podstawowy„Parametr. Wartości tych parametrów zostaną przekazane w momencie tworzenia obiektów. Konstruktor zainicjuje zmienne klasowe z tymi wartościami i obliczy inne wartości na podstawie wartości ''podstawowy„Parametr. Następnie zostanie wydrukowana nazwa, post i wynagrodzenie pracownika.

klasa publiczna CON2
// Deklaruj zmienne
Nazwa ciągu;
String Post;
int podstawowy;
Podwójny dom houserent;
podwójny medyczny;
podwójny transport;
podwójna pensja;
// Sparametryzowany konstruktor
con2 (Nazwa ciągu, string post, int basic)
Ten.Nazwa = nazwa;
Ten.post = post;
Ten.Podstawowy = podstawowy;
Ten.Houserent = podstawowy*0.3;
Ten.Medical = Basic*0.2;
Ten.Transport = podstawowy*0.1;
Wynagrodzenie = podstawowe + houserent + transport medyczny +;

// metoda main ()
public static void main (string [] args)
// Utwórz obiekt
CON2 OBJ = nowy CON2 („Mir Sabbir”, „księgowy”, 65000);
// Wydrukuj wartości właściwości obiektu
System.na zewnątrz.Drukuj („Nazwa pracownika:” + obj.Nazwa + „\ n” + „post:” + obj.post +
„\ n” + ”pensja: tk” + obj.Wynagrodzenie);

Wyjście:

Poniższy obraz pokazuje wyjście kodu. Tutaj nazwa, post i wynagrodzenie podstawowe pracownika są przekazywane w stwierdzeniu tworzenia obiektów. Całkowita pensja, nazwa i post są drukowane tutaj.

Przykład 3: Utwórz łączenie konstruktora

Ważne jest, aby wiedzieć o cechach dziedziczenia programowania obiektowego, aby zrozumieć koncepcję łączenia konstruktora. Kiedy powstaje nowa klasa przez odziedziczenie innej klasy, nazywa się ją dziedziczeniem. W takim przypadku wszystkie właściwości klasy nadrzędnej lub podstawowej są dostępne od dzieci lub klasy pochodnej. Po utworzeniu obiektu klasy dziecięcej automatycznie wywołuje konstruktor klasy nadrzędnej przed wywołaniem własnego konstruktora. ''Super()„Metoda jest używana w innych językach do wywołania konstruktora nadrzędnego, ale kompilator Java wywołuje tę metodę automatycznie. Używanie konstruktorów w ten sposób nazywane jest łączeniem konstruktora, a ten proces pokazano w tym przykładzie. Tutaj nazwa klasy nadrzędnej to 'rodzic„A imienia klasy dzieci to”con3.„Istnieje inna nazwa”łączyć()„W klasie dziecięcej, która łączy wartości przypisane w konstruktorach nadrzędnych i dzieci.

Klasa rodzic
// deklaruj zmienną
String strval;
// Konstruktor nadrzędny
rodzic()
System.na zewnątrz.println („Konstruktor nadrzędny jest nazywany”);
strval = "lubię";


Klasa publiczna CON3 rozszerza rodzica
// deklaruj zmienną
String ChildStrval;
// Konstruktor dziecięcy
con3 ()
System.na zewnątrz.println („Constructor jest nazywany”);
ChildStrval = strval + „programowanie java”;

// Kolejna metoda łączenia ciągów
String Combine ()

Zwróć to.Childstrval;

// metoda main ()
public static void main (string [] args)
// Utwórz obiekt
con3 obj = new Con3 ();
// Wydrukuj wartości właściwości obiektu
System.na zewnątrz.Drukuj (obj.łączyć());

Wyjście:

Poniższy obraz pokazuje wyjście kodu. Pierwsza wiadomość jest drukowana z konstruktora nadrzędnego, podczas gdy druga wiadomość jest drukowana z konstruktora dziecięcego. Ostatnia wiadomość jest drukowana przez wywołanie 'łączyć()' metoda.

Wniosek

Koncepcja konstruktora i zastosowania różnych konstruktorów są wyjaśnione w tym samouczku za pomocą łatwych przykładów kodu Java dla tego początkującego użytkownicy mogą śledzić. Mamy nadzieję, że te przykłady pomogły ci zrozumieć podstawy konstruktora Java.