Indeksowanie i krojenie w samouczku Pythona

Lista jest uważana za przydatną cechę Pythona. Jest przydatna i można uzyskać do niej dostęp za pomocą wartości indeksu listy. Ponadto jest zapisywany w kwadratowych nawiasach. W tym artykule zilustrujemy i sprawdzimy te metody krojenia i indeksowania w Pythonie za pomocą Pythona 3.8 wersja.

Co jest indeksowanie?

Indeksowanie tworzy odniesienie do elementu iterowalnego (krotek, ciągów) według jego konkretnej pozycji w ramach iterabinu.

Aby sprawdzić, jak uzyskać dostęp do poszczególnych elementów listy, najpierw utworzymy listę. Zobaczymy, jak działają sekwencje obiektów na liście w Python. Lista obiektów jest zapisana w nawiasach kwadratowych, jak pokazano poniżej:

>>> myList [m]

Tutaj MyList to nazwa listy, a [M] jest tablicą posiadającą listę wszystkich elementów, które istnieją w tej tablicy.

Tworzenie listy w Python

Aby utworzyć listę w Python, zdefiniuj listę, a następnie wprowadź elementy ciągów w tablicy. Oto nazwa listy i jej elementów, jabłka, jajka, mango, pomidora, banana i chleba. Ogólna składnia do tworzenia listy to:

>>> ListName = [„Element1”, „element2”, „element3”, „element4”, „element5”, „element6”]

Przykład:

Lista może mieć tyle elementów, jak według wymagań użytkownika.

Dostęp do konkretnego indeksu

Indeksowanie list w Pythonie oparte jest na indeksie zerowym i zaczyna się od zera, a następnie jest dalej. Technika jest podobna do indeksowania w przypadku zestawów danych. Aby wyświetlić listę, po prostu wpisz nazwę listy, a następnie naciśnij Enter. Lista zostanie wyświetlona, ​​jak pokazano na rysunku dołączonym. Następnie zadzwonimy do zerowego indeksu listy, a następnie 2., a następnie 5. indeks.

Składnia będzie:

>>> myList [0] - wyświetli indeks zeroth listy
>>> myList [2] - wyświetli drugi indeks listy
>>> myList [5] - wyświetli piąty indeks listy

Aby wyświetlić ostatni element listy w Python, użyjemy:

>>> myList [len (myList) -1]

Ostatni element na liście zostanie wyświetlony.

Jeśli spróbujesz wywołać element, który nie jest zawarty na liście, wyświetli błąd. Na przykład tutaj na liście nie mamy żadnego indeksu po 5, więc jeśli spróbujemy wywołać 6. indeks, zwróci błąd.

>>> myList [6] - zwróci błąd, ponieważ nasza lista jest tylko do 5. indeksu.

Dostęp do indeksu listy negatywnej

Użytkownicy mogą również uzyskać dostęp do indeksu na liście negatywnej. Negatywne indeksowanie implikuje uruchomienie listy od -1, a następnie -2, a następnie -3 i tak dalej.

Składnia do użycia to:

>>> myList [-1] - wyświetli wartości ostatniego indeksu z listy
>>> myList [-2] - wyświetli wartości drugiego ostatniego indeksu z listy
>>> myList [-3] - wyświetli wartości trzeciego ostatniego indeksu z listy
>>> myList [-4] - wyświetli wartości czwartego ostatniego indeksu z listy
>>> myList [-5] - wyświetli wartości piątego ostatniego indeksu z listy
>>> myList [-6] - wyświetli wartości szóstego ostatniego indeksu z listy

Tutaj ponownie, jeśli spróbujemy wywołać indeks -7 lub -8., zwróci błąd, ponieważ nasza lista jest nadal do 5. indeksu i nie ma po nim żadnej wartości.

Co jest krojeniem?

Krojenie jest podzbiorem wszystkich elementów z iteracyjnych (krotek, ciągów) na podstawie ich indeksów. Tutaj wyodrębniamy część określonej listy, a następnie zwraca listę do tej sekcji. Na przykład, jeśli widzimy:

>>> MyList [M: N]

Zwróci część moja lista. Zacznie się od punktu M aż do N, ale z wyłączeniem wartości N. Możemy również użyć ujemnych wartości indeksu tutaj.

Krojenie listy

W przykładzie mamy listę a i dla A [2: 5], Zwraca wartości z 2. indeksu do 4. Jak omówiono wcześniej, w tym przykładzie wykluczy wartość 5. indeksu.

W następnym przykładzie [-5: -2] sprawdziliśmy wartość indeksu ujemnego, która zwróciła wartości indeksu z indeksu -5 do indeksu -2.

Aw [1: 4] zwrócił wartości indeksu z 1 do 3, wykluczając czwartą wartość indeksu.

Tworząc wartość A [-5: 2] == A [1: 4]

Pominięcie indeksu

Użytkownicy mogą pominąć pierwszy indeks, jakiś], i rozpocznij kawałek na początku listy lub użytkownicy mogą pominąć ostatni indeks, jestem:], które przedłuży plasterek z pierwszego indeksu (m) do końca listy. W przypadku, gdy użytkownicy pomijają oba indeksy A[:], Następnie zwróci kopię całej listy. Sprawdźmy to z przykładami.

W [: 4] pokroiliśmy listę do czwartego indeksu i będzie ona zawierać wszystkie wartości z zerowego indeksu do trzeciego.

Następnie dla [0: 4] rozpoczęliśmy wartość indeksu przy zero, która jest podobna do poprzedniej sprawy [: 4], ale tutaj określiliśmy, że zaczęło się od 0, co jest obojętne, i oba powrócą te same wyniki.

W następnym przykładzie mamy [2:], wyświetli to wszystkie wartości z drugiego miejsca indeksu do końca listy, a w przykładzie A [2: len (a)] ponownie otrzymamy to samo wyniki.

Krok

Aby sprawdzić funkcję Stride, dodamy trzeci indeks. Jest to krok stosowany w notacji plasterki. Wartość kroku może być pozytywna lub ujemna.

Przykład wyświetla wartość Stride 2 cal A [0: 6: 2], I.mi., Z listy pozwala nam wybrać tylko trzy elementy, zaczynając od 0 indeksu.

Przykład wyświetla wartość Stride 2 cal A [1: 6: 2], I.mi., Z listy pozwala nam wybrać tylko trzy elementy, zaczynając od 1 indeksu.

Przykład wyświetla wartość Stride -2 w A [6: 0: -2], I.mi., Z listy pozwala nam wybrać tylko trzy elementy z końca listy.

Wniosek

W tym samouczku przeszliśmy sposoby korzystania z indeksowania i krojenia w języku Python. Jest to jedna z głównych cech, które mogą być używane przez wszystkich programistów w celu ułatwienia sformułowania danych.