Jak używać unikalnej funkcji Python Numpy

Biblioteka Numpy jest używana w Pythonie do tworzenia jednej lub więcej tablic wymiarowych i ma wiele funkcji do pracy z tablicą. Funkcja unikalna () jest jedną z przydatnych funkcji tej biblioteki, aby znaleźć unikalne wartości tablicy i zwrócić posortowane unikalne wartości. Ta funkcja może również zwrócić krotność wartości macierzy, tablicę wskaźników asocjacyjnych i liczbę razy, gdy każda unikalna wartość pojawia się w macierzy głównej. Różne zastosowania tej funkcji są pokazane w tym samouczku.

Składnia:

Składnia tej funkcji podano poniżej.

tablica Numpy.unikalny (input_array, return_index, return_inverse, return_counts, oś)

Ta funkcja może wziąć pięć argumentów, a cel tych argumentów wyjaśniono poniżej.

• Input_Array: Jest to obowiązkowy argument, który zawiera tablicę wejściową, z której tablica wyjściowa zostanie zwrócona, pobierając unikalne wartości. Jeśli tablica nie jest tablicą jednowymiarową, tablica zostanie spłaszczona.
• return_index: Jest to opcjonalny argument, który może przyjąć wartość logiczną. Jeśli wartość tego argumentu jest ustawiona na PRAWDA, Zwróci wskaźniki tablicy wejściowej.
• return_inverse: Jest to opcjonalny argument, który może przyjąć wartość logiczną. Jeśli wartość tego argumentu jest ustawiona na PRAWDA, Następnie zwróci wskaźniki tablicy wyjściowej zawierającej unikalne wartości.
• return_counts: Jest to opcjonalny argument, który może przyjąć wartość logiczną. Jeśli wartość tego argumentu jest ustawiona na PRAWDA, Następnie zwróci liczbę razy, gdy każdy element unikalnej tablicy pojawia się w tablicy wejściowej.
• oś: Jest to opcjonalny argument, który może przyjąć dowolną wartość liczbową lub brak. Jeśli dla tego argumentu nie zostanie ustalona wartość, tablica wejściowa zostanie spłaszczona.

Funkcja unikalna () może zwrócić cztery typy tablic na podstawie wartości argumentów.

Przykład-1: Wydrukuj unikalne wartości jednowymiarowej tablicy

Poniższy przykład pokazuje użycie funkcji unikalnej () do utworzenia tablicy z unikalnymi wartościami tablicy jednowymiarowej. Jako wartość argumentu unikalnego () zastosowano jedną wymiarową tablicę 9 elementów. Zwrócona wartość tej funkcji wydrukowała później.

# Importuj bibliotekę Numpy
importować Numpy jako NP
# Utwórz tablicę numeru liczb całkowitych
np_array = np.Unikalny ([55, 23, 40, 55, 35, 90, 23, 40, 80])
# Wydrukuj unikalne wartości
Drukuj („tablica unikalnych wartości to: \ n”, np_array)

Wyjście:

Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu. Tablica wejściowa zawiera 6 unikalnych elementów, które są pokazane na wyjściu.

Przykład-2: Wydrukuj unikalne wartości i wskaźniki na podstawie tablicy wejściowej

Poniższy przykład pokazuje, w jaki sposób unikalne wartości i wskaźniki macierzy dwuwymiarowej można pobrać za pomocą funkcji unikalnej (). Jako tablica wejściowa zastosowano dwuwymiarową tablicę 2 wierszy i 6 kolumn. Wartość return_index argument został ustawiony na PRAWDA Aby uzyskać wskaźniki tablicy wejściowej w oparciu o unikalne wartości tablicy.

# Importuj bibliotekę Numpy
importować Numpy jako NP
# Utwórz dwuwymiarową tablicę
np_array = np.tablica ([[6, 4, 9, 6, 2, 9], [3, 7, 7, 6, 1, 3]))
# Wydrukuj dwuwymiarową tablicę
Drukuj („Treść dwuwymiarowej tablicy: \ n”, np_array)
# Utwórz unikalną tablicę i tablicę indeksu unikalnych wartości
unikalny_array, index_array = np.unikalne (np_array, return_index = true)
# Wydrukuj wartości unikalnych i indeksowych tablic
Drukuj („Zawartość unikalnej tablicy: \ n”, unikalne_array)
Drukuj („Treść tablicy indeksu: \ n”, index_array)

Wyjście:

Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu. Tablica wejściowa zawiera 7 unikalnych wartości. Wyjście pokazuje tablicę 7 unikalnych wartości i 7 wskaźników tych wartości z tablicy wejściowej.

Przykład-3: Wydrukuj unikalne wartości i wskaźniki na podstawie tablicy wyjściowej

Poniższy przykład pokazuje, w jaki sposób unikalne wartości tablicy jednowymiarowej i wskaźniki oparte na unikalnych wartości za pomocą funkcji unikalnej (). W skrypcie jednowymiarowa tablica 9 elementów użyto jako tablica wejściowa. Wartość return_inverse argument jest ustawiony na PRAWDA które zwróci kolejną tablicę wskaźników na podstawie unikalnego indeksu tablicy. Zarówno unikalna tablica, jak i tablica indeksu wydrukowano później.

# Importuj bibliotekę Numpy
importować Numpy jako NP
# Utwórz tablicę wartości liczb całkowitych
np_array = np.tablica ([10, 60, 30, 10, 20, 40, 60, 10, 20])
drukuj („Wartości tablicy wejściowej: \ n”, np_array)
# Utwórz unikalną tablicę i tablicę odwrotną
unikalny_array, inverse_array = np.unikalny (np_array, return_inverse = true)
# Wydrukuj wartości unikalnej tablicy i tablicy odwrotnej
Drukuj („Wartości unikalnej tablicy: \ n”, unikalne_array)
Drukuj („Wartości odwrotnej tablicy: \ n”, Inverse_Array)

Wyjście:

Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu. Wyjście pokazało tablicę wejściową, unikalną tablicę i tablicę odwrotną. Tablica wejściowa zawiera 5 unikalnych wartości. Są to 10, 20, 30, 40 i 60. Tablica wejściowa zawiera 10 na trzy wskaźniki, które są pierwszym elementem unikalnej tablicy. Tak więc 0 pojawił się trzy razy w tablicy odwrotnej. Pozostałe wartości układu odwrotnego zostały umieszczone w ten sam sposób.

Przykład-4: Wydrukuj unikalne wartości i częstotliwość każdej unikalnej wartości

Poniższy przykład pokazuje, w jaki sposób funkcja unikalna () może odzyskać unikalne wartości i częstotliwość każdej unikalnej wartości tablicy wejściowej. Wartość return_counts argument został ustawiony na PRAWDA Aby uzyskać tablicę wartości częstotliwości. W funkcji unikalnej () zastosowano jednowymiarową tablicę 12 elementów. Tablica unikalnych wartości i wartości częstotliwości zostały wydrukowane później.

# Importuj bibliotekę Numpy
importować Numpy jako NP
# Utwórz tablicę wartości liczb całkowitych
np_array = np.tablica ([70, 40, 90, 50, 20, 90, 50, 20, 80, 10, 40, 30])
drukuj („Wartości tablicy wejściowej: \ n”, np_array)
# Utwórz unikalną tablicę i liczenie tablicy
unikalne_array, count_array = np.unikalne (np_array, return_counts = true)
# Wydrukuj wartości unikalnej tablicy i tablicy odwrotnej
Drukuj („Wartości unikalnej tablicy: \ n”, unikalne_array)
Drukuj („Wartości tablicy liczby: \ n”, Count_Array)

Wyjście:

Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu. Tablica wejściowa, unikalna tablica i tablica liczby zostały wydrukowane na wyjściu.

Wniosek

Szczegółowe zastosowania funkcji unikalnych () zostały wyjaśnione w tym samouczku za pomocą wielu przykładów. Ta funkcja może zwrócić wartości różnych tablic i pokazano tutaj za pomocą tablic jednowymiarowych i dwuwymiarowych.